[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cały czas musiałem badać belkę przed sobą, by niewpaść w jakąś dziurę lub nie uderzyć głową w słup.Nie wiem, ile czasu to trwało, ale w pewnymmomencie wyczułem, \
e dotarłem do skosu dachu.Mo\
e maszerowałem w niewłaściwą stronę?Zawróciłem i znowu po męczącej wędrówce dotarłem do skosu.Oczy i głowa bolały mnie odciągłego wpatrywania się w ciemność.Byłem w pułapce.Mo\
e Taeda wyniósł mnie gdzieś?Przecie\
nie mógł mnie ze wspólnikiem dz
wigać przez hotel, więc zostałem na poddaszu.Niemiałem szans znalez
ć wyjścia po ciemku, więc po prostu uło\
yłem się na belkach i zasnąłem.Z
niło mi się, \
e ktoś woła mnie.Rozpoznałem głos Hanki.Potrzebowała pomocy.Brnąłem wcię\
kich jak smoła ciemnościach w jej stronę.Skulona, była uwięziona w kręgu z gęstoustawionych, naje\
onych kolcami prętów.W mroku panującym wokół wydawała mi się jakbyzawieszona w powietrzu.Podszedłem do ogrodzenia i zacząłem je rozchylać.Zaczęły mnieoplątywać nitki gęstej i lepkiej pajęczyny.Wreszcie rozsunąłem przeszkody na tyle, \
eby Hankamogła wyjść.Wsunąłem do środka rękę chcąc pomóc Hance.Wtedy ona wyprostowała się iodwróciła do mnie swoją twarz.To była Angelika! Ta zmiana tak mnie wystraszyła, \
e obudziłemsię.Czułem, \
e jest mi zimno, ale dostrzegłem te\
światło docierające na poddasze przezświetliki.Z trudem wstałem i wyprostowałem się.Byłem zmęczony nocnym koszmarem i spaniemna twardej belce.Powoli wędrowałem wypatrując klapy w podłodze.Szybko ją odnalazłem ikalecząc sobie palce przesunąłem język zamka, by ją otworzyć.Opuściłem drabinę i zszedłem naczwarte piętro.Za oknami na korytarzu widziałem, \
e był wczesny ranek.Zszedłem do drzwiswojego pokoju i zobaczyłem, \
e są zamknięte.Nacisnąłem klamkę i one ani drgnęły.Powędrowałem do recepcji.Była tam tylko jedna pracownica, która wystraszona patrzyła na mnie.W szkle regału z pamiątkami zauwa\
yłem, \
e cały byłem umorusany kurzem.- Proszę pani - zacząłem i dostrzegłem, \
e ona naciska jakiś niewidoczny dla mnie guzik podblatem.- Miałem pewną kłopotliwą przygodę, nie mam karty otwierającej drzwi do mojego pokoju.Nazywam się Paweł Daniec i mieszkam w skrzydle komturskim.na trzecim piętrze.Recepcjonistka sprawdzała coś w komputerze, a w tym czasie w recepcji pojawiło się dwóchpracowników ochrony.Stanęli przy kontuarze i przyglądali mi się z uwagą.- Jak to się stało, \
e zgubił pan kartę? - zapytała mnie pracownica hotelu.- To długa opowieść i wszystko wyjaśnię pani dyrektor Agacie, ale teraz chciałbymsprawdzić, czy nikt nie włamał się do mojego pokoju - odpowiedziałem.- Panowie pójdą z panem i wszystko sprawdzą - usłyszałem.Czułem się jak złoczyńca, ale rozumiałem podejrzliwość ochroniarzy i recepcjonistki.Wróciliśmy pod drzwi mojego pokoju.- Karta mieszkańca tego pokoju jest w czytniku przy drzwiach - powiedział ochroniarzpatrząc na światełko widoczne nad numerem pokoju.- Chyba w środku ktoś jest.Nie mo\
emy takwchodzić do zajętego apartamentu.- Ja tam mieszkam, tylko wszystkie moje dokumenty zostały w środku - wyjaśniałem.Jeden z ochroniarzy wrócił do recepcji.Po paru minutach zza drzwi usłyszałem dzwonektelefonu.Umilkł on po jakimś czasie.Dopiero wtedy towarzyszący mi pracownik ochrony wsunąłswoją kartę w zamek i weszliśmy do środka.Zapaliliśmy światło.W pokoju wszystko było tak, jakto zostawiłem.Musiałem najpierw wylegitymować się.- Przepraszam za problem, jutro wszystko wyjaśnię pani dyrektor - zapewniałem.Ochroniarze \
yczyli mi spokojnych snów i wyszli.Zajrzałem do szafy.Ktoś z pewnościąprzesuwał wieszaki z ubraniami.W szufladzie biurka panował porządek, ale te\
byłem przekonany,48\
e włamywacz przeglądał moje notatki i zebrane przeze mnie papiery.Włączyłem laptop.Wrejestrze komputera były zapisane dwie nieudane próby złamania hasła dostępu.Zyskałempewność, \
e Taeda wciągnął mnie w zasadzkę, \
eby sprawdzić, co wiem na interesujący go temat.Spojrzałem na zegarek.Była piąta.Wykąpałem się i rzuciłem do łó\
ka.Obudziłem się o dziewiąteji natychmiast wstałem.Kwadrans póz
niej zszedłem na śniadanie.Tym razem wziąłem sobiejajecznicę i parówki.W trakcie posiłku do jadalni weszła pani Agata.Miała powa\
ną minę.- Dzień dobry.Smacznego! - przywitała się ze mną.- Słyszałam, \
e miał pan w nocy jakaśprzygodę.- Dzień dobry - powiedziałem wstając.- Proszę, niech pani usiądzie - zaprosiłem ją.Usiadła i badawczo mi się przyglądała.- Wczoraj wieczorem człowiek, który poszukuje skarbu na zamku, umówił się ze mną naspotkanie - relacjonowałem.- Niestety, podstępnie wciągnął mnie w zasadzkę.U\
ył paralizatora iuwięził mnie na poddaszu zamku.Zabrał moją kartę i włamał się do mojego pokoju.- Czy coś panu zginęło?- Nie, jego interesowały moje notatki i usiłował przejrzeć zawartość mojego komputera.- Ach tak - pani Agata chyba mi nie dowierzała.- A jak ten ktoś umówił się z panem naspotkanie?- Podrzucił mi list na próg pokoju.Jestem pewny, \
e ten ktoś doskonale zna rozkładpomieszczeń hotelowych.- Znowu sugeruje pan, \
e jest to ktoś z naszych pracowników? - w głosie dyrektorkiwyczułem nutkę zniecierpliwienia.- Na razie nie mam co do tego pewności [ Pobierz całość w formacie PDF ]