[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wraz z zapłatą za transport (często taksówka) cena zamachu wynosi około150 dolarów, do tego doliczane jest przekazanie rodzinie zamachowca od 3 do 5 tysięcydolarów.W 1995 r.amerykańska stacja telewizyjna PBS wyemitowała film dokumentalnyautorstwa Stevena Emersona Dżihad w Ameryce , który stał się początkiemrozprawy z islamskimi fundamentalistami w Stanach Zjednoczonych.Jednym zgłównych oskarżonych był Sami al-Arian, profesor z University of South Florida'sCollege of Engineering, z którego został po emisji filmu natychmiast zwolniony.Miałon, przynależeć do Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu (być nawet członkiem radyszura), zbierać dla niego fundusze w USA oraz koordynować jego działalność na758M.Litvak, The Palestine& , op.cit.759J.Fighiel, Middle Eastern Radical Islamic Terrorism in the aftermath of the terror attacks in theUnited States, October 10, 2001, www.ict.org.il., (26.01.2006).252 terenach okupowanych.W 1988 r.gdy władze amerykańskie nie znalazły dowodów napowiązanie S.al-Ariana z terroryzmem, został on przywrócony do pracy nauniwersytecie.W kilka lat pózniej S.al-Arian, wraz z innymi prominentnymiaktywistami PID został ponownie postawiony w stan oskarżenia.W 2003 r.oskarżonoosiem osób, wśród czterech aresztowanych byli Sami Amin al-Arian, SameehHammoudeh, Natim Naji Fariz, Ghassan Zajed Ballut, pozostali mieszkali pozagranicami Stanów Zjednoczonych (Ramadan Abdullah Szallah, Baszir Musa MohamedNafi (lider PID w Wielkiej Brytanii), Mohamed Tasir Hassan al-Khatib (skarbnik PID),i szajch Abd Aziz al-Awda).Wszyscy zostali oskarżeni o działalność w organizacjiterrorystycznej, zbudowanie struktur organizacji w USA w oparciu o University ofSouth Florida's College of Engineering, popieranie PID na całym świecie, zbieraniefunduszy dla PID, przekazywanie bezpośrednich rozkazów dla komórek PID naTerytoriach Okupowanych, i inne760.PID w swojej działalności coraz częściej wykorzystywał nowoczesne technikiinformatyczne.Internet służył zarówno do kontaktu pomiędzy poszczególnymiczłonkami grupy, jak również do rozpropagowania metod i ideologii organizacji.Zostały założone dwie witryny internetowe.Pierwsza Droga Jerozolimy ( QudsWay ) prezentowała między innymi sposoby na poradzenie sobie z metodamiprzesłuchań stosowanymi w izraelskich więzieniach, druga Dżihad Na linii ( JihadOnline ), często przedstawiała testamenty zamachowców-samobójców, prezentowałaartykuły z czasopisma PID Al-Mujahid , oraz deklarowała odpowiedzialność zazamachy dokonane przez zbrojne skrzydło - Brygady Jerozolimskie.Obie witrynyzarejestrowane były w Stanach Zjednoczonych. Dżihad Na linii była całkowiciearabską stroną posiadająca swoje serwery w Kalifornii, natomiast Droga Jerozolimy posiadała angielskojęzyczną sekcję, a serwery znajdowały się w Georgii. Dżihad Nalinii przedstawiał, w jaki sposób finansowo można było wesprzeć Palestyński IslamskiDżihad, przekazując fundusze na cel charytatywny (Dżamijat al-Ihsan al-Chajrijja)poprzez trzy konta w palestyńskich bankach.760Patrz: Members of the Palestinian Islamic Jihad Arrested, Charged with Racketeering and Conspiracyto Provide Support to Terrorism, Department of Justice, For Immediate Release, Thursday, February 20,2003, www.usdoj.gov., (22.02.2005)253 FRAKCJE WYSTPUJCE W PALESTYCSKIM ISLAMSKIM D%7łIHADZIEPalestyński Islamski Dżihad odłam Szikakiego, zwany również Grupą Gazan.Organizacja zbudowała sieć kontaktów pomiędzy izraelskimi więzieniami, orazrozpropagowała przemoc podczas I intifady.W pazdzierniku 1986 r.grupa tazamordowała izraelskiego taksówkarza, a w maju 1987 r., zorganizowała spektakularnąucieczkę swoich aktywistów z izraelskiego więzienia.Organizacja ta rozpowszechniłarównież zamachy na izraelskie patrole wojskowe za pomocą granatów ręcznych.Aktywiści werbowani byli głównie w palestyńskich obozach uchodzców wPołudniowym Libanie, szkoleni byli zarówno w Syrii, jak również przez Hezbollah wDolinie Beka a.Grupa posiadała dobre kontakty zarówno z Syrią, Iranem jak iHezbollahem.Wielu zwolenników skupionych było w Strefie Gazy, głównie przyUniwersytecie Islamskim w Gazie.Odpowiedzialna była między innymi za atak1 kwietnia 1980 r.w Hebronie na %7łydów opuszczających synagogę, czy zamachsamobójczy w Beit Lyd w 1995 r.Po zamordowaniu dr F.Szikakiego grupa nazywanabyła, od nazwiska jego następcy: Palestyński Islamski Dżihad odłam Szallaha.Największa i najważniejsza wśród organizacji wchodzących w skład PalestyńskiegoIslamskiego Dżihadu.Islamski Dżihad Jerozolima, (al-dżihad al-islami Bajt al-Maqdas761).W literaturzeprzedmiotu można spotkać inne nazwy: Abu Ghunaym Squad of the HizbAllah Bajt Al-Maqdis, Bajt al-Maqdis (Jerusalem), Ruch Bajt al-Maqdis, HizbAllah Bajt al-Maqids(HBM), Ruch Islamskiego Dżihadu, Ruch Islamskiego Dżihadu dla WyzwoleniaPalestyny.Grupa założona przez szajcha Asada Bajuda Al-Tamimi ego, na przełomielat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.Jak podaje Anat Kurz, Maskit Burgin i DavidTal, Islamski Dżihad Jerozolima miałby być organizacją fundamentalistów wewnątrzstruktur organizacji al-Fatah762.Prawdopodobnie była odpowiedzialna za zamordowaniestudenta jesziwy Ahrona Grossa w Hebronie w 1983 r., (chociaż mordercy nigdy nie761Najbardziej znany instytut naukowy International Counter-Terrorism (ICT) w Herzili, tłumaczy Bajtal-Maqdas jako Zwiątynia, jednak Bajt al-Maqdas oznacza Jerozolimę, gdyż taką właśnie nazwę nosiło tomiasto w latach 638-1099, błąd w tłumaczeniu prawdopodobnie wiąże się z żydowsko-arabskimkonfliktem o historyczne prawa do miasta.Ten błąd powtarza wiekszość autorów w publikacjachanglojęzycznych.762A.Kurz, M.Burgin, D.Tal, eds., Terror Islami v Yisrael: Hizballah, Jihad Islami Palistini, Hamas(Tel Aviv: Jaffee Center for Strategic Studies, and Papyrus Publishing, 1993), s.129.Cyt.za.: Y.Barsky,Islamic& , op.cit.254 zostali zidentyfikowani).W 1996 r.szajch A
[ Pobierz całość w formacie PDF ]