[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Również dodał otrzymał drugi raport, od arcybiskupa Sewilli, gdziewspomina się osobę księdza.Deszcz za oknem zgęstniał i dzwięk kropli odbijających się od posadzki tarasu nachwilę przyciągnął uwagę obu mężczyzn.Quart odstawił pustą filiżankę na tacę iuśmiechnął się.Był to grymas smutny, nieobecny, z tych, jakie się ma przygotowanezawczasu, wiedząc, że wcześniej czy pózniej będą potrzebne. Przykro mi, że sprawiłem kłopot księdzu arcybiskupowi.Odezwał się tym samym tonem, co zawsze zdyscyplinowanym, pełnymszacunku.Choć był w swoim domu, stał niemal na baczność, jakby miał wyciągnąćkciuki wzdłuż szwów czarnych spodni.Dyrektor ISZ-u obdarzył go spojrzeniempełnym ciepła, a potem wzruszył ramionami. Ksiądz mnie kłopotów nie sprawił powiedział łagodnie. Przeciwnie:informował nas ksiądz punktualnie, w rekordowym tempie dokonał trudnej pracy ipodjął trafne decyzje dotyczące oddania księdza Ferro w ręce policji oraz jego obronyprawnej zamilkł na chwilę i przyglądał się swoim olbrzymim dłoniom, w którychginęła filiżanka. Wszystko byłoby świetnie, gdyby ksiądz do tego się ograniczył.Smutny uśmiech na twarzy Quarta stał się wyrazniejszy. Ale tego nie zrobiłem.Oczy arcybiskupa, podobne oczom starego psa, poprzecinane brązowymi żyłkami,patrzyły przeciągle na swego agenta. Nie zrobił ksiądz tego.Postanowił ksiądz stanąć po jednej ze stron przezchwilę wahał się, marszcząc brew. Uwikłał się ksiądz to chyba odpowiednie słowo.I do tego stało się to w nieodpowiednim momencie.Quart spojrzał na niego otwarcie. Dla mnie to był odpowiedni moment, Ekscelencjo.Arcybiskup znów przechylał twarz, pełen dobrej woli. Ma ksiądz rację, przepraszam.Dla księdza był to naturalnie odpowiednimoment.Ale nie był taki dla ISZ-u postawił swoją filiżankę obok drugiej, na tacy, i zciekawością obserwował rozmówcę. Ani dla roli bezstronnego obserwatora, jakazostała księdzu powierzona. Wiem, że to było niepotrzebne upierał się Quart. Symbol, nic więcej pogrążył się w myślach i wspomnieniach. Bywają jednak takie chwile, kiedy terzeczy mają swoją wagę. No dobrze ustąpił arcybiskup Spada. Właściwie nie wszystko byłoniepotrzebne.Doszły mnie wiadomości, że Nuncjatura w Madrycie i ArcybiskupstwoSewilli otrzymały polecenie, aby zachować kościół Matki Boskiej Płaczącej i mianować nowego proboszcza uważnie przyjrzał się wyrazowi twarzy Quarta, a potemżartobliwie i ironicznie puścił do niego oko. Te końcowe uwagi księdza na tematznikającego kawałka nieba, połatanej skóry na bębnie i tak dalej odniosły zamierzonyskutek.Bardzo wzruszające i przekonywające.Gdybyśmy znali talenty retoryczneksiędza, wykorzystalibyśmy je dużo wcześniej.Po tych słowach Brytan zamilkł.Teraz kolej na twoje pytanie mówiło jegomilczenie.Ułatw mi trochę sprawę. To była dobra wiadomość, Ekscelencjo Quart patrzył na niego wyczekująco.Ale dobre wiadomości przekazuje się przez telefon.Jaka jest zła wiadomość?Prałat westchnął. Zła wiadomość nazywa się Jego Eminencja Jerzy Iwaszkiewicz odwrócił nachwilę wzrok i znowu westchnął. Naszemu drogiemu bratu w Chrystusie wymknęłasię ze szponów mysz i chce sobie powetować stratę.Bardzo dużo soku wycisnął zraportu arcybiskupa Sewilli.I doszedł do wniosku, że ksiądz przekroczył swojekompetencje.Na dodatek Iwaszkiewicz dał wiarę pewnym insynuacjom arcybiskupaCorvo na temat osobistego zachowania księdza.Faktycznie, w ich oczach sprawa niewygląda najprościej. A w oczach Ekscelencji? No cóż arcybiskup Spada uniósł rękę w geście odrzucającym własną osobę.Ja jestem mniej podatny na ataki, mam różne teczki i podobne rzeczy.Cieszę siępewnym poparciem sekretarza stanu.Właściwie zaproponowano mi pokój wzamian za pewną drobną rekompensatę. Moją głowę. Mniej więcej arcybiskup podniósł się z fotela i zrobił kilka kroków po pokoju.Teraz stał odwrócony plecami do Quarta, przyglądał się niewielkiemu szkicowiwiszącemu w ramce na jednej ze ścian. Proszę zrozumieć, to bardziej symbol niż cośinnego.Jak ta msza odprawiona przez księdza w ubiegły czwartek.Toniesprawiedliwe, wiem.%7łycie jest niesprawiedliwe.Rzym jest niesprawiedliwy.Aletak właśnie jest.Takie są reguły naszej gry i ksiądz zawsze o tym wiedział.Obszedł wokół Quarta i znowu był zwrócony do niego twarzą.Ręce miałskrzyżowane na plecach, na twarzy malowała się zaduma. Będę tęsknił za księdzem powiedział. Tak przed misją w Sewilli jak i po niej,miałem księdza za dobrego żołnierza.Wiem, że zrobił ksiądz wszystko najlepiej, jakpotrafi.Być może, przez te wszystkie lata zbyt wiele duchów zrzuciłem na barkiksiędza
[ Pobierz całość w formacie PDF ]