[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do najbardziej spektakularnych zamachów należało zabójstwo frankistow-skiego premiera adm.Carrero Blanco w 1974 r.(eksplozja podziemnego tunelu pod jezdniąpo roku przygotowań do zamachu) oraz krwawy zamach bombowy na supermarketw Barcelonie w 1987 r.ETA miała powiązania z terrorystami palestyńskimi i służbamispecjalnymi wielu krajów, wspierana była przez Związek Radziecki, Polskę, NRD, Czecho-słowację (broń i semtex pochodziły z tego ostatniego kraju).Policyjne akcje z lat 1992 oraz1998 osłabiły potencjał ugrupowania, gdy uwięzieni zostali najgroz
niejsi terroryści orazcały komitet centralny partii Herri Batasuna (polityczne ramię ETA), zaś fala oburzenia nabezsensowny terroryzm pozbawiła ETA poparcia społecznego.Jednocząca się Europaodbiera dziś aktualność XIX-wiecznemu pojęciu  samostanowienia , a przykład procesupokojowego w Irlandii Północnej wskazuje, że walka narodowowyzwoleńcza przy zastoso-waniu metod terrorystycznych nie ma najmniejszego sensu.Największą przeszkodą w roz-mowach pokojowych jest dziś  terroryzm o niskiej intensywności (drobne zamachyi sabotaże, groz
by i szantaż, wymuszanie  podatku rewolucyjnego , czyli haraczu na rzeczETA od przedsiębiorców), jakże wyraz
nie przeobrażający się w pospolity bandytyzm.Terroryzm separatystyczny jest również udziałem ugrupowań kurdyjskich dążącychdo utworzenia niepodległego państwa Kurdystanu.25-milionowy naród zamieszkuje rejonyTurcji, Iraku, Syrii, Iranu i byłych republik ZSRR.Kurdowie niemal zawsze byli narzę-dziem w obcych rękach, a bez zmiany sytuacji geopolitycznej w regionie (co groziłobywręcz globalnym konfliktem) nie mają szans na uzyskanie własnej państwowości.Najbar-dziej intensywne i wyniszczające akcje pacyfikacyjne prowadzi przeciwko Kurdom Turcja,odnosząc tak spektakularne sukcesy w walce z terroryzmem kurdyjskim, jak ujęcie jego127BG AGHprzywódcy Ocalana.Ocenia się, że w toczonej przez Partię Pracujących Kurdystanu nie-podległościowej wojnie podjazdowej od 1984 roku zginęło około 30 tysięcy ludzi.W roku1994 podający się do dymisji turecki minister ds.praw człowieka Keylueoglu mówił wręczo terroryzmie państwowym ze strony Turcji.W odwecie Kurdowie dokonują zamachów naprzedstawicieli państwowych oraz instytucje tureckie  tak było w czerwcu 1993 rokukiedy to terroryści kurdyjscy z Frontu Wyzwolenia Kurdystanu oraz PPK uderzyli jedno-cześnie w kilku stolicach europejskich oraz w największych miastach RFN, a celem atakubyły ambasady, konsulaty, przedstawicielstwa linii lotniczych, banki i biura podróży.Trzeba pamiętać o tym, że w chwili obecnej w Europie Zachodniej mieszka przeszło milionKurdów, a PPK ma wśród nich zakonspirowane komórki walki zbrojnej, czyli terrorystówgotowych do akcji.Walkę o oderwanie się od Indii i uzyskanie przez Pendżab niepodległości toczyliSikhowie (wspólnota religijno-etniczna), kiedy to w latach 80.Jarnai Bhindranwale  Santzaczął nawoływać Sikhów do walki z Hindusami.Gdy w 1984 roku szalony guru zabary-kadował się z 1500 uzbrojonymi zwolennikami w świętym miejscu Sikhów, czyli w ZłotejZ
wiątyni w Amritsarze, rząd Indii wprowadził w całej prowincji stan wyjątkowy, a 15 ty-sięcy żołnierzy przypuściło szturm.W czasie walki większość terrorystów razem z Jarna-iem zginęła.W odwecie sikhijscy radykałowie dokonali zamachu na premier Indii IndiręGandhi, którą zabiło dwóch sikhijskich gwardzistów.Sprowokowało to pogromy Sikhóww całych Indiach oraz falę terroryzmu sikhijskiego jako zemstę za rzezie pobratymców.W 1985 Indiami wstrząsnęła fala zamachów bombowych (m.in.eksplozja indyjskiegoBoeinga 747 nad Atlantykiem) dokonywanych przez ugrupowania separatystyczne jak np.grupę  Babbar Khalsa.W wyniku rozmów pomiędzy premierem Rajivem Gandhima liderami Sikhów sytuacja została opanowana.Separatystyczne cele stawiają sobie również Tamilowie (hinduiści) ze Sri Lankitoczący walkę z Syngalezami (buddyści) stanowiącymi większość ludności kraju.W roku1956 konflikt zaostrzył się w wyniku wprowadzenia języka syngaleskiego jako urzędowegooraz reform w duchu buddyjskim, a w 1959 r.zamordowany został premier Bandaranaike.Od 1976 r.partie tamilskie wysuwały program utworzenia własnego państwa Ilam napółwyspie Dżafna i w północno-wschodniej części kraju.W latach 1983 84 doszło do woj-ny domowej, w 1986 walki znów się wzmogły, a blokada Dżafny nasiliła tamilskiterroryzm w wykonaniu Organizacji Wyzwolenia Tamilskiego Ilamu oraz ugrupowaniaTamilskie Tygrysy.Trzyletnie działania 70-tysięcznego indyjskiego korpusu pokojowegonie uspokoiły sytuacji, a od roku 1990 Tamilskie Tygrysy wróciły do praktyk terrorystycz-nych skierowanych przeciwko posterunkom policyjnym i wojskowym oraz przeciwkoludności muzułmańskiej.W grudniu 1999 roku w zamachu bombowym, w którym śmierćponiosły 23 osoby, a 170 zostało rannych, ranna została również ubiegająca się o reelekcjęprezydent kraju, pani Chandrika Kumaratunga.Terroryzm separatystyczny miał miejsce również w kanadyjskiej prowincji Quebec,kiedy radykalne ugrupowania quebeckich nacjonalistów sięgnęły po przemoc celem spro-wokowania władz i rozszerzenia nastrojów secesjonistycznych.Prawie 6 milionów Kana-128BG AGHdyjczyków pochodzenia francuskiego (frankofoni) podkreśla swoją odrębność kulturowąi historyczne zaszłości z anglofońską większością.W latach 1963 1971 terrorystycznyFront Wyzwolenia Quebecu (FLQ) dokonywał zamachów bombowych i morderstw poli-tycznych.W 1969 r.bomba eksplodowała w gmachu montrealskiej giełdy, w rok póz
niejterroryści porwali i zabili ministra prac P.Laporte a.Groz
ba anarchii spowodowaławprowadzenie stanu wojennego przez premiera Kanady P.E.Trudeau, dzięki czemu akcjeterrorystyczne stłumiono i FLQ nigdy już nie wrócił na scenę polityczną.Jednak nastrojeseparatystyczne utrzymują się nadal, podsycone między innymi przez prezydenta FrancjiCh.de Gaulle a, który podczas swej oficjalnej wizyty w Kanadzie z balkonu ratuszaw Montrealu krzyknął:  Niech żyje wolny Quebec! (za co uznany został za persona nongrata).Obecnie partie nacjonalistyczne (Partia Quebecka, Blok Quebecki) dążą do oderwa-nia prowincji od reszty kraju drogą demokratyczną, jednak w referendach w 1980 orazw 1995 r.zwolennicy separacji nie uzyskali większości.Terroryzm lewacki i rewolucyjnyNarodził się w okresie dekolonizacji, tj.uzyskiwania niepodległości przez kraje Afry-ki, Azji i Bliskiego Wschodu, inspiracją do podjęcia działań terrorystycznych i rewolu-cyjnej partyzantki był sukces rewolucji kubańskiej 1959 roku, jeden z jej liderów Ernesto Che Guevara sformułował teorię  ogniska rewolucyjnego (foco revolutionario), czylidoprowadzenia do sytuacji rewolucyjnej przez działania dywersyjne, partyzanckie i terro-rystyczne.W ślad za tym na Konferencji Trzech Kontynentów w Hawanie w roku 1966sformułowano  globalną strategię rewolucyjną przeciwko globalnej strategii imperializmuamerykańskiego określając, w których krajach podjęte zostaną akcje terrorystyczne [ Pobierz całość w formacie PDF ]