[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jez
dziliśmy wokół Becket i West Becket przez cały ranek, w górę, wdół, we wszystkich kierunkach wskazywanych przez kompas i z powrotem.Większość dróg kończyła się ślepo u stóp wzgórz, więc trafiło nam siękilka zaciekawionych lub wrogich spojrzeń, kiedy wjeżdżaliśmy na czyjąśposesję i musieliśmy się wycofywać tam, skąd przyjechaliśmy, rozgniatająckołami żwir na podjez
dzie.Jednak żadna z tych zaciekawionych czy wro-gich twarzy nie należała do Amandy.Po trzech godzinach takiego krążenia zrobiliśmy sobie przerwę nalunch.Znalez
liśmy restaurację parę kilometrów dalej, w Chester.Zamówi-łem kanapkę z indykiem, bez majonezu.%7łona zamówiła cheeseburgera icolę.Popijałem swoją butelkowaną wodę i udawałem, że wcale nie mamochoty na to, co wybrała Angie.Ona rzadko zwraca uwagę, co je, i mapoziom cholesterolu jak noworodek.Ja żywię się w dziewięćdziesięciu procentach rybami i drobiem, a mampoziom złego cholesterolu jak emerytowany zawodnik sumo.%7łycie nie jestsprawiedliwe.W lokalu było ośmiu innych klientów, ale tylko my nie179mielimy na sobie wysokich butów.I niczego w kratkę.Wszyscy mężczyz
ninosili czapki z daszkiem i dżinsy.Parę kobiet włożyło swetry, jakie siędostaje na Gwiazdkę od sędziwych ciotek.Popularnością cieszyły się takżepikowane kamizelki.- Jak inaczej można poznać jakieś miejsce? - zadałem Angie pytanie.- Przez miejscową gazetę.Rozejrzałem się za gazetą, ale żadna nie wpadła mi w oko, więc stara-łem się przyciągnąć uwagę dziewczyny za ladą.Miała jakieś dziewiętnaście lat.A
adną twarz szpeciły blizny po trądziku,a przez dwudziestokilową nadwagę sylwetka nabierała groz
nego wyglądu.Tępy wyraz oczu przywodził na myśl apatię, choć w istocie brał się z tłu-mionego gniewu.Podążając dalej obecną ścieżką swego życia, miaławszelkie szanse wyrosnąć na osobę, która od rana karmi swoje dzieci chip-sami i kupuje naklejki na zderzak pełne wściekłych wykrzykników.Narazie była jedną z wielu sfrustrowanych dziewczyn z małego miasteczka ogównianych perspektywach.W końcu udało mi się ją przywołać i spyta-łem, czy może ma pod ladą jakąś gazetę.- Co? - zdziwiła się.- Gazetę.Tępe spojrzenie.- Gazetę - powtórzyłem.- To coś takiego jak strona w Internecie, tylkobez przesuwania myszą.Kamienna twarz.- Na pierwszej stronie zwykle są zdjęcia, a pod nimi słowa.A w lewymdolnym rogu czasami są wykresy procentowe.- Jesteśmy restauracją - odparła takim tonem, jakby to wszystko wyja-śniało.Potem odeszła, oparła się o ladę przy ekspresie do kawy i zaczęłaSMS-ować.Popatrzyłem na człowieka siedzącego najbliżej mnie, ale ten całkowicieskupił uwagę na swoim klopsie.Spojrzałem na Angie.Wzruszyła ramio-nami.Obracając się na krześle, zauważyłem metalowy stojak przydrzwiach, na którym wyeksponowano jakieś drukowane materiały.Podsze-dłem tam i odkryłem na górnej półce miesięcznik dotyczący nieruchomo-ści, a na dolnej foldery prezentujące region.Z zewnątrz nic ciekawego,przeważnie miejscowe ogłoszenia.Jednak w środku znalazłem kolorową180mapę.Oznaczono na niej stacje benzynowe, a także miejsca występówteatrów letnich, sklepy z antykami, centrum outletowe w Lee, hutę szkła wLenox, sklepy z krzesłami ogrodowymi oraz takie, gdzie można było kupićkołdry i szpulki przędzy.Bez trudu znalez
liśmy na mapie Becket i West Becket.Dowiedziałemsię, że szkoła, którą mijaliśmy tego ranka na wzgórzu, to Szkoła TańcaJacoba Pillowa.Natomiast staw, który mijaliśmy kilkadziesiąt razy, najwi-doczniej nie miał nazwy.Jedynymi atrakcjami Becket wymienionymi wfolderze były Middlefield State Forest i McMillan Park - w jego obrębieznajdował się  Park Odciśniętych Z
ladów A
ap.- Park dla psów - powiedziała Angie w tym samym momencie, gdy za-uważyłem to miejsce na mapie.- Można oberwać nożem w ciemności [ Pobierz całość w formacie PDF ]