[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obojętni aż do tej chwili, powstawali teraz z miejsc,podając sobie nawzajem znane wszystkim dawne imię ó
iwnego człowieka, który w tensposób do nich przemawiał.Niektórzy cisnęli się bliżej, inni z niedowierzaniem kręciligłowami, żywo rozprawiając.Jeden sir Robert po chwili pierwszego zdumienia spokójoó
yskał zupełny.Patrzył w milczeniu na Nyanatilokę, a gdy ten przestał mówić, ozwałsię powoli i dobitnie: Jeśliś ty jest Serato naprawdę, dokonałeś rzeczywiście cudu ó
iwnego, jednakżeó
iałać w duchu, a wieó
ieć, to nie jest jedno.Zwierzę każde płoó
i życie, nie mając jasnejświadomości własnego istnienia.Wszelka wieó
a jest zawsze i tylko badaniem. A czemu nie ma być tworzeniem?  odparł Nyanatiloka. Darujcie, mędr-cy, że śmiem wam powieó
ieć: zapominacie w tej chwili, iż badanie i dla was jest tylkośrodkiem wiodącym do pożądanego celu, jakim jest najzupełniejsze uświadomienie by-tu.To jest wieó
a właśnie, to jest prawda niczym innym, jak samym bytem świadomymbędąca.A jeśli wszechświat cały, z życiem swym i wszystkimi siłami, samookreślającymsię duchem został stworzony, czemuż i prawd nie tworzyć tą drogą, tych najistotniej-szych? Czemuż nie rozświecać tajemnicy wprost w duchu, gdy ona tam cała i bez resztysię mieści? Wszakże i wy znacie wyraz  intuicja , i wiecie, że jest ona zawsze na po-czątku i każdemu badaniu drogę musi wytykać.Dlaczego miast ją zab3
ać po pierwszymdrgnieniu, wiodąc dalej rachuby, nie dać się jej wprzód w bujny kwiat rozwinąć? Jeśli wo-la usunie zewnętrzne przeszkody i doprowaó
i ducha do odpowiedniej doskonałości, toznaczy wolności, da nam intuicja wieó
ę na szczegóły nierozproszoną a najprawó
iwszą,bo w ten sam sposób powstałą, jak byt, i bezpośrednim świadomym jego równoznacz-nikiem będąca.Wzniósł obie ręce i wyciągnął je z góry ponad głowami mędrców.Jacek nie wió
iałgo jeszcze nigdy takim, choć wielokroć słuchał jego nauki.Oczy mu płonęły słonecznie,jasność biła od całej przeó
iwnie młoó
ieńczej jego postaci. Bracia  wołał w uniesieniu  przyjm3
cie mnie jako posła od duchów wa-szych własnych, który wam dobrą przynoszę nowinę.Przyszedłem wam mówić o tymwszystkim, co w świadomości waszej śpi, nie umiejąc się inaczej dostać na zewnątrz,jak w kruchym wierzeniu: o wieczystym bóstwa królowaniu, o dusz nieśmiertelności,o wieó
y nieprzem3
ającej, o tym, co wartość nadaje życiu jedyną!Z
miech nagły zabrzmiał około drzwi.Jacek zwrócił głowę pośpiesznie, patrząc, kto bysię wedrzeć ośmielił do przybytku mędrców i zakłócać jego powagę.Uniósłszy się niecow sieó
eniu, dojrzał ponad ramiona towarzyszy łysą czaszkę Grabca.Ktoś go tam przydrzwiach, zdobnych odwiecznym egipskim znakiem ziemi skrzydlatej, zatrzymywał czypytał, jakim prawem tu wchoó
i, lecz on, nie odpowiadajÄ…c, usunÄ…Å‚ jenou ¹u ruchem dÅ‚oniodz
wiernego i szedł prosto ku krzesłu prezydenta.Brwi lorda Tedwena zbiegły się razem; z surową wyniosłością spojrzał na przybysza. Sir Robercie!  zakrzyknął Grabiec, śmiało wzrok jego wytrzymując  sir Ro-bercie, niegdyś władco i panie, zaprzestań słuchać śmiesznych bajań wschodniego oma-miciela, bo doprawdy, że nie czas ó
isiaj wyrzekać siÄ™ wam czegokolwiek ani szukać zaÅ›wiatem szczęśliwoÅ›ci, gdy ona jest blisko&u ¹t roz aczny  ó
iÅ› popr.: rozpaczliwy.u ¹u eno (daw.)  tylko.rzy ż a ski Trylogia księżycowa 389 KtoÅ› jest?  zapytaÅ‚ lord Tedwen krótko. Ja jestem moc! Nie boże królestwo na mgÅ‚ach wam przynoszÄ™, nie o nieÅ›miertel-noÅ›ci dusz ja wam chcÄ™ prawić, ale wam dajÄ™ królestwo wasze wÅ‚asne: nieÅ›miertelnośćrasy wielkich utwieró
am! Z drogi niechaj mi zejdą ci, co życiu chcą przeczyć.Pojrzał wyzywająco na Nyanatilokę, nie mając go za nic innego, jak za ascetycznegopustelnika ze Wschodu, jakich ostatecznie w różnych czasach dość się po Europie włó-czyło& Zdawało się, że czeka przede wszystkim na jakieś słowo z jego strony, aby goprzed oczyma mędrców pognębić, ale Nyanatiloka nie objawiał wcale ochoty wdawaniasię w rozprawę.Uśmiechnął się tylko tajemniczo i ustąpił z mównicy, zajmując dawnemiejsce swe obok Jacka [ Pobierz całość w formacie PDF ]