[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zakończenie.(l5,9-16,31)1.TRIUMF JUDYTY (15,9-15).9 A Joachim, najwyższy kapłan z Jeruzalem, przyjechał do Betulii ze wszystkimi starszymi swymi, aby oglądać Judytę.10 A gdy ona wyszła do niego, błogosławili ją wszyscy jednym głosem mówiąc: "Tyś sława Jeruzalem, tyś wesele Izraela, tyś cześć ludu naszego,11 iżeś sobie mężnie poczęła i wzmocniło się serce twoje, przeto żeś czystość umiłowała, a po mężu swoim innego nie poznałaś.Dlatego i ręka Pańska wzmocniła cię, i dlatego będziesz błogosławiona na wieki!"12 I rzekł wszystek lud; "Niech się stanie, niech się stanie!"13 A przez trzydzieści dni zaledwie zebrał łupy asyryjskie lud izraelski.14 A wszystkie rzeczy, które poznali, że były własnością Holofernesa, dali Judycie, w złocie, w srebrze, w szatach, w kamieniach drogich i we wszelakim sprzęcie, i dano jej wszystko od ludu.15 A wszyscy ludzie weselili się z niewiastami i z pannami i z młodzieńcami, na instrumentach i harfach.2.PIEŚŃ JUDYTY (16,1-21).Należy opiewać potęgę Boga (1-4).Plany Asyryjczyków (5-6).Ich poniżenie przez niewiastę (7-11) i ucieczka (12-14).Dzięki należy składać Bogu, wszechpotężnemu w swym panowaniu (15-18) i w swej opiece (19-21).161 Śpiewała tedy Judyta tę pieśń Panu, mówiąc:2 "Zanućcie Panu na cymbałach, śpiewajcie mu psalm nowy, wywyższajcie i wzywajcie imienia jego.3 Pan kruszący wojny, Pan jest imię jego.4 On położył obóz swój pośród ludu swego, aby nas wyrwać z ręki wszystkich nieprzyjaciół naszych.5 Przyciągnął Asur z gór od północy w wielkości mocy swej; jego mnóstwo zastawiło potoki, a konie ich okryły doliny.6 Mówił, że wypali kraj mój, a młodzieńców moich wybije mieczem, niemowlęta moje da na łup, a panny w niewolę.7 A Pan wszechmogący przeszkodził mu, i dał go w ręce niewieście, i poraził go.8 Bo mocarz ich nie poległ od młodzieńców, ani go zabili synowie Tytana, ani wysocy olbrzymi oparli się mu; ale Judyta, córka Merariego, zwątliła go pięknością twarzy swojej.9 Zwlekła się bowiem z szat wdowieństwa i oblokła się w szaty wesela na rozradowanie synów izraelskich.10 Pomazała oblicze swe olejkiem i ściągnęła kędziorki swe koronką, wzięła szatę nową, aby go uwieść.11 Sandały jej uchwyciły oczy jego, piękność jej usidliła duszę jego, ucięła kordem szyję jego.12 Ulękli się Persowie stałości jej, i Medowie śmiałości jej.13 Wtedy zawyły wojska asyryjskie, gdy się pokazali uniżeni moi, schnący od pragnienia.14 Synowie dziewcząt pokłóli ich, a jako chłopięta uciekające pobili ich; poginęli w bitwie od oblicza Pana, Boga mego.15 Pieśń śpiewajmy Panu, pieśń nową śpiewajmy Bogu naszemu!16 Adonaj, Panie, wielkiś ty i przesławny w mocy twojej, i którego nikt zwyciężyć nie może.17 Tobie niech służy wszelkie twe stworzenie; boś rzekł, i stały się, posłałeś ducha twego, i stworzone są, i nie masz, kto by się sprzeciwił głosowi twemu.18 Góry z gruntu się poruszą z wodami; skały jak wosk rozpłyną się przed obliczem twoim.19 A którzy się ciebie boją, wielcy będą u ciebie we wszystkim.20 Biada narodowi, powstającemu na naród mój!21 Bo Pan wszechmogący będzie się mścił na nich, w dzień sądu nawiedzi ich.Bo da ogień i robaki na ciała ich, aby byli paleni i czuli aż na wieki!"3.LUD DZIĘKI SKŁADA ROGU W JERUZALEM (16,22-24).22 I stało się potem wszystek lud po zwycięstwie przyszedł do Jeruzalem pokłonić się Panu; i zaraz, skoro się oczyścili, ofiarowali wszyscy całopalenia i śluby i obietnice swoje.23 A Judyta wszystek sprzęt wojenny Holofernesa, który jej dał lud, i namiotek, który sama wzięła z łóżka jego, ofiarowała na dar zapomnienia.24 A lud był wesół przed obliczem świątyni i przez trzy miesiące radość z tego zwycięstwa z Judytą obchodzono.4.OSTATNIE LATA JUDYTY (16,25-30).25 A po owych dniach wrócił się każdy do domu swego, a Judyta stała się wielką w Betulii i była najsławniejszą we wszystkiej ziemi izraelskiej.26 Bo do dzielności przyłączyła się też czystość, tak iż nie poznała męża przez wszystkie dni żywota swego, odkąd umarł mąż jej Manasses.27 A wychodziła w święta z chwałą wielką.28 Mieszkała zaś w domu męża swego sto pięć lat, i puściła wolno, służebnicę swoją, i umarła, i pogrzebana została z mężem swym w Betulii.29 I opłakiwał ją wszystek lud przez siedem dni.30 A po wszystek czas żywota jej nie było nikogo, który by czynił niepokój Izraelowi, i po śmierci jej przez wiele lat.5.ŚWIĘTO PAMIĄTKOWE (16,31).31 A dzień święta zwycięstwa tego u Żydów w poczet dni świętych został przyjęty i święcą go Żydzi od owego czasu aż do dnia dzisiejszego [ Pobierz całość w formacie PDF ]