[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dlatego może zjedzmy razem lunch, drogi bracie Mahoney.Przy okazji omówimy, co mamy do omówienia - zaproponowaÅ‚poprzedniego dnia kardynaÅ‚.- DoskonaÅ‚y pomysÅ‚, eminencjo.Do prywatnych apartamentów sekretarza stanu wchodziÅ‚osiÄ™ przez tak zwanÄ… LoggiÄ™ Rafaela.JadalniÄ™ kardynaÅ‚a LienartazdobiÅ‚y obrazy Caravaggia, Melozza de Forlì i Rafaela.- PodobajÄ… ci siÄ™, bracie Mahoney?- Tak, eminencjo, sÄ… niezwykle piÄ™kne.- KazaÅ‚em tu przenieść te dzieÅ‚a, żeby móc je kontemplowaćprzy jedzeniu.PrzyznajÄ™, że jestem wielkim miÅ‚oÅ›nikiem sztuki,ponieważ, jak sÄ…dzÄ™, uÅ›wiadamia nam ona wewnÄ™trznÄ… pust-kÄ™, brak tego czegoÅ›, czego istoty nie umiemy nawet okreÅ›lić.Prawda?- Nie wiem, eminencjo, nie jestem w tych sprawach znawcÄ….Kiedy patrzÄ™ na obraz, czujÄ™ po prostu, że albo mi siÄ™ on podoba,albo nie.Nie potrafiÄ™ wspiąć siÄ™ na taki poziom jak eminencja.KardynaÅ‚ Lienart, nalewajÄ…c do krysztaÅ‚owych kieliszków jere-zu,uznaÅ‚ temat za wyczerpany.- Mój drogi bracie, jak już mówiÅ‚em, w niedÅ‚ugim czasie możenas czekać kolejne konklawe, jeÅ›li Ojciec Z
więty nagle mimowszystko poczuje się gorzej.Nie chciałbym otwierać tego nowegorozdziału w swoim życiu ze świadomością, że nie pokończyłemtego, co zacząłem.Jeśli Bóg w swej mądrości postanowi nało-żyć na moje barki ciężar, do którego dz
wigania jestem zresztądoskonale przygotowany, chciałbym podjąć się tego ze spokoj-nym umysłem.I ty, bracie, pomożesz mi osiągnąć ów cel.%7łyczęsobie, żeby interesujące nas kwestie zostały rozwiązane, zanimrozpocznie się przyszłe konklawe.- Eminencjo, robimy, co w naszej mocy.Członkowie Kręguwywiązali się ze swoich obowiązków, choć niektórzy zapłaciliza to życiem.Bracia Ferrell i Osmund w Aspen, brat Laurettaw Kairze, a teraz brat Reyes w Tel Awiwie.- Zabraniam choćby wspominać nazwisko tego zdrajcy -przerwał ze złością Lienart.- Jego wieczne wątpliwości mogłyudaremnić starania, jakie wszyscy podejmujemy w obronie wiaryi Kościoła.Bracia Ferrell, Osmund i Lauretta zaiste ponieśliśmierć męczeńską, idąc w ślady pierwszych chrześcijan.BratReyes natomiast złamał obietnicę wierności składaną przedBogiem, Ojcem Z
więtym i przede mną jako zwierzchnikiemKręgu.Nie jest wart, by wymieniać go wśród niezłomnych ryce-rzy wiary.- Eminencja wybaczy, ale przecież brat Reyes przy wielu oka-zjach wykazywał się lojalnością wobec sprawy.Choć, owszem,miewał chwile wahania i nawet ostatnio osobiście obiecywałemmu, że będzie mógł się wycofać.- Zaskakujesz mnie, drogi bracie.Brat Reyes powinien byłwiedzieć, że są ścieżki, z których nie ma odwrotu.Na taką ścieżkęwkroczył, kiedy przystąpił do Kręgu i złożył przysięgę wierności.Wybaczyłem mu jego błąd, ale wybaczyć to nie znaczy zapomnieć.To znaczy żyć w pokoju z pamięcią doznanej obrazy.Brat Reyesnie potrafił jednak skorzystać z tej szansy.Może przynajmniejteraz uwolnił się od swoich rozterek.Mahoney milczał.Zasiedli do stołu.Na błyszczącym maho-niowym blacie stał porcelanowy serwis z Faenzy, a obok leżałysrebrne nakrycia i białe lniane serwetki z wyhaftowanym skrzy-dlatym smokiem - herbem rodziny Lienartów.Dwie zakonniceczekały w pogotowiu, by podać przystawki: ulubiony pasztetpapieża Juliusza III oraz polentę z maślakami, za którą przepadałz kolei Pius IX.Popijając te smakołyki doskonałym latino bianco,Mahoney i Lienart wymieniali błahe uwagi dotyczące naprzykład wzrostu liczby turystów zwiedzających MuzeaWatykańskie, dopóki mniszki nie zostawiły ich samych.Wtedy sekretarz stanu powiedział:- A więc, mój drogi bracie, jakież wieści? Czy gniew boży dosięg-ną! zuchwalców nadmiernie ciekawych heretyckiej księgi?- Rozkazy eminencji zostały wypełnione co do joty [ Pobierz całość w formacie PDF ]