[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.—Ha! amiko mia, kion dirus mia patro, se li vidus tian malnobeledzinigon.—Mi ne scias tion, kion li dirus.Sed mi havas pri la honoreco ideojn tre firmajn.Kiu faris kulpon devas ¸in ripari.Vi konas la devizon de mia familio: Faru kion devas, alvenu kio povas.Pro tio, mi ne akceptas aliajn konsideraîojn.Nun vi scias, ke mi havas manion: mi volus, ke oni revivigu la le¸ojn pri la maîorato.Laû mia opinio, tio estas la sola rimedo por restarigi la nobelaron, kaj malhelpi, ke la famaj nomoj falu en la forgeson.Vi ha-517KASTELO DE PRELONGOeLIBROvas en la kortego potencajn protektantojn; aliparte pro aliaj motivoj la komandanto konas en la registaro influ-havajn amikojn.Mi estas certa, ke se vi ambaû kunigus viajn penadojn, tre facile vi agus sur la volecon iom ÿanceli¸antan de lia imperiestra Moÿto, kaj ricevus lian konsenton.—Mi dankas vin, mia kara Arturo, pri la konsilo al mi donita de vi.Mi konfesas, ke tia estis mia opinio.Sed antaû kiam mi tiel agos, mi estas feliça ricevi la aprobon de viro tiel prudenta kiel vi.Post silento:—Ha! li ekkriis, per kia kulpo mi do ofendis la çielon, por ke ¸i min devigu al tia ekstrema rimedo!—Nu, Raûlo, ne tiel çagreni¸u, respondis lia malnova amiko premante liajn manojn.Je la diablo! çio estas aran¸ebla.Tio estas malfeliçaîo, mi tion konsentas; sed¸i ne estas neriparebla.Ne nur en via familio okazas tiaj okazintaîoj.Mi povus citi multajn ekzemplojn similajn.Post unu horo Raûlo eliris kaj sin direktis al la saloneto de la markizino, por ÿin sciigi pri lia interparolado kun la grafo.Nenion dirante, sinjorino de Prelongo aûskultis la rakonton ¸is la fino.Sed poste ÿi ekkriis:—Tiam vi favore akceptas la edzi¸peton de sinjoro Linÿardo?518KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Ve! la fatalo estre komandas.Ni estas devigataj al la akcepto de tiu neeviteblaîo.—Nu, mi ne ¸in akceptas, respondis Suzano kolere.Mi esperas, ke vi sufiçe ÿatas min, por fari nenion kontraû mia volo.Pro tio mi diras: neniam mi donos mian konsenton, neniam tiu malamegita edzini¸o plenumi-¸os, tiel longe kiam la blazonÿildo de la Prelonga familio superos la landon iam regitan de viaj prapatroj.Parolante la markizino laûtigis la voçon.La pordo de la saloneto restis malfermita.Josefino trairante la grandan salonon aûdis tiun lastan frazon.Kvankam ÿi neniel konis la edzi¸peton oficiale prezentitan de Viktoro, tamen ÿia instinkto de îaluzema virino ÿin avertis, ke io estas komplotita.La vortoj elparolitaj de sinjorino de Prelongo fari¸is por ÿi luma fajrero.Grandega ¸ojo plenigis ÿian koron.Malgraû ÿiaj penadoj, malgraû la malestimo nun sentata de ÿi al ÿia amanto, tamen la amo regis en ÿia koro de tempo tro longa, por ke ¸i ne estu lasinta en ¸i profundajn vundojn, kiujn nur la ideo de ebla konkurantino ankoraû sangadigis.Tiufoje ÿi estis tre trankvila.Kiam eç la markizo konsentus, kiam eç la dukino ¸in dezirus, kaj tio ÿajnis al ÿi tute neebla, sinjorino de Prelongo ¸in sendiskuteble rifuzis.Nek ÿia edzo nek ÿia filino kura¸us ÿin malobei.Pro tio, çar la deziro sciigi Viktoron venkis en ÿia koro 519KASTELO DE PRELONGOeLIBROçiun alian senton, ÿi rapidis al sia çambro por al li skribe konigi tiun novaîon.Por ke Viktoro ne estu avertita pri la frontÿan¸o okazinta en ÿia konduto kaj ÿiaj sentoj pri li, Josefino çiam daûrigis sian korespondadon kun la komandanto.Sed ÿi nun konigis al li nur la negravajn aferojn, kiuj povis komprometi neniun, aû kontraûe la gravegajn, kiujn devige la filo Linÿardo estis kononta per çiu ajn alia persono.Ÿi do unua sciigis lin pri la morto de la duko de Blasano, konvinkita ke trovi¸as neniu maldiskreto en la konigo de fari¸o certigota la morgaûan tagon de la publika voço.La junulino estis tiel feliça ke sia plumo kuradis sur la papero.Ÿi sciigis sian amanton, ke la hazardo al ÿi konigis la projekton de li karesitan pri nova edzi¸o: ÿi lin petegis, ke li forlasu provon povantan nur lin ridindigi, kaj finis per tiuj vortoj:—La markizino îuris, ke neniam vi edzi¸os kun ÿia filino, tiel longe kiam la blazonÿildo estos enmetita en la cemento de la granda turo.De ses cent jaroj ¸i trovi¸as en ¸i, mia plendinda amiko.Se por edzi¸i vi devos atendi, ke ¸i estu falinta, kredeble vi restos fraûlo ¸is la fino de via vivado.Post du tagoj faktoro, portanta sur sia dorso grandegan pakaîon, sin prezentis al la krado de la kastelo.Kredeble tiu viro havis okulojn malsanajn, çar ili estis kaÿitaj de 520KASTELO DE PRELONGOeLIBROunu el tiuj okulvitroj el kolorigita vitro nomitaj konservi-loj [ Pobierz całość w formacie PDF ]