[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi grincigis la dentojn al li kun ventego de diabla furi-ozo; kaj la rideto forvelkis sur lia viza¸o, feliçe por li, ankoraû pli feliçe por mi, çar, nur momenton plu, kaj mi linjam certe deÿirus de sur lia sidejo.Enirinte la hotelon, mi çir-kaûrigardis kun tia malluma mieno, ke la servistoj tremis; ne-niun rigardon ili interÿan¸is dum mia çeesto; sed sklaveme iliricevis miajn ordonojn, kondukis min al privata çambro kajalportis al mi skribilaron.Hyde, en dan¸ero pri sia vivo, es-tis al mi estaîo nova; skuita de supermezura kolero, streçita¸is murdemo, avidega kaûzi al iu doloron.Li tamen estis ru-zulo; venkis sian koleregon per granda peno de volo, verkisdu gravajn leterojn, unu al Lanyon kaj unu al Poole, kaj porke li ricevu certigon, ke ili efektive estis metitaj en la poÿton,li ordonis, ke oni ilin rekomendu.De tiam li sidis la tutantagon apud la fajro en la privata çambro, mordetante siajnungojn; tie li tagman¸is, sidante sola kun siaj timoj, kun lakelnero videble tremanta antaû lia okulo; kaj de tie, post ple-na nokti¸o, li veturis en angulo de fermita veturilo kaj kon-dukigis sin tra la stratoj de la urbo. Li , mi diras; mi ne po-vas diri mi .En tiu infano de la infero estis nenio homa; lo¸isen li nenio alia ol timo kaj malamo.Kaj kiam fine, pensan-te, ke la veturigisto komencas ion suspekti, li forsendis laveturilon kaj riskis piediri, en siaj maltaûgaj vestoj, objektocerte rimarkita de la noktajn preterirantojn, tiuj du malnob-laj pasioj furiozis en li kvazaû uragano.Li marÿis rapide, per-sekutata de siaj timoj; babilante al si mem, ÿtelirante tra lamalpli vizitataj stratoj, kalkulante la minutojn, kiuj kvazaûbarilo ankoraû apartigis lin de noktomezo.Foje virino alpa-rolis lin, proponante, mi pensas, skatolon da alumetoj.Lipugnis ÿin en la viza¸on, kaj ÿi forkuris.Kiam mi rekonscii¸is81 DOKTORO JEKYLL KAJ SINJORO HYDEeLIBROçe la domo de Lanyon, la teruro de mia malnova amiko iomkortuÿis min; mi ne scias; estis almenaû nur kvazaû guto enla maro, kompare al la abomenego, kun kiu mi rigardis reenal tiuj horoj.Estis okazinta en mi ia ÿan¸i¸o.Jam ne plu timoal la eÿafodo, sed la teruro fari¸i denove Hyde, turmentis min.La kondamnon de Lanyon mi ricevis duone en son¸o; duo-ne en son¸o revenis hejmen kaj kuÿi¸is.Post la laci¸oj de latago mi dormis, en dormo tiel severa kaj profunda, ke ne suk-cesis ¸in rompi eç la teruraj koÿmaroj min turmentantaj.Miveki¸is matene skuita, malfortigita, sed refreÿi¸inta.Mi an-koraû malamis kaj timis pensi pri la bruto, kiu en mi dorme-tis, kaj kompreneble mi ne forgesis la konsternantajn dan-¸erojn de la antaûa tago; sed mi estis denove hejme, en miapropra domo kaj apud miaj drogoj, kaj dankemo pro mia sa-vo brilis en mia animo tiel forte, ke ¸i preskaû konkuris lahelecon de la espero mem.Mi estis malrapide paÿanta tra la korto post matenman¸o,entrinkanta la malvarman aeron kun plezuro, kiam denovemin kaptis tiuj nepriskribeblaj sentoj, kiuj heroldis la ÿan-¸i¸on: kaj apenaû mi havis la tempon atingi la ÿirmon de miakabineto, kiam en mi denove furiozis kaj glaciis la pasioj deHyde.Çi tiun fojon, duobla dozo estis necesa por revoki minal mi mem, kaj jen ho ve! post ses horoj, dum mi sidis mal-gaje rigardanta la fajron, jam revenis la doloroj kaj la drogodenove devis esti trinkata.Mallonge, de tiu tago ÿajnis, ke nurper granda, kvazaû gimnastika penado, kaj nur sub la rektastimulo de la drogo, mi povis porti la viza¸on de Jekyll.Je çiuhoro de la tago kaj nokto min kaptis la avertanta tremo; pre-cipe se mi dormis, aû eç dum momento dormetis sur mia se-¸o, çiam mi veki¸is kiel Hyde.Sub la streço de çi tiu sençese82 DOKTORO JEKYLL KAJ SINJORO HYDEeLIBROminacanta fatalo, kaj pro la maldormo, al kiu mi nun minkondamnis eç super çia grado, kiun mi kredis ebla al homo,mi fari¸is en mia propra persono estaîo konsumita kaj elçer-pita de febro, malforta, korpe kaj mense, çiam okupata deunu sola penso: abomeno al mia alia memo.Sed dum mi dor-mis aû kiam la efekto de la drogo elçerpi¸is, mi saltis preskaûsen transiro çar la doloroj de la aliformi¸o fari¸is çiutagemalpli severaj en la posedon de imago plenega de terurajfantazioj, de animo bolanta per senkaûzaj malamoj, kaj en laposedon de korpo, kiu ÿajnis ne sufiçe forta por enteni la fu-riozantajn energiojn de la vivo.La povoj de Hyde ÿajnis despli kreski, ju pli kaduki¸is Jekyll.Kaj certe la malamo, kiuapartigis ilin, estis nun ambaûflanke egala.Çe Jekyll ¸i estisafero de esenca instinkto.Li nun konsciis plene pri la fifor-mi¸o de tiu estaîo, kiu partoprenis kun li kelkajn el la feno-menoj de la konscienco, kaj kiu estis kunheredonto kun li dela morto; kaj krom tiuj ligiloj de komuna posedo, kiuj konsti-tuis la plej dolorigan parton de lia turmento, li pensis priHyde kvazaû pri io ne nur infera sed neorganika.Jen la teruraafero: ke la ÿlimo de la abismo ÿajnias aûdigi kriojn kaj vo-çojn; ke la amorfa polvo gestaçis kaj pekis; ke tio, kio estassenviva, kaj ne havas formon, povas uzurpi la funkciojn de lavivo.Kaj jen ankoraû: ke tiu ribelanta abomenaîo estis ligitaal li pli intime ol edzino, pli proksime ol okulo; kuÿis kaÿita enlia karno, kie li aûdis ¸in murmuri, sentis ¸in barakti al nas-ki¸o kaj en çiu horo de malforteco, kaj dum la konfido de ladormo, lin venkis kaj uzurpis lian vivon.La malamo de Hyde kontraû Jekyll estis de malsama spe-co
[ Pobierz całość w formacie PDF ]