[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kaj kiam ÿi nun vidis, ke ÿi ÿirmas lin per sia korpo, tiel 74L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROke li preskaû povas savi sin, ÿi etendis sian manon kaj tiris al si unu el la lancoj tenataj de la soldatoj kaj direktis ¸in kontraû sian koron.”Nun mi volas tiel servi al mia nutrofratino, ke tiu komisio baldaû estos plenumita,” Elseto pensis.Kaj je la posta paÿo, kiun sir Archie faris supren sur la ÿtuparo, la lanco penetris en la koron de Elseto.Sed tiam sir Archie jam staris plej supre sur la ÿtuparo.Kaj la soldatoj retiris sin, kiam ili vidis, ke unu el ili vundis la fraûlinon.Kaj li preterkuris ilin.Kiam sir Archie venis sur la placon, li aûdis soldataran krion el iu strateto kaj vokokriojn en skota lingvo: ”Al helpo! Al helpo! Por Skotlando! Por Skotlando!”Estis sir Filip kaj sir Reginald, kiuj estis kolektintaj la skotojn kaj nun venis por helpi lin.Kaj sir Archie kuris kontraû ilin kaj kriis per laûta voço: ”Tien çi! Tien çi! Por Skotlando!Por Skotlando!”75L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROTrans la glacionKiam sir Archie iris for trans la glacion, li ankoraû portis Elseton sur sia brako.Sir Filip kaj sir Reginald iris apud li.Ili volis rakonti al li, kiel ili eksciis pri la embusko, kaj kiel ili sukcesis veturigi la pezan monkeston al la galeaso kaj kolekti la samlandanojn, sed sir Archie ne aûskultis al ili.Li ÿajnis interparoli kun tiu, kiun li portis sur sia brako.”Kiun vi kunportas kun vi?” sir Reginald demandis.”Estas Elseto,” sir Archie respondis.”Mi kunprenos ÿin al Skotlando.Mi ne volas postlasi ÿin tie çi.Tie çi ÿi ne fari¸us io alia ol malriça fiÿlaboristino.””Jes, tio ÿajnas kredinda,” sir Reginald diris.”Tie çi oni donus al ÿi vestojn nur el kruda lano,” sir Archie diris, ”kaj ÿi dormus en mallar¸a kuÿejo el malmolaj tabuloj.Sed mi pretigos al ÿi kuÿejon el la plej molaj kusenoj, kaj ÿian ripozejon mi farigos el marmoro.Mi volvos çirkaû ÿin la plej multekostajn felojn, kaj sur ÿiajn piedojn mi metigos ÿuojn kun juvelaj bukoj.””Vi intencas al ÿi grandan honoron,” sir Reginald diris.”Mi ne povas lasi ÿin resti tie çi hejme,” sir Archie diris,”çar kiu tiam donus al si tempon memori pri tia malriça kompatindulino? Post nur kelkaj monatoj çiuj forgesus ÿin.Neniu venus al ÿia lo¸ejo, neniu vizitus ÿin en ÿia soleco.Sed kiam mi iam atingos mian hejmon, mi tie konstruigos belan 76L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROlo¸ejon.Tie ÿia nomo staros ençizita en malmola ÿtono, por ke neniu forgesu ¸in.Tie mi mem iros al ÿi çiun tagon, kaj tie çio estos tiel bele aran¸ita, ke homoj venos voja¸ante de malproksime por viziti ÿin.Tie kandeloj kaj lampoj brulos tage kaj nokte, kaj tie sonos kantado kaj muziko, kvazaû tie estus senfina festeno.”La ÿtormo fortege venis kontraû ilin, dum ili iris sur la glacio.¯i ÿire malfiksis la mantelon de Elseto kaj flirtigis ¸in kiel flagon.”Çu vi volas helpi min porti Elseton dum momento,” sir Archie diris, ”dum mi volvas ÿian mantelon çirkaû ÿin?”Sir Reginald prenis Elseton sur siajn brakojn, sed en la sama momento tia teruro kaptis lin, ke li lasis ÿin gliti el siaj manoj sur la glacion.”Mi ne sciis, ke Elseto mortis!” li diris.77L A M O N O D E S I N J O RO A R N EeLIBROLa mu¸o de la ondojLa tutan nokton la ÿipestro sur la granda galeaso iris tien kaj reen sur la alta ferdeko super la ÿipanara kajuto.Estis mallume, kaj la ÿtormo siblis çirkaû li.¯i venis kunportan-te jen ne¸on jen pluvon.Ankoraû la glacio kuÿis firma kaj portoforta çirkaû la galeaso, tiel ke la ÿipestro same bone povus trankvile dormi en sia kajuto.Sed li estis surpiede la tutan nokton.Jen kaj jen li metis la manon al la orelo kaj aûskultis.Ne estis facile scii, pro kio li atende aûskultis.Çiuj liaj homoj estis surÿipe kaj same çiuj voja¸antoj, kiujn li veturigos al Skotlando.Ili nun çiuj kuÿis dormante en la ÿipçambroj.Neniuj el ili havis iun interparolon, al kiu la ÿipestro povis aûskulti [ Pobierz całość w formacie PDF ]