[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Li promesis, ke, 57VOJA¯O AL FAREMIDOeLIBROdum mi estos sur la Tero, ili konstante observos min per siaj bonegaj instrumentoj; tio servu por mia trankvili¸o, se post tio, kion mi vidis çi tie, mi malesperos.Midore tion aldonis, çar mi plendis al li angore kaj senkura¸e, kiel mi elportos poste la societon de la homoj kaj bestoj: la tutan dosire-on, kiun, observinte tra iliaj instrumentoj, mi tiel abomenas.Je la demando, kiel okazu mia hej-menvoja¸o, mia mastro ridetis kaj diris, ke tion mi povas plene konfidi al li.Tiutage, kun dolora koro kaj senespera tristo en mia animo, mi adiaûis tiujn solasi-ojn, kiujn mi havis la hon-oron ekkoni.Mia mastro sidigis min sur la dorson de ia maÿino kaj igis min gluti pulvoron, por ke mi ekdormu kaj ne sentu la penojn de la longa vojo.Rekonscii¸inte el mia profunda dormo, mi kuÿis sola sur roka bordo kaj mia mastro ne plu estis apud mi.Mi çirkaûrigardis kaj komprenis, ke mi estas ree sur la Tero kaj la rememoro de la tempo pasigita en Faremido jam ÿvebis en la tempo kaj spaco kiel fora, belega songo.Mi klinis mian kapon en la duran polvon kaj ploris malespere.La vesperon de la sama tago min trovis norvega vila¸-ano: mi eksciis, ke mi estas proksime al Helsingfors, sur neûtrala teritorio, kaj mi devas nenion timi, ¸is mi venos al la limo; çu per pasporto mi povas de tie iri al mia patrujo, tio estas tre duba, çar Britujo rigardas iom strabe la neûtralecon de Holando.La vila¸ano ege miris, ke 58VOJA¯O AL FAREMIDOeLIBROmin tute ne interesis, kiel evoluis la mondmilito dum la unu kaj duona jaro, kiom da teritorio okupis la kontraûuloj una de la alia, kiom da homoj pereis, kiom venis en kaptitecon, kiom mortis pro epidemioj, kiom da aeroplanoj estis pafitaj, kiom da mililestroj distingitaj kaj kiom eksigitaj.Mi ne tedos la leganton per la detaloj de mia hejmen-veno, nek per tio, kiel malfacile mi kutimi¸is al la formoj de komuniki¸o kun la dosire-oj, netolereblaj por mi.Komence ili rigardis min frenezulo pro miaj ektimaj kaj hororaj retrosaltoj, per kiuj mi defendis min kontraû la manoj etenditaj al mi aû kontraû la vivantaj estaîoj proksimi¸antaj al mi; la kuracistoj konstatis idiosinkrazion; kiel ili povus scii, ke mi kutimi¸is rigardi la vivon infekta kaj fetora malsano, kies çiu tuÿo kaÿas en si mortan dan-¸eron? Mi ne disputis kun ili, pace kaj pacience mi atendas la tagon de la liberi¸o, fidante al la promeso de mia bona mastro, kiu diris al mi, ke li prenos min al si, kiam li ju¸os mian korpon matura por tia honoro.¯is tiam mi rigardas fide kaj kun interna sekreta ¸ojo kelkfoje al la blua çielo; kaj en lia bonanima varma, okulo, kiun la homoj nomas Suno, kelkfoje mi kvazaû legas kura¸igon sole al mi parolantan: ke li ankoraû rememoras pri mi kaj ke li min ne forgesos.Mia voja¸o al Faremido, mezurita per tera tempo, en-tute daûris preskaû unu kaj duonan jaron: mi descendis 59VOJA¯O AL FAREMIDOeLIBROen Helsinki la 18-an de januaro de 1916 kaj post du se-majnoj, la 2-an de februaro mi alvenis al Redriff, kie mi trovis miajn edzinon kaj infanojn en bona sano.60VOJA¯O AL FAREMIDOeLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-187-961 [ Pobierz całość w formacie PDF ]