[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Okrutna historia hrabiny trującej mę\
owskiego kochankaspreparowanymi ciastkami jest wyczerpująco opisana w dokumentach prawnych, poniewa\
Frances przyznała się przed Izbą Lordów do popełnienia morderstwa.Natomiast szczegółyintrygi wią\
ącej Howardów z Szekspirem i teatrem Globe są tworem mojej wyobraz
ni.Najprościej byłoby powiedzieć, \
e William Szekspir ze Stratfordu jest twórcą sztukpodpisanych jego nazwiskiem, z drugiej jednak strony wiele argumentów - od intrygującychpo ekstrawaganckie - przemawia za tym, \
e nim nie jest.Teorie głoszące, \
e sztuki Szekspiranapisał  ktoś inny , przyjmują zatem za pewnik istnienie zmowy milczenia.Ale skoro ichautorem nie jest Szekspir, dlaczego nikt nie pisnął o tym słówka? Trudno pojąć, jak było tomo\
liwe w huczącym od plotek i wzajemnych obmów środowisku dworskim za panowaniaEl\
biety i Jakuba.Istnieją liczne stowarzyszenia  antystratfordczyków , zarówno akademickie, jak iprzypominające sekty.Wiele z nich, hołdując teorii zmowy milczenia, raz po raz triumfalnieujawnia zakodowane przesłania, rzekomo dowodzące, i\
za dziełami opublikowanych podnazwiskiem  Shakespeare kryją się z rozmysłem ró\
ni pisarze.Najwięcej - i to bardzoszacownych - zwolenników ma dwóch spośród tego grona: hrabia Oxford oraz Francis Bacon.Do stałych faworytów nale\
ą poza tym Christopher Marlowe, Edmund Spenser, sir PhilipSidney i jego siostra Mary Herbert, hrabina Pembroke, królowa El\
bieta, sir Walter Raleigh,hrabia Southampton, hrabia Derby, hrabia Rutland, a tak\
e zło\
ony z wszystkichwymienionych tajny komitet pod przewodnictwem Bacona lub hrabiego Orforda, bądz
te\
obu naraz.Nie sposób pojąć maniackich argumentów zwolenników Henry ego Howarda,hrabiego Sussex (skróconego o głowę czterdzieści cztery lata przed pierwszymudokumentowanym wystawieniem sztuki Szekspira) i Daniela Defoe (urodzonego mniejwięcej w siedemdziesiąt lat po tym fakcie).Najnowszym uzupełnieniem tej gromadki, którewzbudziło znaczne zainteresowanie, jest drugoplanowy dworzanin, sir Henry Neville.Obecnie najpowa\
niejszym faworytem antystratfordczyków jest Edward de Vere,siedemnasty hrabia Oxford.Przytoczone w powieści anagramy i zagadki związane z jegonazwiskiem posłu\
yły za dowód, i\
to on jest autorem sztuk.Jak wskazuje Atenaida, jegonazwisko rodowe - Vere - wią\
e się tradycyjnie z łacińskim słowem verum -  prawda , arodzinne motto - Vero nihil verius -  Nic nie jest prawdziwsze od prawdy - wykorzystuje tęzbie\
ność.Podobnie czynią jego zwolennicy w rzeczywistym świecie, wynajdując podejrzane lub  znaczące odwołania do prawdy w całym dziele Szekspira.Inne ulubionesłowo to ever (zawsze, kiedykolwiek).Pierwszym powa\
nym zwolennikiem hrabiegoOxforda był J.Thomas Looney, którego wydana po raz pierwszy w 1920 roku ksią\
ka Shakespeare Identified (Szekspir zidentyfikowany) przekonała między innymi ZygmuntaFreuda.Jednak najwcześniejszym alternatywnym autorem sztuk stratfordczyka mianowanoFrancisa Bacona.Przemawiające za nim powa\
ne argumenty wysunęła w latachpięćdziesiątych XFX wieku Delia Bacon oraz kilku innych badaczy.Zwolennicy Bacona zniezrównanym zapałem przeczesali dzieła Szekspira oraz inne utwory z okresu renesansu,wyciągając z nich wiele anagramów, akrostychów, kodów numerycznych oraz gier słownychopartych na dwuznacznościach (często wyrazów hog [wieprz] oraz bacon [bekon]), rzekomowskazujących na ich wybrańca jako autora sztuk (a nierzadko te\
jako syna królowejEl\
biety).Kilka zdesperowanych osób posunęło się do seansów spirytystycznych i grzebaniaw grobach.Ale nie wszystkich zwolenników Bacona łatwo odprawić z kwitkiem: są wśródnich uczeni, pisarze, prawnicy i sędziowie, zarówno z Wielkiej Brytanii, jak i ze Stanów.Spośród utworów na temat teorii związanych z Baconem najwięcej przyjemności zapewnialektura eseju MarkaTwaina pod tytułem Is Shakespeare Dead? (Czy Szekspir umarł?).Niezale\
nie od tego, kim poza tym był Francis Bacon, nie sposób mu odmówićbłyskotliwości i sprytu [ Pobierz całość w formacie PDF ]