[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwłaszcza po skeczu Andrzeja Globus, w którym Pierwszy Osobnik copewien czas kręcił globusem szkolnym i mówił:Jako pierwszy człowiek, jestem tu całkowicie samotny.Sam na sam z Ziemią.Jest to poprostu nudne.Mimo to proszę nie oczekiwać, \
e rozwią\
ę teraz odwieczną zagadkęwszechświata: czy mój tatuś był małpą, czy bogiem? Jakakolwiek odpowiedz
na to pytaniepoderwałaby mój autorytet.Jestem pierwszy, i to wszystko.Po kolejnych obrotach globusa były ju\
nasze czasy.Robotnicy szli do ziemi obiecanej.ROBOTNIK I: A ty co tak wzdychasz, co?ROBOTNIK II: Kto? Ja? (Do Robotnika III).Ty wzdychasz.Co, niezadowolony jesteś?ROBOTNIK III: To on wzdychał! (Pokazuje na Robotnika I).ROBOTNIK I: Nie wykręcaj się.Wzdychałeś pesymistycznie.Wiesz, komu słu\
y takiewzdychanie?ROBOTNIK III: Subiektywnie czy obiektywnie?ROBOTNIK II: Jak go spytasz subiektywnie, to on cię na pewno oszuka.ROBOTNIK I:Jasne.Gadaj - obiektywnie.ROBOTNIK III: Mój bracie! Na to pytanie mo\
e odpowiedziećtylko historia.Globus znów był zakręcony, światło gasło i teraz Pierwszy Osobnik wchodził jako ostatnimieszkaniec ziemi.OSTATNI: Sam na sam z Ziemią.(Pokręca globus).To jest potwornie nudne, ale có\
?Starałem się, \
eby nikt inny nie został.Jestem ostatni.Po prostu nie było innego wyjścia.Wszyscy koledzy coraz bardziej staczali się w bagno.Nie mogłem być bezczynny.Andrzej w związku z tym tekstem napisał liryczną piosenkę Do widzenia,314Ziemio.Zaczynała się tak:Patrzy na mnie z sąsiedniej gwiazdyInny świat, pewnie lepszy ni\
mójDziesięć lat księ\
ycowej jazdyDziesięć lat księ\
ycowej jazdyPojedz
z nami, ten świat będzie twójZaśpiewamy wtedy piosenkęDo widzenia Ziemio.Do widzenia ZiemioNie wiem, kiedy cię zobaczę.Do widzenia ZiemioDalej zawsze jest inaczejDo widzenia Ziemio, zawsze lepiej jest dalejDo widzenia, nie \
al tego co zostaje.Tekst był ładny, lecz -jak mi się wydawało - nic specjalnego.Dostał go do roboty EdekPałłasz.Kiedy skomponował muzykę, swoim zwyczajem powiedział do Andrzeja, Marka i domnie:- Utwór jest gotów, panowie, i, jeśli chcecie, mogę go wam pokazać.Podszedł do fortepianu, odło\
ył papierosa do popielniczki, rozło\
ył przedsobą starannie wykaligrafowane nuty i zaczął śpiewać swym ciepłym, spokojnym głosem.Nagle refren:  Do widzenia, Ziemio" strzelił jak pocisk do gwiazd i poszybował wkosmosie.Ka\
de słowo nabrało głębi i siły.Nigdy z czymś takim się nie spotkałem.Spojrzałem na Andrzeja.Był wzruszony.- Tak musiał wyglądać Julian Tuwim, gdy mupierwszy raz odegrano Miłość ci wszystko wybaczy- pomyślałem.Zrodziła się wielka pieśń STS-u -jedna z najpiękniejszych, jakadotąd powstała.- Tuuk.To mniej więcej tyle.Tak odczytałem twój piękny wiersz, Andrzeju.Nie wiem, czy ci odpowiada?- No, stary! Coś fantastycznego! - Andrzej rzucił mu się na szyję.- To się cieszę.Byłoby mi nader przykro, gdybym cię zawiódł, mój drogi, botekst jest naprawdę wielki, mądry i wa\
ny.- Tuuuk.A muzyka do dupy! - zaśmiał się Marek i wziął Edzia w potę\
ne bary.- Zdolniacha ten nasz Edzio.Jak ciachnął, to nie mamy co szukać, panie Jarku.- Bez przesady, panowie.Wzywam was do szlachetnego współzawodnictwa- zaśmiał się Edek i wręczył Markowi egzemplarz nut.Wziąłem się więc za operetkę.Miałem pierwszą arię, którą na wstępie przed kurtyną miałaodśpiewać Wesoła Trójka rewelersów - Braci Bernardynów.Jesteśmy Bracia Bernardyni Nie Kapucyni ni Paulini.Mę\
atki, panny i dziubaski Kupują unas święte obrazki.315(Solo tenorowe BRATA GAUDENTEGO):Dziatwa szkolna te\
kupuje!Rock and roll! (Tańczą na melodię Zebrała się na jarmarku!).śyjemy jak bo\
e baranki.Szanują Siostry nas Zmartwychwstanki,Ka\
dy Bernardyn demokrata -Wiadomo, zakon księdza Robaka! GAUDENTY: To tradycja narodowa! WSZYSCY:Rock and roll! (Tańczą).Och, jak by płakał biskup z Warmii,gdyby zobaczył, jak lud nas karmi.Jak brat Gaudenty zmuszon ciurkiemprzyswajać wino zielonogórskie! GAUDENTY: Nędzna gospodarka w kraju!WSZYSCY: Rock and roll! (Tańczą).Najlepszy sposób po asceziepokrzepić ciało przy dobrym jazzie.Dosyć! Jesteśmy ju\
zmęczeni!Na modły bracia - w kółko goleni! (Pokazują tonsury i wychodzą).I dalej - pustka.Z
piewałem w kółko tych  w kółko golonych", torturując moją sąsiadkę zaścianą Marię Wieman, i dalszy ciąg rysował mi się mgliście.Chciałem poruszyć sprawę, októrej wszyscy mówili, to znaczy powrót religii do szkół, co było mo\
liwe dzięki decyzjinowego ministra oświaty Władysława Bieńkowskiego.Publiczne odrodzenie się \
yciareligijnego było największą odnową.Niepraktykujący lud runął do kościołów i wyszedł naulice.Towarzysze partyjni przestali się bać i Witek Flera na mszy nie był osamotniony.Tej przemianie niewierzących w wierzących chciałem poświęcić moją operetkę.Domiasteczka miał przybyć Biskup i Przewodniczący Rady Narodowej czynił ostatnieprzygotowania [ Pobierz całość w formacie PDF ]