[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A ponieważ przyczyna pierwsza może zachować rzecz w istnieniu, choćustań;), przyczyny drugie  jak o tym mówi pierwsze twierdzenie Księgi oprzyczynach6  dlatego mocą Bożą, i tylko nią samą, może tak się stać, żeprzypadłość będzie bez podmiotu, jak to się np.dzieje w sakramencie ołtarza.Podobnie mocą Bożą, i tylko nią samą, może się stać, że ciało będzie mieć nadal213istnienie odrębne od istnienia innego ciała, choć jego materia nie będzie odrębna odmaterii innego ciała w zajmowaniu miejsca.I w ten sposób drogą cudu może sięzdarzyć, że dwa ciała naraz znajdą się w tym samym miejscu.Na 1.Argumentacja ta jest zwykłym sofizmatem, bo albo wychodzi z fałszywegozałożenia (suppositio falsi), albo zakłada to, o co chodzi (petitio principii).Wychodzibowiem z fałszywego założenia, że między przeciwstawnymi powierzchniamijakiegoś miejsca istnieje ;jakiś wymiar właściwy miejscu, z którym musi się zlać wjedno wymiar ciała umieszczonego.Z tego by bowiem wynikało, że wymiary dwóchciał umieszczonych stałyby się jednym wymiarem, jako że wymiar jednego i drugiegostałby się jednym wymiarem: tym samym, co wymiar miejsca.To założenie jestfałszywe, ponieważ według niego, kiedykolwiek ciało nabywa nowe miejsce,musiałaby się dokonać jakaś zmiana w wymiarach miejsca lub ciała umieszczonego,ponieważ wtedy tylko dwie rzeczy mogą stać się od nowa jedną, gdy w jednej z nichdokona się zmiana.Jeżeli natomiast  jak jest naprawdę  miejscu nie należą sięinne wymiary, jak tylko wymiary ciała umieszczonego, to wówczas argumentacjazarzutu niczego nie dowodzi.Zakłada też to, o co chodzi.Cóż bowiem oznacza, żewymiary ciała umieszczonego są te same, co wymiary miejsca, jeśli nie to, że wymiaryciała umie czonego zawierają się w granicach miejsca i według ich miary granice sąodległe tak, jak byłyby odległe własnymi wymiarami, gdyby je miały.W ten sposóbtwierdzenie, że wymiary dwóch ciał są wymiarami jednego miejsca, znaczy po prostu,że dwa ciała są w jednym miejscu, a o to właśnie chodzi w artykule.Na 2.Z twierdzenia że drogą cudu dwa ciała są naraz w tym samym miejscu, niewynika żadna sprzeczność ani z powszechnymi oczywistymi zasadami, ani zokreśleniem linii, ani z jakimiś wnioskami geometrii.Jak bowiem wyżejpowiedziano7, masa wymierna tym się różni od wszystkich innych przypadłości, że poza wspólną jej i wszystkim przypadłościom podstawą jednostkowienia i odrębności,którą jest ich podmiot: materia  ma swoją szczególną podstawę jednostkowienia iodrębności, którą jest położenie części.Jeśli więc chodzi o linię, to można takpojmować: jedna linia jest różną od innej albo dlatego, że jest w innym podmiocie, co214odnosi się jedynie do linii materialnej, albo dlatego, że jest odległą w położeniu odinnej, co dotyczy również linii matematycznej, która w naszym pojmowaniu jest pozamaterią.Jeśli się więc usunie materię, wówczas dwie linie mogą być odrębne od siebiejedynie z powodu różnego położenia czyli miejsca.To samo odnosi się do punktu,powierzchni i jakichkolwiek bądz
wymiarów.W ten sposób wtedy tylko geometriamoże twierdzić, że jedna linia dodana do innej jest od niej odrębna, jeżeli jest w innymniż ona miejscu.Natomiast jeśli się założy, że drogą cudu pojawi się odrębnośćpodmiotu bez odrębności miejsca, wówczas można pojąć dwie linie, które nie sąodległe co do miejsca z powodu różności podmiotu; podobnie różne punkty.W tensposób dwie linie wyznaczone w dwóch ciałach, które nie są w tym samym miejscu,bywają przez różne punkty ciągnione na różne punkty.Trzeba tylko punkt pojmowaćnie w miejscu, ale w samym ciele umieszonym, ponieważ linia jest ciągnioną li tylkoprzez punkt, który jest jej końcem.Podobnie pozostają nadal dwoma dwa koławyznaczone w dwóch ciałach sferycznych będących w tym samym miejscu, które sądwoma nie z powodu różności miejsca  inaczej nie mogłyby się stykać wedługcałości  ale są dwoma z przyczyny różności podmiotów, i z tego powodu całkowiciestykają się ze sobą [ Pobierz całość w formacie PDF ]