[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Słucham, Sam, co mogę dla ciebie.Sam uciszył go przykładając palec do ust i obrócił się do Jennifer.- Rozumiem powody, dla których chcesz odejść z firmy, ale proszę, żebyś wstrzymałasię z decyzją jeszcze na jakiś czas.- Dlaczego? - Spojrzała na niego ze znużeniem.Na twarzy Sama nagle wykwitł szeroki uśmiech.- Dlatego.że właśnie dzwonili do mnie z Gladwin Vintners.Kampania reklamowadżinu tak bardzo ich zachwyciła, że chcą, abyśmy podjęli się promocji ich whisky i wódki.Russ wydał gromki okrzyk wojenny, uniósł rękę i plasnął nią w wyciągniętą dłońSama.- Skurczybyku! Miałeś rację! Od początku miałeś rację!- Mówiłem wam, że stać nas na to - uśmiechnął się Sam.- To była tylko kwestiaczasu.I dlatego, Jennifer, nie mam zbytniej ochoty wypuścić cię z rąk.Prosili, żebyś towłaśnie ty przygotowała projekt.Jennifer potrząsnęła głową.- To przemiłe z twojej strony, Sam, i bardzo się cieszę, że dostaliśmy to zlecenie, aleja już po prostu nie mam w sobie tej iskry.Nie chcę, żebyście przeze mnie stracili dużykontrakt.Sami doskonale sobie poradzicie, chłopcy.Sam jęknął z irytacją.- Wobec tego proponuję ci taką opcję: Gladwin zaprasza nas do Londynu.Chce,żebyśmy się z nimi spotkali i przedyskutowali plan działania.Nie musimy im przedstawiaćżadnych dokumentów; nie musimy im przedstawiać w ogóle niczego, wystarczy, że fizyczniebędziemy tam obecni.Zależy mi na tym, abyś ze mną pojechała, Jennifer.Wez
też Benjiego.-Sam wyrzucił ręce w górę nonszalanckim gestem.- A co mi tam! Zabierz również Jasmine!Zatrzymamy się w Ritzu, bo nam się to, psiakrew, należy! A dopiero po spotkaniuzdecydujesz, czy chcesz odejść czy nie.No i co ty na to?Jennifer popatrzyła na niego przez chwilę, tłumiąc śmiech.- Wybacz, Sam.Nagle oczyma duszy ujrzałam cudowny obraz Jasmine obsługiwanejw Ritzu.- Dlaczego nie? - Sam rozłożył ręce.- Przeszła przez to samo piekło co wy.No, proszęcię, maleńka, zrób to dla mnie.Jennifer zastanowiła się.- Musiałabym zwolnić Benjiego ze szkoły.- Zrób to! - Sam zatarł ręce widząc, że jego argumenty zaczynają trafiać do celu.-Wszyscy będziemy się świetnie bawić.Jak już powiedziałem, po spotkaniu podejmieszdecyzję: tak czy siak.- Dobra.Sam triumfalnie klasnął w dłonie.- Ale - ciągnęła Jennifer - nie mogę lecieć jutro.Muszę to najpierw omówić z Benjim iJasmine, no i z dyrektorem szkoły Benjiego.- Nie ma sprawy.I tak lecielibyśmy dopiero na początku przyszłego tygodnia.Maszjeszcze trzy dni czasu przed weekendem.- Zajrzał jej w oczy.- A zatem zgoda?- Zgoda - uśmiechnęła się.- Z
wietnie! - Sam opuścił swoje miejsce przy oknie.Załatwię wszystko z GladwinVintners, zarezerwuję bilety o r a z pokoje w Ritzu.Aha, Russ.- Ujął go za ramię.- Czybyłbyś tak dobry, wziął od Jennifer kopie tej oferty, nad którą właśnie siedzi, i wydusił z niejcoś, co można będzie dziś rzucić na żer klientom? Nic wielkiego; tyle, żeby zatkać im usta nadzień lub dwa.- Jasne.- Russ skinął głową.- Dzięki.- Sam puścił oko do Jennifer.- Zatem drzyj, Anglio, przybywamy! - corzekłszy, dumnie zadarł głowę i wymaszerował z pokoju.Jennifer podeszła do biurka i otworzyła swojego laptopa.- Wybacz, że zwalam to na ciebie, Russ.Zupełnie nie wiedziałam, od czego zacząć.Pokręcił głową.- Nie przejmuj się.Coś tam dla nich zmontuję.Nie zapominaj, że ja też jestemgeniuszem!Jennifer wepchnęła dyskietkę do komputera, skopiowała na nią dokument i wręczyłaRussowi.Stał przez chwilę, postukując dyskietką w czubki palców.- Jak Benji znosi, hm, nieobecność Alexa?- Nie najlepiej - Jennifer westchnęła.- Bardzo to przeżył.I tak był już przygnębionypo.- Po wyjez
dzie Davida?Spojrzała na niego zdziwiona.- Proszę, proszę, co za intuicja! - Uśmiechnęła się.- Owszem.Od wyjazdu Davida.David był jego idolem.- Miałaś od niego jakieś wieści?- Tylko raz, wkrótce po ich powrocie do Szkocji.Jego ojciec zmarł tego samego dnia.Od tamtej pory ani słowa.Benji koresponduje z synem Davida, Charliem.- Słuchaj.- zająknął się Russ, nadal postukując palcami w dyskietkę.- Może niepowinienem tego mówić, ale.chyba nie tylko Benji bardzo go polubił, prawda?Jennifer poczuła, że się czerwieni.- Boże, Russ, ty naprawdę wysubtelniałeś! Jeszcze rok temu mogłabym się spokojniezałożyć o sto dolarów, że tego nie zauważysz! - Podeszła do okna.- Masz rację.Przyznamszczerze, że to był najbardziej wyjątkowy mężczyzna, jakiego kiedykolwiek spotkałam.Russ milczał przez chwilę.- Fakt - rzekł.- On naprawdę był wyjątkowy.Jennifer obejrzała się.- Skąd wiesz? Widziałeś go tylko raz w życiu.- Raz wystarczył.Pamiętasz nasz mecz tenisa?Przytaknęła ruchem głowy.- Jakiś tydzień póz
niej oglądałem pokazowy mecz na kortach Flushing Meadows.Takie przedstawienie dla publiki, mieszanina dobrego tenisa i dobrego humoru.W drugimsecie lepszy tenisista zaczął grać na swoją niekorzyść, żeby mogli przeciągnąć imprezę natrzeci set.Psuł serwy, trafiał o cal poza linię.Robił to celowo, ale tak zmyślnie, że chybawiększość widzów w ogóle tego nie zauważyła.Ja tak, bo tydzień wcześniej David robił zemną to samo.Russ podszedł do Jennifer i zaczął się bawić sznurkiem żaluzji.- Boże! - westchnął.- Powiem ci, że niez
le ubodło to moją dumę.Ale pomyślałemsobie, co mi tam jakiś David! Najwyraz
niej nie zależało mu na wygranej.Dopiero po jakimśczasie dotarło do mnie, że umiał się poniżyć, bo w sumie był ponad to.Okazał się też wyższyode mnie.Co więcej, uświadomił mi to bez uciekania się do demonstracji.Puścił sznurek i zerknął na Jennifer, która przyglądała mu się z uśmiechem.Wspięłasię na palce i cmoknęła go w policzek.- W ten czy inny sposób zmienił życie nas wszystkich - powiedziała.- Wiem, że tobrzmi jak cytat z komiksu o Supermanie, ale czasem naprawdę zastanawiam się, dlaczegospośród milionów drzwi w całych Stanach Zjednoczonych zapukał właśnie do moich.-Zamknęła komputer, wyjęła przewód z gniazdka i zwinęła go, wracając do biurka.- Zresztągdyby nie on, nie planowalibyśmy dziś wycieczki do Londynu!- Czemu nie miałabyś się wybrać do Szkocji? - zapytał nagle Russ.- Co? - Jennifer zamarła z laptopem do połowy wepchniętym do teczki.- Jedz
go odwiedzić! - Russ oparł się na biurku i spojrzał jej prosto w twarz.- Zrób to!Jeśli potrzebny ci pretekst, powiedz, że Benji chciał się z nim zobaczyć.Jennifer milczała przez chwilę, potem z uśmiechem potrząsnęła głową.- Nie, Russ, nie mogę.Nawet nie wiem, jak on tam żyje.Chcę powiedzieć, że tamwszystko może wyglądać zupełnie inaczej.To była cudowna, niezapomniana znajomość, leczprzelotna, wyrwana z kontekstu.Russ spojrzał na trzymaną w ręku dyskietkę.- Może i tak [ Pobierz całość w formacie PDF ]