[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Miałem wyjaśnić, coów młody człowiek chciał przekazać wam, Quintusie, i jakimi motywami kierowalisię mordercy oraz ich ewentualni mocodawcy.Jak podejrzewałem, zakres śledztwaprzekroczył zakreślone zadanie.- Zatem wie pan wszystko?- Wiem du\
o.Wiem, co chciał przekazać Narens i kto go zabił.Grupa ochroniarzyz "Błękitnego Raptularza" kierowana przez libratorkę Pinettę - z ust Cedrusaomal nie wyrwał się okrzyk zdumienia.- Ustaliłem te\
, kto kierował zabójcą, anastępnie nieskutecznie zacierał ślady, co kilkunastu ludzi przypłaciło \
yciem.- Kto to zrobił? - wyrwało się Cedrusowi.- Jeden z pańskich najbli\
szych współpracowników.Człowiek obdarzony wielkim,jeśli nie największym zaufaniem.A zarazem pozbawiony skrupułów agent Ekumeny,kupiony jeszcze piętnaście lat temu podczas misji rozjemczej w Herrii.SzefSztabu wyborczego - electorius Ruffo Ruffix.Ursin skurczył się na swoim zydlu.Jednak elekt skomentował tę rewelację krótko:- Wiem!Leontias nie wyraził zdziwienia i mówił dalej.- Ten niewątpliwie zdolny agent popełnił jednak du\
y błąd, nie zainteresował siętym, co miał do powiedzenia Narens.Zało\
ył, \
e trynitatysta jakimś sposobemdowiedział się o jego zdradzie, bo có\
innego mogłoby "zatrząść całymArchipelagiem".A wystarczyło dopuścić do waszej rozmowy, by dowiedzieć się, \
eNarensowi chodziło o co innego.- A o co?- Zanim odpowiem, muszę niestety postawić pytanie o pańską rolę.Jest panmarionetką lub zakładnikiem Ruffixa czy te\
jego mocodawcą? A mo\
e o niczym pannie wie? Muszę zadać pytanie, kim pan jest, Quintusie?- Po pierwsze, nie jestem Quintusem Cedrusem - odparł elekt.Ruffix nadsłuchujący rozmowy i przypatrujący się im przez jednostronne lustro zwra\
enia upuścił repetera.Brzęk dotarł do nich przez otwór wentylacyjny i nieuszedł uwagi Leontiasa.Jego z
renice zwęziły się jak u atakującego drapie\
cy.- Proszę się nie denerwować, to tylko Ruffix - wyjaśnił spokojnie Cedrus.-Cieszy się, \
e tyle o nim mówimy.- Ruffix tutaj? - Ursin a\
podskoczył.- Nie denerwuj się, Marku.Jego uczestnictwo w naszym spotkaniu będzie dośćbierne.Znajduje się za tą pancerną szybą.Widzi nas, ale nic nie mo\
e zrobić.- w tym momencie Ruffo zaklął i unosząc broń szarpnął za klapę wejściową.Anidrgnęła.- Có\
, mo\
e jedynie przysłuchiwać się naszej rozmowie, albowiemzablokowałem właz.- Zastawiliśmy wspólnie pułapkę na pana, ale wpadł w nią samnasz przyjaciel.Teraz, jeśli wściekłość nie pozbawiła go mo\
liwości logicznegomyślenia, zapewne zastanawia się, jak z tego wybrnąć.Niestety, jegoradiostacja, przez którą mógłby poderwać swych siccarów czuwających wokółbunkra, nie mo\
e przekazać sygnału.A poza tym we właściwym czasie rozwią\
emy iten problem.A teraz co do sprawy mojej to\
samości, przypomina mi się rozmowa,jaką odbyłem z szefem FOI Marcellisem dwa dni temu.Powiedziałem mu wprost:"Sądzę, drogi prefectissimusie, \
e powinien pan wiedzieć, i\
nie nazywam sięQuintus Cedrus tylko Hektor Talsus i jestem, czy raczej byłem, oficeremEkumeńskiej Szarej Stra\
y."- Co.takiego? - jęknął pobladły Ursin.- Marcellis był niemniej zaskoczony ni\
ty, Marku.A ja kontynuowałem:"Prawdziwy Cedrus zginął wraz z całą rodziną w wypadku zaaran\
owanym przez naszągrupę operacyjną." - po twarzy Słowianina mo\
na było poznać, \
e wyznanie niezaskoczyło go a\
tak jak Ursina.- Nie miałem w tym udziału, choć oczywiściewykonałbym wówczas ka\
dy rozkaz pochodzący od sług Arymana.Fakt, \
e zostałemwyznaczony na głównego realizatora Planu Nr 1 Mateczki Ekumeny był powodem mejdumy i zapału.Byłem do szpiku kości przekonany o słuszności mej misji.Akceptowałem jej koszty.Có\
zresztą wiedziałem o świecie? Ekumena stanowiła ojego sensie.Byłem sierotą.Nie znałem swych rodziców, dziś mogę tylkoprzypuszczać, \
e pochłonęła ich któraś z czystek wielkiego Periandra.Zresztąwówczas, gdyby zaszła potrzeba, osobiście wykonałbym na nich wyrok.Wychowywanomnie na \
ołnierza, na posłuszną, choć inteligentną maszynkę do zabijania.Ktośchyba zorientował się, \
e jestem lepszy od mych rówieśników.śe mam małpiązdolność do języków, jestem niezłym matematykiem, dobrym mówcą, potencjalniesprawnym aktorem.Zainwestowano w mój umysł.Nawet w despotyzmie potrzebaniekiedy ludzi mądrzejszych od innych.Lud mo\
e być trzymany w tępocie, alenadzorcy powinni być inteligentni.Wysłano mnie więc do szkoły geniuszy.Niezawiodłem oczekiwań Arymantei.Przeskakiwałem po trzy stadia w ciągu roku.Miałem rekordowe wskaz
niki inteligencji.Sprawdziłem się te\
psychologicznie -mając 16 lat zadenuncjowałem najlepszego przyjaciela jako wyznawcę Jedynego,wydałem własną kochankę dowiedziawszy się od niej, \
e współpracowała zfederacyjnymi mediaferrantami.Póz
niej miałem się przekonać, \
e oboje donieśliwcześniej na mnie i to przyniosło mi ulgę.Mając siedemnaście lat płynnie posługiwałem się neołaciną i powandalszczyzną,znałem te\
bardziej popularne dialekty Archipelagu.Chyba wtedy wybrano dla mnierolę.Rolę gwiazdy pierwszej wielkości.Operacja chirurgiczna zmieniła mi twarz,środki farmakologiczne pigment.Barwę głosu i sposób mówienia dopracowałem sam.Dostarczano mi stosy taśm z nagraniami Quintusa (wybrano go spośród innychoptymalnych kandydatów do podmiany).Nasi agenci, w tym pokojówka zatrudniona wdomu senatora, relacjonowali mi co do pacierza \
ycie młodego Cedrusa, poznawałemjego zabawy, ulubione gry, obraz
niki i ksią\
ki, flirty i przyjaz
nie.Przez dwalata stawałem się nim.I chyba stałem.Nawet udało mi się odmłodzić o 3 lata.Wreszcie łódz
podmorska przewiozła mnie na Nową Istrię, gdzie w pustym eremierozpocząłem trening praktyczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]