[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale po namyśle przywrócił ich do łask.Na nich, mimo wszystko, mógł po-legać.Rodzinne utarczki, zawiść i zazdrość, napuszczanie jednych na drugich było stałymelementem gry prezydenta.W ten prosty sposób kontrolował sytuację i występował w rolirozjemcy, jednocześnie nie będąc zagrożonym.Rodzina nie przepadała za nim, ale alMa-dżidzi i Ibrahimowie bez Saddama byli niczym.Wiele razy, mając powody do gniewu,Saddam wypominał im, kim by byli, gdyby nie on.- Nie mieliście nic, nawet dobrych butówczy ubrań, nie mówiąc o domach czy samochodach, kim bylibyście beze mnie - wołał najednym ze spotkań rodzinnych po śmierci matki Subhy w 1983 roku.W rodzinie często dochodziło do sporów i póki dotyczyły one podziału stref wpły-wów, Husjan się tylko przyglądał.Jednak kiedy próbowano ingerować w jego sprawy, wemocjonalnej reakcji bywał nieobliczalny.%7łonyW okresie przygotowań do wojny z Kuwejtem znalazł sobie inną miłość.Podobniejak Samira, kolejna wybranka Nedhal Mohammed al Hamdani, dyrektorka DepartamentuEnergii Słonecznej w Ministerstwie Przemysłu, była blondynką.To była trzecia żona Sad-dama.Po raz czwarty Saddam Husajn, nie bacząc na wiszącą w powietrzu wojnę, ożenił sięw paz
dzierniku 2002 roku.Czwartą żoną sześćdziesięciopięcioletniego wówczas dyktatorazostała córka wpływowego członka władz w Bagdadzie, dwudziestosiedmioletnia ImanHwejsz.Jej ojciec, Abd at Ta-wab Mullah Hwejsz, był wicepremierem i ministrem ds.prze-mysłu zbrojeniowego.Iman była uważana w Bagdadzie za jedną z najpiękniejszych kobiet.Podobnie jak dwie poprzednie żony dyktatora, Samira i Nedhal, była blondynką, a ze stronymatki miała w swych żyłach niemiecką krew.Jednak jego ulubienicą była druga żona, Sami-ra.To z nią do ostatnich dni przed aresztowaniem utrzymywał kontakty.Po upadku Bagda-du, między 8 a 10 kwietnia 2003 roku, Saddam spotykał się z nią wiele razy.Samira i dwu-dziestojednoletni Ali przebywali w okolicach Bakuby.Pod koniec kwietnia ochroniarzeSaddama przyjechali dwoma samochodami, aby wywiez
ć Samirę i syna dyktatora do Syrii.Saddam spotkał się z nimi ostatni raz na drodze w okolicach Tikritu.Dał drugiej żonie wa-lizkę z pięcioma milionami dolarów oraz drugą pełną złota, biżuterii i innych kosztowności.Samira dotarła do Damaszku, gdzie była już pierwsza żona Saddama, Sadżida, jej trzy córki iwnuki.Po namyśle Saddam polecił wywiez
ć Samirę do Libanu.Cały czas wysyłał do niej -przez swego kuriera - listy.Kiedy schwytano dyktatora pod Tikritem, to właśnie na nią padłypodejrzenia, że wydała Saddama.Magazyn  Paris Match" sugerował to w swoim ostatnimnumerze z roku 2003.Trzecią grupą ludzi, po braciach Ibrahimach i al Madżidach, na której oparł się Sad-dam, były znane rodziny sunnickie: Dulaimi, Dżubri i Azzawi.Jednak w 1993 roku te trzyrody zbuntowały się przeciw władzy Husajna.Próbujący wystąpić przeciw Saddamowi ge-nerał Mohamed Mazlum Dulaimi został aresztowany w końcu 1994 roku i stracony w maju1995 roku.Rewolta jego klanu w końcu czerwca 1995 roku, w Ramadi, skończyła się spacy-fikowaniem miasta.Oprócz rodziny Saddam miał swoich stałych współpracowników, z którymi nie łą-czyły go więzy krwi.Byli to Tarik Aziz, od lat wierny współpracownik, a w rzeczywistościminister spraw zagranicznych, człowiek dobrze poruszający się po dyplomatycznych salo-nach świata, często przyjmowany w Watykanie (prawdziwe nazwisko Michaił Yohanna,chrześcijanin).Izzat Ibrahim al Duri - najdłużej ukrywający się przed Amerykanami poupadku reżimu polityk - był wiceprzewodniczącym RDR od 1979 roku.Oceniano, że niemiał wielkich ambicji i przez to był niegroz
ny dla Saddama.Taha Mohdin Maaruf drugi wi-ceprezydent, był Kurdem, trzymanym jako argument, że prezydent nic nie ma przeciw tejmniejszości.Byli jeszcze wiceprezydent Taha Jasin Ramadan, bezbarwny człowiek, w prze-szłości dowódca Armii Powszechnej, paramilitarnej organizacji, i Saadun Hammadi, szyickiintelektualista.Zdumiewająca karieraSaddam nie jadł i nie spał przez kilka nocy.Bardzo przeżył przykrą niespodziankę,jaką sprawił mu Husajn Kamei Hasan, widziany jako następca Saddama, dopóki - jak mówiłprezydent - nie zmądrzeje jego pierworodny syn.Husajn Kamei zdradził swego mentora idobroczyńcę.Razem ze swoim bratem, Saddamem Kamelem, żonami - córkami Saddama -idziećmi niespodziewanie w sierpniu 1995 roku opuścił Irak.Poprosił wcale niezaskoczonegotym obrotem wydarzeń króla Husajna o azyl.Król Jordanii czekał na ten dzień, został bo-wiem osobiście kilka tygodni wcześniej uprzedzony przez Husajna Kamela o takim planie.Dlaczego Husajn Kamei, który mógł mówić o sobie, że był dzieckiem szczęścia, uciekł zIraku? Powodem była na pewno zawiść Udają, jego zazdrość o wpływy Husajna Kamela.Człowieka nikomu wcześniej nieznanego, bez wykształcenia, który znalazł się na szczytachwładzy i zajmował długo - dzięki życzliwości prezydenta - stanowisko numer dwa w pań-stwie.Jego kariera jest równie zdumiewająca jak to, co zrobił, uciekając [ Pobierz całość w formacie PDF ]