[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bullę niesiono na aksamitnej poduszce zdobionej złotem.Intereszaczynał się od ustawienia krzyża na rynku.Sprzedawano zapewnienia o bezpiecznej drodzedo raju.Wysłannik Fuggersów był pod ręką i cały dochód chował do kufra.Opisujący cierpienie dusz w czyśćcu Tetzel był doprawdy wspaniały.Opowiadał, jak wiły sięwśród płomieni i do krewnych na ziemi krzyczały: wybawcie nas! ratujcie nas!.Wybawienieojca od mąk piekielnych kosztowało syna dwanaście pensów.Do najbardziej ulubionychrymowanek Tetzela należała ta:Gdy pieniądz w kufrze zabrzęczy, ratujeDuszę, która z czyśćca wyskakuje.Jeden z jego towarzyszy obiecał odpust tak potężny, który skuteczny byłby nawet wobecczłowieka który, (strzeż nas Boże!) zgwałciłby Maryję Dziewicę.Możliwe, że interes Tetzela rozkwitałby w najlepsze, gdyby nie chudy, trzydziestoczteroletnimnich.Marcin Luter wywodził się z chłopstwa, miał przyjazną, okrągłą twarz i wyglądał jakdrzewo głęboko zakorzenione w ziemi.Biblia była jego pasją; dla papieskich nadużyć niewidział żadnego usprawiedliwienia.Był wściekły widząc, jak papiescy wysłannicysprzedawali odpusty za niewiarygodne pieniądze, a nawet grali nimi w karty.Nadużyciatrwały już zbyt długo.W 1491 Innocenty VIII wydał dwudziestoletni odpust Butterbrief.Zajedną dwudziestą reńskiego Guldena Niemcy mogli nabyć prawo do picia mleka w dnipostne.Dochody z odpustu przeznaczone zostały na budowę mostu na Elbie w Torgau.W1509 roku Juliusz II odnowił odpust na kolejne dwadzieścia lat.Najbardziej złościło Lutraokłamywanie prostych ludzi którzy wierzyli, że mogą kupić swoje zbawienie.W dniu Wszystkich Z
więtych 1517 roku wziął młotek i na odpustach wywieszonych nawrotach kościoła na zamku Alberta w Wittenbergu, przybił swoje dziewięćdziesiąt pięć tez.Wewnątrz znajdowały się relikwie, między innymi włos Maryi Dziewicy, gwarantujący dwamiliony lat odpustu.Jedna z tez Lutra brzmiała:  Bogactwo papieża znacznie przewyższa stanposiadania innych.Dlaczego papież nie buduje kościoła św.Piotra z własnych środków, tylkoużywa do tego celu pieniędzy biednych chrześcijan?Według tego krnąbrnego mnicha Klucze Królestwa otwierały wszystkie skarbcechrześcijaństwa; papieska chciwość czyniła z Chrystusa pomocnika złodziei, którychzadaniem było okradanie biednych.Nic dziwnego, że Luter zagrażał Tetzelowi.Papiestwo oszukiwało chrześcijan w miastach i na wsi, i robiło to bardzo długo.Papieżodwrócił się od Chrystusa.Nie tylko papiestwo popełniało błędy; samo było pomyłką, boprawda nie jest mówieniem lecz działaniem.Dowodem oszukania wiernych jest samabazylika; ceną jej wzniesienia był rozłam w kościele, który trwa już cztery stulecia, a trwaćbędzie o wiele dłużej.Niereformowalne PapiestwoMarcin Luter nie był pierwszym, który przeciwstawił się porządkowi panującemu w kościele.Najbardziej zagorzali przeciwnicy papiestwa nigdy nie byli jego wrogami; były to zawszeprzyjaciele.Jest wśród nich wielu świętych, są nawet papieże.Ich starania trwały bardzodługo.Jedna z najciekawszych zapisanych rzymskich rozmów odbyła się pomiędzy angielskimpapieżem Hadrianem IV (1154-1159) a jego rodakiem, Janem z Salisbury, póz
niejszymBiskupem Chartres.- Co ludzie naprawdę myślą o papieżu i kościele? - szepnął papież. Ludzie mówią - odpowiedział Jan  że kościół bardziej przypomina teściową niż matkę;jest wprost nieprawdopodobnie chciwy i na ludzkie barki składa olbrzymie ciężary; duchownizagarniają dla siebie góry kosztowności.- Natomiast Ojciec święty jest po prostu nie do wytrzymania - dodał.Z powodu różnicy zdań pomiędzy Fryderykiem II a papieżem Innocentym IV (1243-1254),papież został zmuszony do opuszczenia Rzymu.Wyznał, że pragnąłby osiąść w Anglii, alespotkało się to z ostrym sprzeciwem.Papież dowiedział się, że zielona, pachnąca Anglia niejest odpowiednim miejscem dla jego śmierdzącego dworu.Dlatego też Innocenty przeniósłkurię do Lyonu.Gdy Fryderyk umarł, papież znów mógł zasiąść na Piotrowym Tronie wRzymie.W imieniu papieża kardynał Hugo napisał do ludu Lyonu list dziękczynny.Dokument ten, z datą 1250, jest jednym z najbardziej haniebnych dokumentów związanych zpapiestwem.Podczas pobytu w waszym mieście, spowodowaliśmy (tzn.kuria) wiele zmian na lepsze.Po przybyciu mieliśmy kłopoty ze znalezieniemchoćby trzech sióstr, za pieniądze oddających się miłości; teraz, wyjeżdżając, pozostawiamy wam burdel, rozciągający się od wschodnich dozachodnich bram miasta.W tym samym stuleciu św.Bonawentura, kardynał i przełożony Franciszkanów, o trzy wiekiwyprzedzając Lutra, przyrównał Rzym do ladacznic Apokalipsy.Ladacznice te - pisał -nakłoniły królów i całe narody do upicia się winem, będącym owocem ich grzechu.WRzymie nie znalazł nic prócz symonii i zaspakajania cielesnych żądz, nawet wśród najwyższejhierarchii kościelnej.Rzym nakłaniał do korupcji prałatów, którzy, to samo czyniąc z innymiduchownymi, doprowadzili do zepsucia ludu.Dante, który był pobożnym katolikiem, nie tylko papieża za papieżem strącał do piekła;równie ostro obszedł się z kurią.Kardynałowie, którzy -według słów jednego z mnichów -błyszczeli klejnotami jak prostytutki, w Czwartym Kręgu Inferno rozbierani są do naga.Całedrużyny złożone z tych duchownych zmuszone są do wiecznego pchania głazówprzedstawiających bogactwo, które z drugiej strony pchane są przez innych skąpców.Angielski poeta, William Langland, napisał:Przeklęty kraj, do którego kardynałowieprzybędą; Tam, gdzie się zatrzymają,Rządzi rozpusta.Papieski doradca w Avignon, biskup Alvaro Pelayo wyraził pogląd, że Piotrowy Tron zaraziłchciwością cały kościół.Jeżeli papież zachowuje się w ten sposób - to ludzie pomyślą -dlaczego i my nie możemy postępować podobnie? Pewnego cichego, spokojnego dnia mistrzPelaya, Jan XXII, ekskomunikował jednego z patriarchów, pięciu arcybiskupów, trzydziestubiskupów i czterdziestu sześciu opatów.Wszyscy popełnili tę samą zbrodnię: spóz
nili się zzapłatą podatków.Machiavelli, przyjaciel Petrarki, napisał:  Włosi zaciągnęli dług u rzymskokatolickiegokościoła i jego duchowieństwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]