[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I w końcu kompleks więzienno-przemysłowy  jako  pracodawca prawie połowyze swoich  klientów winnych tylko przeprowadzaniu dobrowolnych transakcji rynkowych, jest wefekcie narzuconym obozem pracy wchłaniającym znaczną ilość najniższych klas.Kulminacją państwowego kapitalizmu Roosevelta był, oczywiście, kompleks militarno-przemysłowy, który powstał w czasie II wojny światowej i funkcjonuje do dziś.Nazywano go odtamtego czasu  wojennym keynesizmem lub  gospodarką permanentnej wojny.Pierwszymkrokiem, jaki musimy podjąć, żeby zdać sobie sprawę z ogromnej skali skutków tego rodzajupolityki jest zauważenie, że całkowita wartość sprzętu i wyposażenia w Stanach Zjednoczonychwzrosła o dwie trzecie (z 40 do 66 miliardów dolarów) między 1939 i 1945 r., z czego większość to podarunek podatników dla największych korporacji550.Dochód był praktycznie zagwarantowanyprzez produkcję wojenną dzięki  intratnym kontraktom551.W dodatku, 67% federalnych wydatkówna badania i rozwój wydano na 68 największych prywatnych laboratoriów (40% na dziesięćnajwiększych), w wyniku czego powstałe patenty dawano firmom, które przeprowadzały badaniana podstawie umowy z rządem552.Demobilizacja wojennej gospodarki po 1945 r.prawie spowodowała kryzysprzeinwestowanego i zależnego od państwa sektora przemysłowego.Przykładowo, w HarryTruman and War Scare of 1948, Frank Kofsky dowodzi, iż przemysł lotniczy po wojnie popadał wcoraz większe długi i był na skraju bankructwa, kiedy został odratowany przez Trumana i jegoobsesję na punkcie ciężkich bombowców w czasie Zimnej Wojny553.Zimna Wojna wznowiła trend, w którym polegano na państwie jako z
ródlezagwarantowanego dochodu.Charles Nathanson dowodził, że  nie można uciec od jednegowniosku: wielkie firmy posiadające ogromną ilość kapitału zawdzięczają Zimnej Wojnieprzetrwanie po drugiej wojnie światowej 554.Przykładowo, David Noble zauważył, że cywilnejumbo jety nie istniałyby bez państwowych kontraktów na ciężkie bombowce.Liczba550 C.Wright Mills, The Power Elite, Oxford i Nowy Jork: Oxford University Press, 1956, 2000, s.101.551 David W.Eakins, Business Planners and America`s Postwar Expansion [w:] David Horowitz, Corporations andthe Cold War, New York and London, Monthly Review Press, 1969, s.148.552 G.William Domhoff, Who Rules America?, Englewood Cliffs, New Jersey, Prentice-Hall, 1967, s.121.553 Frank Kofsky, Harry S.Truman and the War Scare of 1948, New York, St.Martin`s Press, 1993.554 Charles E.Nathanson, The Militarization of the American Economy, [w:] David Horowitz, Corporations and theCold War, s.214.226wyprodukowanych samolotów na rynku prywatnym była za mała, żeby pokryć kosztyskomplikowanych i drogich maszyn.Boeing 747 jest zasadniczo produktem ubocznym inwestycjiwojskowych555.Sektorom przemysłu ciężkiego i wysokich technologii zagwarantowano rynki zbytu, nietylko na zamówienia wojska Stanów Zjednoczonych, ale również przez dotacje i pożyczki nawojskowe wydatki za granicą w ramach programu pomocy wojskowej.Chociaż apologecikompleksu militarno-przemysłowego zwracali uwagę na względnie mały udział dóbr wojskowychw ogólnej produkcji, to zdecydowanie bardziej sensowne wydaje się porównanie skali zamówieńwojskowych do ilości martwego kapitału.Wydatki militarne będące mniejszym procentem ogólnejprodukcji mogły pochłaniać większą część dodatkowej zdolności produkcyjnej i mieć znaczącywpływ na zmniejszanie się kosztów poszczególnych produktów [ Pobierz całość w formacie PDF ]