[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1.Wreszcie należy wspomnieć o jeszcze jednej znacznej przewadze,jaką na wojnach tego rodzaju posiada nacierający, ma onmianowicie możliwość lepiej ocenić swego przeciwnika napodstawie jego zamiarów i jego możliwości niż odwrotnie.Znacznie trudniej przewidzieć stopień przedsiębiorczości i odwaginacierającego, niż wypośrodkować, czy obrońca ma coś wielkiegona myśli.Praktycznie rzecz biorąc, już w samym wyborze wojnyobronnej leży gwarancja, że nie zamierza się nic pozytywnego, tj.zniszczenia nieprzyjacielskich sił zbrojnych.Ponadto sameprzygotowania do wielkiej reakcji bardziej się różnią od zwykłychprzygotowań obronnych niż przygotowania w natarciu przywiększych i mniejszych zamiarach.Wreszcie obrońca jestzmuszony do podjęcia swych poczynań wcześniej niż nacierający.ROZDZIAA
DWUNASTYNatarcie na twierdzeNatarcie na twierdze nie może nas tu oczywiście interesować zestrony fortyfikacyjnej, lecz: po pierwsze, z punktu widzenia związanego ztym celu strategicznego; po drugie, wyboru pomiędzy kilkoma twier-dzami; po trzecie, sposobu wykonania oblężenia.Utrata twierdzy osłabia nieprzyjacielską obronę szczególniewówczas, gdy stanowi ona znaczny jej odcinek, z posiadania twierdzwypływają duże wygody dla nacierającego przez wykorzystanie ich namagazyny i składnice oraz osłonę połaci terenu, kwater itd., po przejściunatarcia w obronę stają się one najsilniejszymi punktami tej obrony.Również w odniesieniu do zdobywania punktów umocnionych znaj-dziemy dużą różnicę między kampaniami o wielkich rozstrzygnięciach ainnymi, Tam takie zdobywanie należy uważać za zło konieczne.Oblegasię tylko to, czego nie można pozostawić nie oblężonym, i to dopóty, do-póki pozostaje jeszcze coś do rozstrzygnięcia.Tylko wówczas, gdy roz-strzygnięcie całkowicie zapadło, kryzys i napięcie sił na dłuższy okresczasu minęły, a więc nastąpił stan uspokojenia, wówczas zdobywanietwierdz służy do konsolidacji dokonanej zdobyczy i najczęściej może byćwykonane, co prawda nie bez wysiłku i nakładu sił, ale bezniebezpieczeństwa.Podczas kryzysu samego oblężenie twierdzy jestdużym wzmożeniem kryzysu na niekorzyść nacierającego, Jest sprawąoczywistą, że nic tak nie osłabia jego sił i nic nie pozbawia go w takimstopniu przewagi na pewien czas.Są jednak wypadki, gdzie opanowanietej czy innej twierdzy jest niezbędne, jeżeli natarcie ma w ogóle posuwaćsię naprzód, a oblężenie należy w tych wypadkach uważać zaintensywne prowadzenie natarcia.Kryzys będzie wówczas tym większy,im więcej pozostaje jeszcze do rozstrzygnięcia.To, co w tymprzedmiocie trzeba jeszcze wziąć pod uwagę, należy do księgi o planiewojny.W kampaniach o ograniczonym celu twierdza nie jest zazwyczajśrodkiem, lecz samym celem.Uważa się ją za samodzielną małązdobycz i jako taka ma ona pierwszeństwo przed każdą inną, ponieważ:1.Twierdza jest małą, ściśle ograniczoną zdobyczą, która nie naglido większego napięcia sił i nie budzi obawy odwetu;2.Podczas zawierania pokoju może służyć jako ekwiwalent wymiany;3.Oblężenie jest intensywnym prowadzeniem natarcia lub przynaj-mniej tak wygląda, bez rosnącego osłabienia sił, które pociąga za sobąkażde inne posuwanie się naprzód w natarciu;4.Oblężenie jest przedsięwzięciem nie prowadzącym do katastrofy.Wszystkie te sprawy sprowadzają się do tego, że zdobycie jednej lubwięcej nieprzyjacielskich twierdz jest zazwyczaj przedmiotem tych strate-gicznych natarć, które nie stawiają sobie żadnego większego celu.Powody stanowiące o wyborze twierdzy, która ma być oblężona, wwypadku gdy ta wątpliwość w ogóle powstanie, są następujące:a) twierdza jest łatwa do utrzymania, a więc posiada dużą wartośćjako ekwiwalent przy zawieraniu pokoju.b) środki potrzebne do zdobywania.Słabe środki pozwalają jedyniena zdobywanie małych twierdz i lepiej jest opanować małą twierdzę, ani-żeli załamać się przed dużą.c) siła fortyfikacji.Nie zawsze odpowiada ona ważności.Nic nie było-by bardziej nierozsądne aniżeli trwonienie sił przed bardzo silnym punk-tem o małej wartości, gdy przedmiotem natarcia może być mniej silny.d) siła uzbrojenia, również załogi.Jeżeli twierdza posiada słabązałogę i słabe uzbrojenie, to zdobycie jej jest oczywiście łatwiejsze,Należy przy tym jednak zaznaczyć, że silą załogi i uzbrojenie stanowią oważności punktu, gdyż załoga i uzbrojenie są bezpośrednio częścią silzbrojnych nieprzyjaciela, co w tym stopniu nie odnosi się do urządzeńfortyfikacyjnych.Zdobycie twierdzy z silną załogą może pomimonieuniknionych przy tym strat bardziej się opłacać niż twierdzyszczególnie silnie ufortyfikowanej;e) łatwość transportów oblężniczych.Większość oblężeń załamujesię z braku środków, a tych brak najczęściej z powodu trudnościtransportowych.Oblężenie Landreci przez Eugeniusza w 1712 r.ioblężenie Ołomuńca przez Fryderyka Wielkiego w 1758 r.są dobitnymiprzykładami;f) wreszcie jeszcze jednym punktem do rozpatrzenia jest łatwośćosłony.ROZDZIAA
TRZYNASTYDywersjaPod pojęciem dywersji względnie natarcia dywersyjnego rozumiemytakie natarcie na kraj nieprzyjacielski, za pomocą którego odciągamy siłyz punktu głównego.Tylko w wypadku, jeżeli to właśnie jest głównymzamierzeniem, a nie przedmiotem, na który przy tej okazji nacieramy i gozdobywamy, działanie to jest szczególnego rodzaju, inaczej jest zwykłymnatarciem.Dywersja musi oczywiście posiadać przedmiot natarcia, gdyż jedyniewartość tego przedmiotu skłoni nieprzyjaciela do wysłania tamoddziałów.W wypadku kiedy dywersja nie odniesie skutku, przedmioty tesą ekwiwalentem za zużyte siły.Tymi przedmiotami natarcia mogą zatem być: twierdza, ważne maga-zyny lub bogate i duże miasta, szczególnie stolice, kontrybucje wszelkie-go rodzaju i wreszcie poparcie niezadowolonej ludności nieprzyjaciela.A
atwo zrozumieć, że dywersje mogą być pożyteczne, nie zawsze jed-nak, często są one nawet szkodliwe.Zasadniczym warunkiem jest, żeodciągają one z głównego teatru wojennego większą liczbę sił nieprzyja-cielskich, niż użyto do dywersji, jeżeli bowiem odciągną one tylko takąsamą liczbę, to ustaje działanie właściwej dywersji, a akcja staje się dru-gorzędnym natarciem [ Pobierz całość w formacie PDF ]