KRISTINA OHLSSON Bergman 1.Niechciane

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie byłoto w zasadzie konieczne, ponieważ obrażenia na jej ciele wskazywały wyraznie, że zrobił tojakiś zwyrodnialec.Mimo że lekarze, psycholodzy i pełni dobrej woli rodzice robili wszystko,co w ich mocy, by ją ratować, urazy psychiczne okazały się tak głębokie, że nie pomagały aniżadne lekarstwa, ani żadne słowa pociechy.Dziewczyna była strzępem człowieka i bez przerwy popadała w konflikty zotoczeniem, i w domu, i w szkole.Jej izolacja wciąż się pogłębiała.Nigdy nie zrobiła matury,a przed uzyskaniem pełnoletności uciekła z domu i zaczęła się prostytuować.Co jakiś czaswracała do rodziców, ale zawsze znowu znikała.Zanim skończyła dwadzieścia lat, umarła zprzedawkowania heroiny.Alex pamiętał, że płakał w pracy w swoim gabinecie, kiedy się otym dowiedział.Alexowi poprzedniego wieczoru zależało na spotkaniu z Sarą Sebastiansson, więcpojechał razem z Fredriką Bergman do jej mieszkania.Obawiał się, że Fredrika uzna to zapodważanie jej kompetencji w pewnym stopniu tak było, ale nie dlatego chciał tam z niąpojechać.Chodziło przede wszystkim o to, by wczuć się lepiej w tę sprawę.I tak sięrzeczywiście stało.Najpierw Fredrika i Alex rozmawiali chwilę z samą Sarą, a potem zjawił się z wizytąjej nowy facet, Anders Nystr�m.Kontrola jego danych osobowych nic nie dała.Fredrikamimo to przesłuchała go szybko w kuchni, podczas gdy Alex rozmawiał z samą Sarą wpokoju.Zaniepokoiło go to, czego się wtedy dowiedział.Sara nie miała żadnych wrogów,przynajmniej takich, o których wiedziała.Z drugiej strony, nie miała też chyba zbyt wieluprzyjaciół.Powiedziała, że dawniej bił ją mąż, ale przestał i że ani przez sekundę nie sądziła,że to on zabrał dziecko.Dlatego postanowiła nie wspominać o maltretowaniu przez mężapodczas pierwszego przesłuchania.Jak to ujęła, nie chciała kierować policyjnego śledztwa naniewłaściwy, boczny tor.Alex nie wierzył w ani jedno jej słowo.Po pierwsze, objaśnił, w sposób wysocepedagogiczny, starając się przy tym nie brzmieć arogancko, że nie do Sary należy ocenaróżnych tropów, o ile w ogóle było ich więcej niż jeden.Po drugie, Alex nie wierzył w to, żemąż zostawił Sarę w spokoju.Dała się w końcu przekonać i pokazała ręce, które tak wyraznieusiłowała ukryć za pomocą rękawów swetra.Dokładnie tak, jak podejrzewała Fredrika, ręcenosiły ślady wyraznej przemocy fizycznej.Na lewym przedramieniu odznaczało sięzadziwiająco wyraznymi liniami duże, zapewne bardzo bolesne, skupisko ran.Skóra miałaczerwonopomarańczowe zabarwienie i widać było ślady gojących się pęcherzy.Bezwątpienia rany po oparzeniach. Tuż przed separacją oparzył mnie żelazkiem powiedziała bezdzwięcznym głosemSara.Jej spojrzenie szukało jakiegoś punktu za Alexem.Alex wziął ją delikatnie za rękę i powiedział cicho, ale z naciskiem: Powinna pani to zgłosić.Wtedy obróciła wolno głowę i spojrzała mu prosto w oczy. Ale jego tu wtedy nie było. Słucham? Nie czytał pan raportów policyjnych? Jego nigdy tu nie ma, gdy to się przytrafia.Zawsze znajdzie się ktoś, kto potwierdzi, że był gdzie indziej.I znowu zaczęła wpatrywać się w jakiś punkt za jego plecami.Obrażenia Sary Sebastiansson bardzo poruszyły Alexa.Fakt, że jej mąż nie odezwałsię tego wieczoru, wywołał w nim irytację i niepokój.Alex wysłał po raz drugi do jegomieszkania radiowóz, ale policjanci zameldowali, że światło w mieszkaniu nadal jestzgaszone i że nikt nie otwiera drzwi.Wówczas Fredrika zaproponowała, że spróbujenastępnego dnia skontaktować się ponownie z jego matką i zadzwonić do pracy.Ktośpowinien wiedzieć, gdzie on jest.Siedząc w starym biurowym fotelu dziadka, Alex czuł, że narasta w nim gniew.Sąpewne podstawowe zasady, które mu wpojono i które nauczył się szanować w swoim niemalpięćdziesięciopięcioletnim życiu.Nie wolno bić kobiet.Nie wolno bić dzieci.Nie wolnokłamać.I trzeba opiekować się starszymi ludzmi.Alex wzdrygnął się na wspomnienie oparzenia Sary.Z jakiego powodu ktoś postępujetak wobec blizniego?Alexa wkurzał polityczny klimat panujący wokół przemocy mężczyzn wobec kobiet.Inne, równie ogólnikowe sformułowania były zupełnie nie do pomyślenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia - pdf - ebook - pobieranie - download

Archiwum