[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Kiedy miał osiem lat, jego matka umarła i oddano go rodzinie zastępczej.Nie bardzowiadomo, co się z nim działo.Kolejna informacja pojawia się dopiero czternaście lat póz
niej,kiedy Andrew kończy z wyróżnieniem Uniwersytet Edynburski.W tym czasie nosi jużnazwisko Weatherly.Zmienił je aktem prawnym, kiedy miał szesnaście lat.Raczej trudnouznać to za przypadek. Chyba niezły był z niego świr  skomentował Bob Gburek, który poznał już całą historię. Trudno się nie zgodzić.Weatherly najwyraz
niej chował urazę w stosunku do rodziny.Raczej nie można go winić po tym, jak go potraktowali.Chociaż nie jestem pewien, czyrozumiem zapiekłość, z jaką przeprowadził zemstę. Zemstę?  powtórzył MacBride. Trudno inaczej to nazwać.Weatherly był zawsze dobry w finansach.Nie da się zbudowaćfirmy obracającej miliardami, jeśli nie umie się wypełniać arkuszy kalkulacyjnych.Wykorzystując wiedzę i umiejętności, systematycznie doprowadzał rodzinę Weatherlych dobankructwa i skupował ich aktywa po obniżonej cenie.Jego dziadek zmarł w nędznym domuopieki, biedny jak mysz kościelna.Wujowie skończyli podobnie.Zgarnął wszystko, coposiadała rodzina Weatherlych.Posiadłości w Midlothian, nieruchomości w mieście, domw Fife.Chodzą słuchy, że nawet doprowadził do upadłości firmę prawniczą.Faktem jest, żejuż nie istnieje.MacBride cicho gwizdnął. To się nazywa zemsta. A i owszem.Sądzę, że ta historia daje nam pewien obraz człowieka.I sprawia, że jeszczetrudniej zrozumieć jego ostatnią decyzję.Widzieliście tamte zdjęcia.Jest też zapis wideo, alenie radzę oglądać, bo potem trzeba wymoczyć mózg w bielince.Dziennikarze krzycząo szantażu, ale Weatherly nie był typem, który dałby się zastraszyć.Poza tym wiedział o tychzdjęciach i o nagraniu.Sam był ich autorem.To on był szantażystą.W ten sposób zapewniałsobie przewagę.Gwarancję, że wysoko postawieni przyjaciele nigdy nie zapomną, kto ichwyniósł na szczyt.Nie, to nie jest&  McLean nacisnął przycisk pilota, by pokazać kolejnyobraz.Wybrał go staranie i z namysłem, nie chcąc narazić na szwank wrażliwości młodszychoficerów, chociaż przypuszczał, że akurat oni będą najmniej zszokowani.Tak czy inaczej, byłona nim widać stanowczo zbyt dużo nagiego ciała, niż przyzwoitość nakazuje. To nie jestpowód, dla którego Andrew Weatherly zabił żonę i dzieci i popełnił samobójstwo. A co w takim razie?  spytała posterunkowa Gregg, wykręcając szyję i próbujączrozumieć, co właściwie przedstawia zdjęcie. Waszym zadaniem jest się tego dowiedzieć. Ma pan chwilkę, szefie?McLean właśnie zmierzał do gabinetu po zakończonym spotkaniu.Zatrzymał się w pół krokui oderwał wzrok od telefonu.Próbował ustawić przypomnienie o zmienionych datach wizytu fizjoterapeutki, ale jak na razie bez rezultatu.Posterunkowy MacBride ściskał w pulchnejdłoni plik papierów.W tym akurat nie było nic niezwykłego.Dziwnie wyglądała tylko jegomina  miks zatroskania i półuśmiechu. Wszystko lepsze niż rozpracowywanie tego gówna. McLean schował telefon dokieszeni. Co tam masz? Przeglądałem dokumenty dotyczące wyburzenia budynków w Rosskettle. MacBrideuniósł wyżej papiery. Dostałem kopie z wydziału planowania.McLean uniósł brwi. Jakim sposobem tego dokonałeś?MacBride zrobił zawiedzioną minę i wziął głęboki wdech, wyraz
nie szykując się dodłuższej przemowy.McLean szybko go ubiegł. Nie.W tym momencie nie jest ważne jak.Powiedz, czego się dowiedziałeś.Posterunkowy z ulgą rozluz
nił ramiona. To może być zwykła fuszerka.W końcu mowa o urzędnikach.Ale proszę spojrzeć.Pokazał kartkę, która mogła być pozwoleniem na zburzenie budynków szpitalnych, i dz
gnąłpalcem datę. To było po tym, jak Weatherly& No, potem. I? Wiemy, że wniosek zaakceptowano, zanim wjechały buldożery.MacBride przez chwilę przerzucał papiery, odszukał kolejny dokument z logo kolejnegourzędu. Tak, wiem.Ale proszę spojrzeć.To jest pismo z urzędu nadzoru budowlanego.Podajewytyczne, jakie raporty należy złożyć podczas prowadzenia prac, tego rodzaju rzeczy.McLean wziął kartkę do ręki, przeskanował ją wzrokiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]