[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- To musiało wystarczyćMandy za cały komentarz.Posłał jej całusa, odwrócił się na pięcie i zniknął, zostawiając osłupiałą dziewczynęsamą na schodach.- No i mamy pięknie zawiązaną sieć intrygi - stwierdziła Jeanne Tisdale następnegodnia rano, obserwując Mandy chodzącą nerwowo tam i z powrotem po małym gabinecie wprzedszkolu.- Mówiłam ci przecie\
, \
ebyś na samym początku powiedziała całą prawdę.Codalej, Amando? Czy naprawdę sądzisz, \
e ten osobnik, Joe, jest agentem rządowym, czy jakgo tam przedstawiłaś?Mandy zaprzestała swej wędrówki i opadła cię\
ko na krzesło.- Wiem, \
e brzmi to idiotycznie, jak wszystko inne, co się ostatnio zdarzyło, alewyglądało na to, \
e mówił szczerze.Joe musiał wiedzieć, \
e ten kamerzysta, którego śledzi,jedzie z nami, wiedział równie\
tyle innych rzeczy.Z całą pewnością bardzo się w tozaanga\
ował, wrócił przecie\
do telewizji pogadać z Vikiem Harrisonem i tak dalej.Ach,zresztą sama nie wiem ju\
, co o tym wszystkim myśleć.- To pozwól mi w takim razie na małą wskazówkę.Myślę, \
e powinnaś pójść pozakupy - podpowiedziała spokojnie Jeanne.- I ty, Brutusie, przeciwko mnie?- Jeśli oznacza to, \
e twój pseudomą\
zgadza się ze mną, to popieram jego dobrysmak.Wygląda na to, \
e twoja koncepcja ubierania się sprowadza się tylko do zakładania nasiebie d\
insów.Czy kiedykolwiek miałaś suknię koktajlową?Mandy miała i to bardzo wiele.Zostawiła je wszystkie, zanim przeniosła się doAllentown, bo nie chciała zabierać ze sobą zbyt wielu wspomnień.Ale to teraz i takniewa\
ne.- Joe bardziej interesował się moimi szlafrokami.Jeanne zastanowiła się przez chwilę.- To racja, myślę, \
e będziesz potrzebowała zestawu skromnych, białych peniuarów.Wiesz, śniadania nowo\
eńców, itp.- Joe woli czarne.- To wspaniale.- Te\
tak myślę.Kupię sobie jakiś peniuar, aby mieć w czym występować przedkamerami, ale na pewno nie taki, \
eby coś przez niego przeświecało.Przez resztę czasubędzie musiał polubić moją koszulkę z Ziggym i mój stary płaszcz kąpielowy.W końcu niejadę tam przecie\
po to, by na nim robić wra\
enie.- W jakim hotelu się zatrzymacie? - spytała Jeanne, czując, \
e ju\
najwy\
szy czas, byzmienić temat.Amanda była ju\
pełnoletnia i miała swoje własne \
ycie.- W Hotelu Tropicana.Le\
y tu\
przy promenadzie.Słyszałaś o nim?Jeanne zastanowiła się przez chwilę, starając się sobie przypomnieć ten hotel z jedynejautobusowej wycieczki do Atlantic City, którą odbyła razem z kościelnym zespołem matki.- O tak, pamiętam go.Chyba wygrałam tam wtedy dwadzieścia dolarów.Oczywiściepóz
niej przegrałam je gdzie indziej.- Nie, hazard mnie nie bierze.- Mandy wyglądała na przestraszoną.- Uwa\
am, \
e togłupie.Czy myślisz, \
e ktokolwiek pozwoliłby sobie na zbudowanie tylu kasyn, gdybyhazardziści wygrywali więcej, ni\
przegrywają? Poza tym stanie w ciemnym, zadymionympomieszczeniu, wrzucanie \
etonów i oglądanie wirujących owoców jest śmiertelnie nudne.- Z
więte słowa - za\
artowała Jeanne i sięgnęła po ksią\
kę telefoniczną, szukającnumeru do swojego ulubionego sklepu.- Zadzwonię do Marion i powiem, \
e jesteś w drodze.I nie przejmuj się, w jej sklepie są nie tylko poliestry.Wybierz sobie przynajmniej dwiesuknie wieczorowe i kilka prostych sukienek na dzień.Kup to na mój rachunek, a póz
niejoddasz mi w ratach.O.K.?- Tak, matko - zgodziła się Mandy uroczyście.Wiedziała, \
e w takich przypadkachlepiej nie dyskutować z przyjaciółką.Obeszła biurko, przytuliła Jeanne, po czym zabrała jejportmonetkę i podskoczyła do drzwi.- Wyślę ci kartkę, Jeanne.I zało\
ę się, \
e będzie tojedyna kartka z podró\
y poślubnej panny młodej ze słowami:  chciałabym, \
ebyś tu ze mnąbyła !Josh sam wybrał się po małe zakupy tego popołudnia.Kupił dwie pary kąpielówek,trochę przyborów toaletowych i coś, czego nigdy wcześniej nie nosił: pi\
amę.Bawił się przezchwilę pomysłem kupienia jedwabnej z sercami przebitymi strzałą Kupidyna, ale bał siętrochę o reakcję Mandy.Skończyło się więc na dwóch jedwabnych wprawdzie, ale za toprostych pi\
amach koloru ciemnoczerwonego i pasującym do nich płaszczu kąpielowym.Potem wrócił do WFML na kolejne spotkanie z ojcem, który miał do niego tym razemju\
kilka konkretnych pytań.- Rozmawiałem z mamą, która mówiła, \
e nic nie słyszała o twoich planach wyjazdudo domu - rozpoczął Philips senior.- Twoja sekretarka te\
o niczym nie wie.Więc gdzie sięw końcu wybierasz, synu? Na jakieś zwariowane \
agle na Karaibach?- Tato, mam trzydzieści dwa lata - powiedział Josh, potrząsając ze smutkiem głową.-Mam nadzieję, \
e zawsze byłem dobrym synem, lojalnym, pilnym i pracowitym.Dlaczegowięc wcią\
robisz ze mnie Don Juana?Matt Philips przysiadł na rogu biurka i uśmiechnął się [ Pobierz całość w formacie PDF ]