[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rany, ale scena.To jedyna rzecz, za którą nie tęsknię.Jaka scena? Mark rozgląda się, ale nie widzi nikogo robiącego scenę. Co masz na myśli? Wszystkie te randki.Pierwsza randka, randka w ciemno, fatalna randka.Uch. Wzrusza ramionami i unosi kieliszek. Właśnie dlatego rzuciłam się wwir pracy. Wydaje się wskazywać na tłum przy barze, ale kieruje swoimdrinkiem w stronę Marka. Czyli randkowanie nie jest w twoim stylu.To chciałaś powiedzieć?Z
mieją się. Brawo. Vivian wyjmuje z kieliszka cienki krążek ananasa. Czyli co, zamierzasz pracować do końca życia, zapomnieć o miłości, mał-żeństwie?LRT Małżeństwo. Marszczy nos. Jestem realistką, Mark.Wiem, żeuczucia i małżeństwo nie trwają wiecznie.To znaczy, na pewno jest kilka wy-jątków, ale ja do nich nie należę. Spogląda w dal, upija duży łyk margarity. Byłaś mężatką?  Mark jest zaskoczony.Vivian sprawia wrażenie takniezależnej, że trudno wyobrazić ją sobie w związku.Sprawdzał jej akta perso-nalne pewnego wieczoru i wie, że ma trzydzieści jeden lat, jest trzynaście latmłodsza od Marka. Dwukrotnie.Za pierwszym razem na studiach.Zrezygnowałam na rokprzed końcem.Mój chłopak chodził do akademii medycznej w Teksasie i postawiłmi ultimatum.Po ślubie przenieśliśmy się do Houston.Pracowałam na dwóchetatach, żeby spłacić jego kredyt studencki.Zostawił mnie cztery lata póz
niej, gdyskończył studia.Za drugim razem wydawało mi się, że trafiłam lepiej.To był ambitny chłopak,nie musiałam pracować jako kelnerka, żeby on mógł zdobyć wykształcenie.Płaciłza moją szkołę, kupował mi ładne rzeczy, pozwalał urządzić dom.Pieniądze niestanowiły problemu. Zaśmiała się gorzko. Wykorzystałam to w całej pełni.Ale byłam dobra, wiesz? Nadzorowałam renowację naszego domu, nieruchomościnależących do jego przyjaciół, do kilku jego klientów.Pracował w nieruchomo-ściach, pożyczki pod hipotekę dla osób ze złą historią kredytową, takie rzeczy.Mieliśmy kupę forsy. Nie musisz o tym mówić  wtrącił Mark.Czuł się zakłopotany, wolał nieznać zbyt wielu szczegółów.Spojrzała na niego, wzruszyła ramionami. To już przeszłość  odparła obojętnie, ale Mark widzi zbielałe kostkipalców, zaciśniętych na nóżce kieliszka. A potem był krach gospodarki, koniecjego firmy, koniec mojego małżeństwa.Na szczęście wyczułam, że coś się szykujeLRTi odłożyłam trochę pieniędzy na czarną godzinę, a potem uciekłam.Kto byprzypuszczał, że ta godzina będzie aż tak czarna?  dopiła drinka. Daj spokój, Vivian. Usiłuje ją pocieszyć. Masz tyle do zaoferowania.Możesz mieć każdego faceta.Patrzy na niego z niedowierzaniem. O mój Boże.Zrywasz ze mną! Co? Nic podobnego!Vivian parska śmiechem: Akurat! Zrywasz ze mną, chociaż niczego nie zaczęliśmy! To nawet niebyła randka!  Z
mieje się histerycznie, z jej oczu płyną łzy.Przywołuje kelnerkę,zamawia następnego drinka. O, potrafię zrozumieć, że nie jest dobrze, gdyfaceci wygłaszają takie przemowy, a przecież nawet ze sobą nie spaliśmy.Rany! Znowu wybucha śmiechem. Vivian, nie wygłaszałem żadnej przemowy, mówiłem poważnie. Poważnie? No, no? A teraz pewnie powiesz coś w rodzaju:  nie chodzi ociebie, chodzi o mnie. Unosi brew. Bo przecież jestem taką świetnądziewczyną mówi sarkastycznie. Jesteś świetną dziewczyną, Vivian.Przepraszam, nie chciałem cię zde-nerwować. Na litość boską, Mark, choć raz jeden przestań być miłym facetem! Wytarła oczy serwetką, opanowując się szybko.Kelnerka przyniosła drugą mar-garitę, Vivian nie patrzyła na nią, przyjęła drinka i upiła łyk; rzuciła Markowi ostrespojrzenie. Jesteś męczennikiem idealnym.Nic nigdy nie jest twoją winą, niktLRTnigdy nie może mieć do ciebie pretensji, bo przeżyłeś tragedię osobistą.Wszyscymamy za sobą jakieś tragedie, Mark.Nie ty jeden.Mark sztywnieje. Nigdy nie używałem życia osobistego jako wymówki w życiu zawodowym odparł, zaciskając zęby. Nie musiałeś, nie musisz! Każdy robi to za ciebie.Biedny Mark, potrzebujewięcej czasu.Biedny Mark, żona z nim nie rozmawia. Nic nie wiesz o Julii.Nawet jej nie znasz. Zastanawiał się, czy wstać iwyjść.Albo  czy zwolnić Vivian. Och, proszę cię. Jest zniesmaczona. To małe biuro, Mark.Myślisz,że ludzie nie gadają? I zobacz, znowu jej bronisz! Oto Mark, broniący swojejżony! Czyż nie jest wspaniały? Nie potrafi utrzymać klienta, zawalił swoją szansęna sukces, ale co za facet!  Kończy drinka i bierze torebkę. Co musi się stać,żebyś się postawił, zaryzykował? Bruno myśli, że jesteś słaby, dlatego nie chcezostawić ci tego projektu. Wstaje, jej oczy błyszczą, prowokują go, wyzywają. Bądz
mężczyzną, Mark!Górny guzik jej bluzki jest rozpięty, Mark widzi koronkę stanika, kremowąkrągłość jej piersi.Vivian ma rację.Zachowywał się jak facet bez jaj, który boi sięzrobić niewłaściwy ruch, pragnie spokoju, chce, żeby wszyscy byli zadowoleni.Vivian chwieje się, usiłując utrzymać równowagę przy swoich stu siedem-dziesięciu pięciu centymetrach wzrostu plus kilka dodatkowych centymetrówseksownych obcasów.Nawet zawiana wygląda pięknie.Mark rzuca na stół kilka banknotów, wstaje, biorąc Vivian mocno pod rękę. Wiem, czego potrzebujesz  mówi niskim głosem.LRTVivian patrzy na niego spod ciężkich powiek, opiera się o jego ciało.Jest ide-alnego wzrostu  fizycznie są świetnie dobrani.Julia jest odrobinę za wysoka,niemal tak wysoka jak Mark, pasują do siebie, ale nie aż tak dobrze. Czego potrzebuję?  szepcze Vivian, słowa sączą się z jej ust. Powiedzmi.Mark wyprowadza ją z baru, dłoń Vivian sunie w dół jego ręki.Dochodzą dohostessy przy wejściu. Kolacji.Poproszę stolik dla dwóch osób. Philippe?  Hannah jest już za kulisami.Koncert skończył się pół godzinytemu.Był niesamowity, wybór arcydzieł Beethovena, a wśród nich FidelioOverture, opus siedemdziesiąte drugie, jeden z jej ulubionych utworów.Muzykawprawiła ją w ekstazę, Julia też jest w euforii.Julia zaskakuje siebie i Hannah, decydując się na przyjęcie po przedstawieniu.Hannah jest rozmowna i ożywiona, przeciska się przez tłum znajomych; wszyscypragną się z nią przywitać, dowiedzieć się, co u niej.Miło, że ludzie cieszą się najej widok, i też chciałaby się dowiedzieć, co u nich słychać, ale to opóz
nia spot-kanie z mężem.Gdy wreszcie do niego dociera, widzi już, dlaczego.To altowiolistka, Janet Vandesteeg.Była rok niżej w Julliard, teraz uczy re-pertuaru orkiestrowego na altówkę w Northwestern i to właśnie Hannah poznała jąz Philippe em, gdy po raz pierwszy dołączył do orkiestry chicagowskiej.Patrząc,jak ręce Janet oplatają jej męża, Hannah rozumie, że to był błąd.Janet i Philippe całują się.To nie jest uprzejmy czy powitalny pocałunek, któryPhilippe tak lubi, gdy niemal nie dotykasz policzka.To pocałunek namiętny, pełenpasji i uczucia, pocałunek całego ciała, nie na miejscu, odpychający, a jednakLRTHannah nie może odwrócić wzroku.Dopiero po chwili odzyskuje głos, odzywasię, najpierw szeptem, a potem głośniej: Philippe!I to Janet ją słyszy, to ona przerywa pocałunek, wyplątując się z objęć Phi-lippe a.Inni muzycy są zakłopotani, mamroczą przeprosiny albo po prostu wy-chodzą [ Pobierz całość w formacie PDF ]