[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Subite li kun grandioza movo etendis si-ajn brakojn kvazaû por aû çirkaûbraki Aldan kaj Johanon aûveki atenton de granda publiko. Jen ni! li diris per vibranta voço.Ardo sub cindro kaj om-bro de mortintaj idealoj! Jen vi! Ekbrilas la unua juna flamo,konturi¸as la freÿe juna bildo de la unuaj idealoj. Ho, Dio en la çieloj, kvankam mi apenaû scias, çu mi kre-das al vi aû vin neas, mizera kaj grandioza estas la vivo de lahomoj, kiujn vi kreis!*108VIVO VOKASeLIBROVI.n iu sekvanta vespero Ajna venis al la hejmo de Johano.EAntaûe ÿi foje estis tie dum sia kluba kunlaboro kunEriko.La patrino ÿatis ÿin.Nun kiel antaûe ÿi afable akceptisÿin, sed samtempe rigardis ÿin demande.Ajna tion rimarkis. Mi eniris nur por iom babili kun Johano, ÿi diris. Mipreskaû kredis, ke vi volas paroli kun Eriko.Li forveturis.Çuvi scias tion? Jes. Jes, li forveturis.Çu vi scias, kien li veturis? Jes.Ni ja multe kunlaboris, li devis paroli kun mi pridiversaj aferoj. Nu ja, nu ja, diris la patrino kaj klinskuis la kapon.x
irigardis Ajnan kun pripensa mieno.Subite ÿi levis la manonkaj karese frapetis la ÿultron de Ajna.Ajna renkontis ÿianrigardon kaj eksentis, ke la patrino komprenas ÿian sekreton. Nu ja, nu ja, ripetis la patrino kun nova kapklino, babi-lu kun Johano! Dume mi faros tason da kafo por ni.Johano kaj Ajna iris en la çambron.Ajna sidigis sin en so-fangulon.Johano restis staranta apud la tablo, silenta, kvazaûen atendo. Venu sidi tie çi! Mi atendis vin jam en antaûaj vesperoj, diris Johano,preninte lokon apud ÿi.109VIVO VOKASeLIBRO Mi volis iri, sed samtempe mi sentis, ke mi ne povusparoli kun vi & Vi ne bezonas paroli. En tiu vespero, post nia disi¸o, ÿajnis al mi, ke mi havassenfine multe da aferoj por diri al vi.Sed jam en la sekvantatago ÿajnis al mi, ke mi ne povas diri al vi eç unu vorton &Tiel estis tagon post tago & Venis karto el Gotenburgo, elHamburgo kaj hodiaû el Parizo.Jen tiu lasta! Çu mi legu vian karton & de li? Ne estas sekretoj, ÿi diris, kaj la voço sonis melankolie,kvazaû ÿi bedaûrus, ke ne estas.Johano legis:  Kamaradino! De Hamburgo kaj tien çi midaûrigis la dormveturadon, kiun mi komencis en Sassnitz.Preskaû tute ne scias, kiaj aspektas la pejza¸oj, tra kiuj ni ve-turis.Sed mi ja ne estas turisto.Iom laca sed fartas bone.Skri-bos al Johano tre baldaû.Leteron ankaû al vi kiel eble plejbaldaû.Manpremon! Eriko.Li redonis la karton kaj dankis, sed cetere nenion diris.x
iatende rigardis lin, sed fine mem rompis la silenton. Hodiaû mi diris al mi, ke mi tamen devas viziti vin, çarmi komprenis, ke li ankoraû ne skribis al vi.x
i haltis, kaj ili en silento rigardis unu la alian.x
iaj lipojektremis, sed ÿi kunpremis ilin kaj duonflustre daûrigis: Mi estis tiel korpreme sola hejme en la vesperoj, ke finemi ne eltenis.Denove ili senvorte rigardis unu la alian.Johano prenisÿian manon kaj diris: Vi ne bezonas paroli kun mi pri tio, ne klarigi.Ni japovas ankaû silenti kune, kiel multfoje en la rondo. Vi nenion rakontis al Alda? diris Ajna duon demande.110VIVO VOKASeLIBRO Via travivaîo apartenas sole al vi.Kiel mi rajtus donaci¸in al alia? Ni ofte diris, ke inter ni sekretoj ne ekzistas. Sekreto estas kaÿindaîo, sekreto signifas, ke oni hipokri-tas.Hipokritaîo estas koto, kiun mi ne volas tuÿi.Sed se homoestas sincera, mi devas respekti lian travivaîon same kiel linmem. En nia rondo ni tiel plene estis amikoj, ke nenio restisnedirita.Sed homo eble devas havi ion sole por si mem. Certe ni ankaû havis tion.Arne multe sentis kaj pensis,kion li ne diris al ni, same Alda, same mi rilate al vi aliaj, kajsame vi, çu ne?x
i rigardis lin pripense kaj iom mire. Vi pravas.Çu tiel multe vi pensis pri tiaj aferoj? Sufiçe multe, pli multe ol mi diris, kvankam ni multerezonis, li diris ridetante.Denove ÿi silentis.x
iaj palpebroj duone fermi¸is, kaj ÿi ÿaj-nis rigardi al malproksima horizonto.Sur la fermitaj lipojkuÿis esprimo de maltrankvilo, atendo kaj miro, kvazaû çeinfano, kiu devas trapasi ion tute novan en la vivo.Johano rigardis ÿin, sed ÿi ne rimarkis aû ne atentis tion.Fine ÿi turnis sin al li, kvazaû revenante. Nu, kion vi volas diri? ÿi demandis, kiam ÿi vidis lianmeditan esprimon. Mi rigardis vin, kaj mi ekpensis: Se Arne nun estus tie çi,li certe desegnus vin. Vi volas diri, ke li trovus ion novan? Nu jes, nu jes.Miÿatus vidi, çu li povus tion desegni.*111VIVO VOKASeLIBROen patrino malfermis la pordon kaj anoncis, ke venis kna-Jbo, kiu volas paroli kun Johano.Tiu knabo estis Gustavo.Johano kun manpremo bonvenigis lin kaj poste konatigisAjnan kaj lin unu al la alia. A ha, diris Gustavo, kaj lia ¸eno antaû ÿi malaperis, viestas tiu, kiu ne povis partopreni la ekskurson.Viaj kamara-doj menciis pri vi, kiam ili estis çe ni.Sed Ajna ¸is nun nenion aûdis pri Gustavo, kaj Johanodevis rakonti iom pli pri ilia interkonati¸o. Mi deziris viziti vin pli frue, diris Gustavo, sed mi devisunue iom prepari min.Krome somero kaj aûtuno donas mul-te da laboro. Çu nun vi estas libera por la vintro? demandis Johano.Gustavo rigardis lin senkomprene, poste ridetis. Vi verÿajne ne havas sperton pri terkulturo? li demandis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]