[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dopiero po przejściu pnia mózgu następuje szczegółowe opracowanie wrażeń w korze mózgowej i kojarzenie ich z poprzednimi, wcześniej zarejestrowanymi doświadczeniami.Ten skumulowany efekt procesów nerwowych prowadzi do odpowiednio zorganizowanej reakcji motorycznej.Przykładem niech będzie układanie puzzli przez dziecko.Aby ułożyć puzzle dziecko musi wziąć do ręki kawałek układanki.Wówczas pobudzane są peryferyczne nerwy w receptorach dotyku, a jednocześnie pobudzane są nerwy wzrokowe w siatkówce.Dalej pobudzenia te w postaci impulsów bioelektrycznych poprzez rdzeń kręgowy i nerwy czaszkowe docierają do pnia mózgu, gdzie podlegają wstępnej obróbce i przekazywane są dalej do kory mózgowej gdzie te wzrokowe i dotykowe wrażenia są kojarzone i porównywane z wcześniejszymi doświadczeniami.To prowadzi do zaplanowania odpowiedzi, która jest kierowana przez korę i modulowana przez móżdżek.W konsekwencji dziecko wkłada odpowiedni kawałek układanki w odpowiednie miejsce.W swej teorii Awers podkreśla, ze kiedy wszystkie systemy sensoryczne współpracują ze sobą i kiedy wrażenia są sprawnie organizowane na odpowiednich poziomach systemu nerwowego wówczas adaptacja, uczenie się i emocjonalna równowaga przychodzą dziecku w sposób naturalny.Jeśli nie - to mówimy o zakłóceniach procesu uczenia się spowodowanych nieodpowiednim funkcjonowaniem procesów integracji sensorycznej.Awers wyróżniła kilkanaście rodzajów dysfunkcji integracji sensorycznej:Dysfunkcje wynikające ze złego funkcjonowania systemu przedsionkowego (vestibular)Dysfunkcje integracji vestibularno-bilateralnej i dysfunkcje vestibularno-jezykowe występujące wówczas, gdy system vestibularne jest podwrazliwy na bodźce.Dysfunkcje - nazwane przez Awers - niepewnością grawitacyjna (gravitational insecurity) i nietolerancja ruchu (intolerance to movement) występujące wówczas, gdy system vestibularne jest nadwrażliwy na bodźce.Zakłócenia wynikające głównie ze zlej organizacji bodźców dotykowych.Dyspraksja rozwojowa (Awers wyróżnia kilka typów; najważniejsze to Dyspraksja somatosensoryczna i Dyspraksja konstrukcyjna)Nadwrażliwość dotykowa lub podwrazliwosc dotykowaDysfunkcje uogólnione (to te gdzie mamy do czynienia z kilkoma typami dezorganizacji sensorycznej).Rozpoznawanie powyższych dysfunkcji dokonuje się na Podstawie wyników badania dziecka Poludniowokalifornijskimi Testami Integracji Sensorycznej, Poludniowokalifornijskim Testem Oczopląsu Porotacyjnego, Klinicznej Obserwacji.Te badania wskazują jak dobrze jest zintegrowany system vestibularne, wzrokowy, dotykowy i proprioceptywny, jak funkcjonuje planowanie motoryczne, koordynacja wzrokowo-ruchowa, przekraczanie linii środkowej ciała, obustronna koordynacja ruchowa, lateralizacji, ruchy gałek ocznych, odpowiedzi postulane i inne.Diagnoza może również stwierdzić, który z systemów sensorycznych jest nadwrażliwy, a który podwrazliwy.Wszystkie informacje zebrane przy pomocy tych testów, jak również testów.uzupełniających, zamieszczone są w odpowiednio konstruowanym raporcie, gdzie opisane są przyczyny niepowodzeń i ich implikacje w strukturze systemu nerwowego.Kolejnym krokiem jest zaplanowanie terapii i wyjaśnienie jej celów rodzicom dziecka.Terapia opiera się na modelu integracji sensorycznej zakładającym stopniowe przechodzenie od prostszych do coraz bardziej zorganizowanych odpowiedzi adaptacyjnych jednostki na wymagania płynące z otoczenia.Na pierwszym sensoryczno-motorycznym poziomie dokonuje się rozwój funkcjonowania wszystkich systemów sensorycznych, co prowadzi w konsekwencji do rozwoju takich funkcji jak: schemat ciała, dojrzewanie odruchów, zdolność do sensorycznego różnicowania, bezpieczeństwo grawitacyjne, zdolność do różnicowania stron ciała, planowanie motoryczne.Na kolejnym poziomie percepcyjno-motorycznym następuje rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej kontroli ruchów gałek ocznych, przystosowanie postawy do wymagań środowiska (tzw.bezpieczeństwo grawitacyjne), percepcji wzrokowo-przestrzennej i uwagi.Końcowym etapem w rozwoju integracji sensorycznej jest zdolność dziecka do uczenia się, do prawidłowego i adekwatnego do sytuacji zachowania, do normalnej codziennej aktywności [ Pobierz całość w formacie PDF ]