[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rzecze mieszczanin, tych pustek pan:  Ej, Mości Panie, każWść konie wygnać na ulicę, a to jeszcze przedrwiwa z Wści".On rzecze: Wyganiaj!" -1Sklepik - piwnica sklepiona.2Szeląg ryjski - ryski - l grosz. Nie wyganiaj!" (A działo się to w izbie między końmi).Porwie się ówgospodarz mieszczanin odwięzować konie, a mój go czeladnik obuchemw piersi, padł; do szabel.Jak się stał tumult - miałem wołoszynakasztanowatego, haniebnie bystrego - zamieszawszy się, uskoczył się zprzycięcia jeden Litwin między konie, jak go wytnie mój kasztanowatynogami, padł i ten - to już dwaj leżą.Wytoczyła się ta sprawa perappellationem między pokrzywy już z izby; tamże dopiero po sobie;mój wyrostek pilnował mi tylu, dwóch zaś czeladzi tuż podle mnie.Jakoś tam wyrostka ode mnie odsączyli, urwał mię jeden z tyłu, aleprzecie nie bardzo i zaraz na stronę odskoczył.W tym zaraz razie panpowalił się w pokrzywach; skoczyli zaraz przed niego czeladz
zszablami, że mu siÄ™ nic nie dostaÅ‚o i wstaÅ‚.Sunie na mnie prosto, tnie zmocy; wytrzymaÅ‚em, a potem odÅ‚ożywszy wytnÄ™ go przez puls, nic to;dalej po sobie; mój też czeladnik jego pachoÅ‚ka w Å‚eb ciÄ…Å‚, padÅ‚.JMśćznowu natrze z owym razem; znowu go przez palce, upuÅ›ciÅ‚ szablÄ™, wnogi; mój wyrostek po nim; powaliÅ‚ siÄ™ znowu w owych chwastach;ciÄ…Å‚ go kilka razy, ażem zawoÅ‚aÅ‚:  Stój!" Ostatek też w dróżkÄ™, a ja doizby, do swoich koni.Ów, obuchem uderzony, już byÅ‚ wylazÅ‚ i uciekÅ‚, aten, od konia uderzony, leży we mdÅ‚oÅ›ci; rozumiaÅ‚em, że już nieżywy,kazaÅ‚em go za nogi wywlec, aż ów stÄ™knÄ…Å‚.Dopiero rzekÄ…:  %7Å‚yje,żyje, trzez
wić go!" Obaczył się, wstał i poszedł, a owych też tam po.pokrzywach pozbierano i poprowadzono, łajać, grożąc.Myślę:  Co tuczynić? Zamknąć się, nie ma czym".Aż z godzina w noc idzie kupaludzi z 50 albo z 60.Zawoła mój czeladnik:  Nie przystępuj, bostrzelę; czego potrzebujesz?" Stanęli, potem rzeką:  A o coście, tacysynowie, pokaleczyli ludzi?" Odpowiedziałem ja:  Kto guza szuka,snadno znajdzie; nie my to kaleczyli, ale niewinność naszazwojowała ich".Rzecze znowu:  Noga was tu nie ujdzie, hultaje!"Odpowiem:  Porachuj się, kto ma być hultajem nazwany, czy ten, ktokogo po nocy nachodzi, czy ten, kto sobie spokojnie siedzi, nikomu niedając okazyej".Rzecze:  O! jakożkolwiek, po staremu wy tu musiciekrew rozlać, jakoście braci naszych rozlali".Odpowiem ja:  Jeżeliś pomoje głowę przyszedł podobnoś i swoje przyniósł; jeżeli moja polezę itwojej się zapewne dostanie; a odstąpcie się dalej, bo będziemy cynglówruszać".Dopiero jeden uważny jakiś rzecze:  Dajcie pokój; a mniejednemu wolno tam przystąpić?" Powiem:  Wolno".Przyszedł tedy ipyta:  Ktoś ty jest i po coś tu przyjechał do Wilna?" Mnie nie godziłosię powiedzieć, żem przyjechał za asygnacyą; nie godziło siępowiedzieć, ktom jest, żeby ujść kłopotu, in quantum, by tam który znich umarł; ale wiedziałem, że Dąbrowski, pułkownik z wojskalitewskiego, miał kilku siostrzeńców rodzonych w Podlaszu,którzy pod różnymi chorągwiami w wojsku naszym służyli ipowiedziałem, żem jest %7łebrowski, przyjechałem tu do wuja megopana Dąbrowskiego, stanąłem w pustkach, nie mogąc in-szej znalez
ćgospody, a po staremu i tu od napaści wybiegać się nie mogę.Rzeczemi:  A wszak czeladz
twoi powiedali, kiedy ich pytano, że się Paskiemzowiesz?" Odpowiem:  Tak jest, bom jest duorum cognominum: Pasek%7łebrowski".Pyta:  A nasz pan kanclerz coć jest?" Powiedziałem, że herbowny tylko, ale nie krewny, bo on jest Pasek Gosławski, a ja Pasek%7łebrowski".W takiej okazyej już się i swego tytułu, i krewnościmusiało zapierać.Rzecze dopiero:  A nie tyś bywał u pana pułkownikaw Warszawie?" -  Nie ja, ale rodzony mój; bom ja w Warszawie niebył na sejmie".Potem mówi:  To cię tedy znajdziemy zawsze, kiedytego potrzeba będzie".Odpowiedziałem:  że się i ja sprawię nakożdym miejscu, ale i mnie kożdy musi, kto mię rozbójniczymsposobem nachodzi; bom ja nikomu nic nie winien, anim okazyej dał;spokojnie w tych pustkach stoję, nikomu za szeląg szkody nieuczyniwszy; jutro to pokaże, kto będzie penowany1.Rzecze:  Wątpię,żebyś jutra dostawał, bo ten jeden nie wiem, czy żyje do tego czasu".Powiedziałem:  Gdyby byli i wszyscy na miejscu padli, to bym się tegonie lękał, bo mam prawo po sobie, że jest licita defen-1Penowany - karany.sio, że invasor a se ipso occiditur".Rzecze:  Dobranoc".-  Dobranoc".Iposzli.Mówiłem ci prawda, że się nie boję, alem przecie inaczej myślał:strzeż Boże któremu umrzeć! Luboby mię uwolniono, ale samozatrudnienie prawując się, inkwizycye1 wywodząc, koszt łożąc etc.Myślę, jakoby z tamtego miejsca umknąć, bo mię już nauczyłypraeiudicata, że lepiej z łasa, niżeli z tarasa.Przychodzi mi na pamięć iowo moje kozieradzkie praeiudicatum, żem żałował, com nie uchodził,mając czas, ufając w niewinności; co lubo się honorifice skończyło, alemieszek na to bardzo stękał.Ja też z Panem Bogiem począłem sięukładać2, a bardzo cicho.Kiedyśmy już byli gotowi, pobraliśmy konie wręce i takeśmy je piechotą za sobą prowadzili owymi srogimipokrzywami [ Pobierz całość w formacie PDF ]