[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednocześnie stawia on zdecydowanie wyżej zachowane w pamięci obrazy litewskiej przyrody."Litwo piały mi wdzięczniej twe szumiące lasyNiż słowiki Bajdaru, Salhiry dziewiceI weselszy deptałem twoje trzęsawiceNiż rubinowe morwy, złote ananasy"Przykładem rozbudowanej metafory jest przedstawienie wrażeń z podróży przez step w sonecie "Stepy akermańskie".W pierwszej zwrotce step porównany jest do oceanu, wóz którym jedzie bohater do łodzi, łąki i kwiaty do fal morskich, krzewy rosnące na stepie, a dokładniej ostry do rafy koralowej."Wpłynąłem na suchego przestwór oceanuWóz nurza się w zieloność i jak łódką brodziŚród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodziOmijam koralowe ostrowy burzanu"W "Panu Tadeuszu" opisy przyrody są dowodem miłości i tęsknoty Mickiewicza do nadniemeńskiej ziemi.Poeta wysławia typowy obraz ojczystego pejzażu - łany zbóż mieniących się różnymi barwami, zielone łąki, stogi na polu, miedze z rosnącymi na nich samotnymi gruszami.Przyroda nie jest tu żadnym dodatkiem ale integralną częścią utworu.Ludzie żyją w dobroczynnym cieniu jej praw, poddani są wszechogarniającemu rytmowi przyrody.Ich życie trwa wśród wschodów i zachodów słońca, w przymierzu z roślinami, zwierzętami, ziemią.Jest to jakby przymierze zaistniało samo z siebie, tak jakby natura czy los sam udzielił tym ludziom swojej niczym nie uzasadnionej życzliwości.Gdy życie mieszkańców Soplicowa upływa w pokoju i zgodzie ciągle dowiadujemy się o obecności słońca, aż do chwili gdy pokłócili się w zamku.Nazajutrz jest już słotny poranek, a bohaterów nic nie potrafi rozweselić.Wstaje dzień na przemian chłodny i słotny, a wschodzące słońce "krwawo się czerwieni" zapowiadając tą barwą następne zdarzenia.W opisach natury w "Panu Tadeuszu" zauważyć można typową dla romantyków baśniowość.Tak jest w opisie matecznika w IV księdze, gdzie karłowate krzewy i drzewa rosnące nad zgniłym jeziorkiem porównane są do czarownic ważących w kotle trupa."Od, której drzewa wokoło tracą liść i koręŁyse, skarłowaciałe, robaczliwe, chorePochyliwszy konary mchem kołtunowateI pnie garbiąc brzydkimi grzybami brodateSiedzą wokoło wody jak czarownic kupaGrzeją się nad kotłem, w którym ważą trupa"Baśniowy charakter mają także częste ożywienia przyrody jak np.gigantyczna walka wichrów w opisie burzy - ks.X, czy opis puszczy porównanej do ruin jakiegoś miasta zwierząt - ks.IV, gdzie zwierzęta rządzą w puszczy jak w państwie.Każdy szczegół natury posiada w "Panu Tadeuszu" jakby wyższą wartość, dlatego spotykamy tu niebywały pietyzm każdego niemal drobiazgu począwszy od przedmiotów utylitarnych aż po naturalne (np.grzyby).Przyroda niemal zawsze traktowana jest przez poetę jako żywa istota - zachodzące słońce "spuszcza głowę" i zasypia "westchnąwszy ciepłym powiewem", a brzezina " jako wieśniaczka kiedy płacze syna lub wdowa męża, ręce załamuje, roztoczy po ramionach do ziemi strumienie warkoczy".Poprzez naturę Mickiewiczowi ukazuje się ojczyzna, zamknięta w litewskiej przyrodzie i szlacheckiej tradycji.Jest to pejzaż patriotycznej tęsknoty, w którym realistyczna dokładność szczegółu jest po prostu gromadzeniem najdrobniejszych nawet pamiątek, zaspokajaniem serca.lRóżne oblicza miłościlMiłość – słowo, które od początku istnienia sztuki jest inspiracją dla twórców.Od malarstwa po literaturę, w każdym przejawie ludzkiej działalności artystycznej słowo to jest soczewką skupiającą dążenia całej sztuki.Wypowiedzieć, zobrazować to, co nie istnieje w materialnym świecie, co obce jest racjonalizmowi – to dawało natchnienie nie naukowcom i badaczom, lecz właśnie poetom, artystom.Uczucia nie można opisać w sposób oczywisty, taj jak robi się to opisując kwiat, narzędzie, zjawisko.Uczucie zawsze fascynowało artystów, cóż, bowiem, bardziej może fascynować od chęci poznania.nie naukowcom i badaczom, lecz właśnie poetom, artystom.Uczucia nie można opisać w sposób oczywisty, taj jak robi się to opisując kwiat, narzędzie, zjawisko.Uczucie zawsze fascynowało artystów, cóż, bowiem, bardziej może fascynować od chęci poznania [ Pobierz całość w formacie PDF ]