[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po drugiej stronie zakratowanego okienka widać byłogęstą ciżbę gości.Hrabia miał już za sobą kilka partii, w których zgrał się co nieco, wszak nigdy do kart nie miał głowy, terazjednak wymknął się cichaczem do sąsiedniego pomieszczenia, tłumacząc się kompanom przy stoliku, że zapotrzebą idzie.Tu spotkał się z kapitanem Alatriste i mość Franciskiem de Quevedo, który od stóp do główokutany wpadł właśnie przez tajne wnijście od strony placu Mayor.- I mieliście waszmościowie słuszność - prawił dalej Guadalmedina.- Celem całego przedsięwzięciabyło istotnie zadać bezkrwawy cios Olivaresowi, sromotę na jego konwent sprowadzając.Przy sposobnościzaś można było uregulować stare porachunki z kapitanem.Wykoncypowali przeto spisek hebrajski i usiłujądo stosu doprowadzić.- Chłopakowi też grożą? - spytał mość Francisco.Jego powściągliwy, czarny strój, zakłócony jeno czerwonym akcentem krzyża Zakonu Z
więtego Jakubana piersi, mocno odbijał od wyszukanej elegancji magnata.Siedział wedle kapitana, z płaszczem złożonymna oparciu krzesła, rapierem za pasem i kapeluszem na kolanach.Na dz
więk jego pytania Alvaro de la Marcaponiechał napełniania szklanicy muszkatelem z dzbana, który obok niego stał na taborecie razem z glinianądługą fajką i tabakierką.Muszkatel z Malagi pochodził, ale dzban był już w połowie pusty, jako że Quevedo,ledwie przyszedł, tęgo zeń pociągnął, złorzecząc przy tym jak zwykle na nocną porę, na podłą drogę i napragnienie.- Owszem - potwierdził magnat.- Tylko jego i dziewczynę dopaść zdołali, bo ostatni żyjący członekrodziny, czyli starszy syn, przepadł jak kamień w wodę - tu wzruszył ramionami i zasępił się.- O ile wiem,gotują się do auto da fe z całym przepychem.- Wasza miłość jest pewien?- Absolutnie.Dotarłem tak daleko, jak się dało, płacąc, ile żądali.Jak by powiedział nasz przyjacielAlatriste, dobry podkop dużo prochu wymaga.Tego akurat nie brakuje, ale gdy z inkwizycją gra się toczy,nawet przekupstwo napotyka przeszkody.Kapitan nic na to nie rzekł.Siedział na pryczy w rozpiętym kaftanie, przesuwając z wolna szmerglempo ostrzu lewaka.Mimo zapalonej lampki oliwnej oczy pogrążone miał w cieniu.- Dziwne, że Alquezar tak wysoko łapami sięga  ozwał się mość Francisco, przecierając szkła skrajemkoszuli.- Sekretarz królewski rzadko ośmiela się z faworytem zadzierać, choćby i za pośrednictwem osóbtrzecich.Guadalmedina z marsową miną pociągnął kilka łyków muszkatelu i strzelił językiem, po czym otarłsobie kędzierzawe wąsy naperfumowaną chusteczką, którą wyciągnął z rękawa.- A dziwić się nie ma czemu.Ostatnimi miesiącami Alquezar znaczne wpływy w królewskim otoczeniuzyskał.To pomiot Rady Aragonii, której członkom sporo usług ważnych oddaje, a niedawno zdołałprzekupić kilku członków Rady Kastylii.Na dodatek, dzięki pośrednictwu brata Emilia Bocanegry,poparciem ze strony najsurowszego skrzydła Z
więtego Oficjum się cieszy.Przy Olivaresie udaje, że jest mupowolny, atoli nie mam wątpliwości, że własną grę prowadzi.Z każdym dniem potęga jego rośnie, a takoż ijego fortuna.- Skąd pieniądze czerpie? - zagadnął poeta.Alvaro de la Marca ponownie ramionami wzruszył.Nabił przed chwilą swą glinianą fajkę tytoniem iteraz od kaganka ją przypalał.Fajka i tytoń wielką namiętność w Juanie Vicuri budziły, iże lubił palić wchwilach, gdy towarzyszył kapitanowi Alatriste.Pomimo wszelako uznanych własności leczniczych -szeroko zachwalanych przez aptekarza Fadrique - sam kapitan nie zaprzyjaz
nił się dotąd z owymiaromatycznymi liśćmi, przywożonymi drogą morską z Indii Zachodnich.Quevedo z kolei wolał wdychać jew postaci sproszkowanej.- Nikt tego nie wie - odrzekł hrabia, dym nosem wypuszczając.- Może Alquezar też pracuje na cudzezlecenie.Snadz
złotem szasta bez umiaru, przekupując, kogo się da.Nawet samego faworyta, który kilkamiesięcy temu mógł go z powodzeniem odesłać z powrotem do Hueski1, a przecie obchodzi się z nim jak zjajkiem.Powiadają, że sekretarz dąży do stanowiska protonotariusza Aragonii, może i sekretarza głównegogabinetu państwa.Jeżeli to mu się uda, będzie nietykalny.Diego Alatriste zdawał się nie słuchać, o czym mówiono.Odłożył szmergiel na siennik i jął sprawdzaćopuszkiem palca ostrze lewaka.Gdy skończył, niezmiernie powolnym ruchem sięgnął po pochwę i ostrożniewsunął sztylet do środka.I wówczas dopiero podniósł wzrok na Guadalmedinę.- Nie ma sposobu, by Ińigowi pomoc przynieść? Przez kłąb dymu można było dostrzec życzliwą, atoli42zbolałą twarz hrabiego.- Obawiam się, że nie.Obydwaj wiemy wyśmienicie, że kogo inkwizycja pochwyci, ten wpada w trybymachiny nieubłaganej a nader wydajnej.- Zmarszczył czoło i potarł w zamyśleniu bródkę.- Co innegomnie zdumiewa: że ciebie nie złapali.- Ukrywam się.- Nie o tym mówię.Mają w posiadaniu środki, za pomocą których mogą sprawdzić wszystko, conależy, a mimo tego nawet nie przeszukali dotąd twego mieszkania.Z czego wnoszę, że nie dysponująwciąż materiałem do oskarżenia wystarczającym.- Dowody mają głęboko gdzieś - mość Francisco gwałtownie sięgnął po dzban muszkatelu.- Można jesnadnie sfabrykować albo kupić:Każde prawo złamać może,\Zaszczyt niosąc i niwecząc.[Francisco de Quevedo, etrilla satirica: Poderoso caballero es don Dinero (Wierszsatyryczny: Oj nie cesarz to i nie ksiądz, to mospan Pieniądz).] wydeklamował, sącząc przy tym wino.Guadalmedina unosił właśnie fajkę do ust, lecz w pół drogi się zawahał.- Nie, raczy wasza miłość wybaczyć, panie de Quevedo.Z
więte Oficjum to instytucja naderrygorystyczna i skrupulatna.Jeżeli dowodów nie uzyska, to choćby Bocanegra zarzekałsię i przysięgał na świętości wszelkie, że kapitan po uszy w spisku siedzi, to inkwizycja nigdy zgody najakiekolwiek kroki przeciwko naszemu przyjacielowi nie udzieli.A skoro nie podejmują nijakiej oficjalnejprocedury, to oznacza, że chłopak pary z ust dotąd nie puścił.- Wszyscy zawsze puszczają - poeta pociągnął tęgi łyk, a zaraz potem następny.- W końcu to jeszczedziecko.- A ja przy swym zdaniu obstaję, że lubo dziecko, ale wytrwale milczy.To właśnie dają mi dozrozumienia osoby, z którymi przez cały dzień konferuję.Oczywiście, Alatriste, tyle złotam dziś w twejsprawie wydał, że możemy właściwie zapomnieć o historii przy Qerqennie.O ile złoto pomogło wówczaszałatwić pewne sprawy [ Pobierz całość w formacie PDF ]