[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zrozumienie perswazji w wieku 10-11 lat prowadziło do rzeczywistej antyreklamowej mentalności.U 11-12 latków pojawiało się docenienie dowcipu, humoru, gry słów, ciekawej akcji, bohaterów i muzyki.Towarzyszyło temu odrzucenie fałszu, którym często posługiwała się reklama.Dzieci pragnęły jednak traktować reklamę jako źródło informacji o produkcie, choć rozumiały, że ma ona różnymi sposobami nakłonić je do kupna.Młodzież wymagała spektakularnych, humorystycznych widowisk z udziałem bohaterów, gwiazd sportu i muzyki (Bromboszcz E., 1993).Dzieci nie postrzegają reklamy jako złożonego z góry swoistego fałszu rzeczywistości, telewizyjnej kreacji, nie zwracają uwagi na jednostronność argumentacji lub niemal wyłącznie jej emocjonalny charakter.Często bowiem współczesna reklama nie stanowi informacji o cechach produktu, a jest jedynie impresją odwołującą się do naszych emocji czy wręcz do podświadomości (Kossowski P., 1997).Choć dzieci z wiekiem uczą się nie ufać reklamie, podważając wiarygodność zawartych w nie informacji, treści przekazywane przez atrakcyjny, telewizyjny obraz, poparty najczęściej słowną perswazją, zapadają jednak w pamięć.Reklamy telewizyjne wpływają nie tylko na kształtowanie potrzeb konsumpcyjnych oraz ukierunkowanie ich zaspokojenia, ale również na postawy wobec życia, własnej rodziny i przyjaciół (Bromboszcz E.,1993).2.4.Negatywne skutki oglądania przez dzieci filmów reklamowychemitowanych przez telewizjęReklama nie jest ze swej natury ani dobra, ani zła.Jest środkiem, narzędziem, którego można używać dobrze lub źle.Może przynosić i niejednokrotnie przynosi efekty pozytywne, ale może też wywierać i często wywiera negatywny, szkodliwy wpływ na osoby i społeczeństwo.Nadawcami reklam, adresowanych do dziecięcego odbiorcy, kierują dwie podstawowe intencje i motywacje: po pierwsze - skłonić dziecko do zakupu określonego towaru lub usługi; po drugie - posłużyć się dzieckiem instrumentalnie, wykorzystać je pośrednio jako „siłę nacisku” na dorosłego konsumenta - w myśl zasad techniki perswazyjnej zwanej „oddziaływaniem pośrednim” (Kossowski P., 1999).Skutki jakie niesie ze sobą oglądanie reklam telewizyjnych przez dzieci, czy - szerzej - kontakt z wszelkimi formami reklam należy potraktować dwuwymiarowo.Pierwszy wymiar to skutki doraźne: dziecięce rozczarowania, nieporozumienia w grupie rówieśniczej, natrętne namawianie rodziców do kupna jakiegoś produktu (Kossowski P., 1997).Potencjalnie najbardziej podatny na oddziaływanie filmów reklamowych jest odbiorca w wieku 5-10 lat.Do niego też kieruje się największą ilość reklam i to nie zawsze produktów dziecięcych.Chodzi tu o instrumentalne posłużenie się dzieckiem jako ogniwem pośrednim rodziców w drodze do dorosłego klienta (Kossowski P., 1997).Większość rodziców stwierdza, że ich dzieci proszą, by zakupić im reklamowane produkty.Sporadycznie zakupują coś z reklam swoim pociechom z własnej inicjatywy (Masiuk T.,R., 1994).Tab.5.Dziecięce namowy do kupna określonego towaru kierowane do dorosłych[Kossowski P., 1999, s.207].Czy namawiasz rodziców do kupna czegoś z reklam telewizyjnych?DzieciprzedszkolneDzieci z klasI-IIIRazemTak, namawiam245680Nie namawiam61925Suma:3075105Dane z tab.5 potwierdzają, że dzisiejsze dzieci pod wpływem obejrzanych reklam, chcąc zaspokoić swoje pragnienia namawiają rodziców do kupna tego, co zobaczą na ekranie (Kossowski P., 1999, s.207).Reklamy produktów kształtują u dzieci nie uświadomione wcześniej potrzeby.Mogą być różne sposoby dążenia dzieci do zaspokajania swoich potrzeb posiadania reklamowanych produktów.Dzieci mogą często i usilnie prosić o zakup, uparcie prosić o zakup, wykazywać agresję, gdy potrzeba nie jest zaspokajana (Masiuk T., R., 1994).Dzieci często odnoszą obrazy reklamowe do własnej sytuacji życiowej, warunków, w jakich żyje rodzina.Często w wypowiedziach dzieci z ubogich lub patologicznych rodzin pojawiały się akcenty irytacji, złości, smutku i zakłopotania zdradzające frustrację (Kossowski P., 1997) [ Pobierz całość w formacie PDF ]