[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obraz Powiśla, nędza jego mieszkańców kontrastuje z wystawnym i beztroskim życiem arystokracji, ich bogato urządzonymi pałacami, drogimi strojami.POTOPIdea "Ku pokrzepieniu serc" jest myślą przewodnią i głównym celem powstania całej trylogii, co autor skrupulatnie podkreślił na końcu ostatniej części: "Pan Wołodyjowski";Całość powstawała w trudnym dla Polski okresie rozbiorów, co nie sprzyjało optymizmowi narodu jako takiego, zwłaszcza po klęsce dwóch kolejnych powstań.Głównym celem Sienkiewicza było właśnie poprawienie tego nastroju i pokazaniu, że to nie może być koniec.Poprzez ramy historyczne trzech, dość krytycznych dla egzystencji Rzeczypospolitej wydarzeń, w naszym przypadku koncentrujemy się na najeździe szwedzkim XVII wieku, autor stara się osiągnąć kilka ważnych celów: dydaktyczny - o historii Polski; ukazanie dawnej wielkości i świetności kraju oraz jego znaczenia na arenie międzynarodowej; dzięki ukazaniu tego, że Polacy mogą się zjednoczyć i zwyciężyć nawet wtedy, gdy sytuacja wydaje się być beznadziejną - dodać otuchy na przyszłość i pokazać, że istnieje realna szansa na odrodzenie kraju; w ramach tej idei ukazać pozytywne wzorce osobowe godne do naśladowania nawet po tych kilku wiekach;Konkretnymi przejawami idei pokrzepienia serc są między innymi: koncepcja bohatera, który mimo popełnionych błędów ma szansę pełnej rehabilitacji i pełnej weryfikacji swojej przeszłości co daje nadzieję, we wszystkich znaczeniach tego słowa; walka ze Szwedami przypomina powstanie ogólnonarodowe (ważna są niższe stany wg autora); jest też to sprawiedliwy sąd nad społeczeństwem - mimo iż są zdrajcy to są jednak jednostki wybitnie patriotyczne; pokazana jest także zmiana nastawienia społecznego po powrocie króla - pokazana jest tu potrzeba posiadania przywódcy tak duchowego jak i ideowego; jest to również ważna postać, jako wzorzec wszelkich cnót, sprawiedliwości; wzorcami osobowymi mogą być także inne postacie: Wołodyjowski oraz strateg Czarniecki; pokazana jest też również jednocząca rola religii (obrona Jasnej Góry); optymistycznie działa także na czytelnika zakończenie: odkupienie win wskazuje, że wartość człowieka należy mierzyć również wg umiejętności to korygowania własnego postępowania;Podsumowując, powieść miała duże znaczenie nie tylko literacko, ale również dla narodu jako całości - podtrzymywała integralność narodową, poczucie własnej wartości i uczucie patriotyczne.ADAM ASNYKAdam Asnyk uważany jest za jednego z pierwszych twórców polskich erotyków i liryki miłosnej.Nawiązywał on do Petrarki i jego sonetów.„Do młodych”Pierwsze wersy i nie tylko są związane z scjentyzmem.Nie wolno jednak zapominać o przeszłości.Przyszłość ma być doskonalsza.Przeszłość jest podstawą do rozwoju.Próba tworzenia pomostu pomiędzy tym co było a tym co będzie.Poeta odnosi się z szacunkiem do przeszłości.Zachowany jest dla niej pewien kult.Mowa jest o ciągłym doskonaleniu się świata.Młode pokolenie ma obowiązek doskonalenia świata.„Daremne żale”Adresatami tych słów są epigoni romantyzmu ci, którzy zatrzymują świat w biegu, złorzeczą, że nie pasuje on już do ich konserwatywnych poglądów.Należy dążyć do doskonalenia się.Ci, którzy nie dążą do postępu są martwi.„Karmelkowy wiersz”Ukazuje on, że młody człowiek wszystko widzi w pięknych barwach, także miłość.Przedstawiona jest kobieta jako obiekt westchnień i uczuć.Nieprzystosowalność wyobrażeń do emocji towarzyszących miłości.„Nad głębiami”Jest to cykl sonetów.Jest to próba połączenia filozofii romantyzmu i pozytywizmu.Twierdził, że są epoki burzy i naporu oraz ciszy i spokoju.Są one cykliczne i tak już musi być.MARIAKONOPNICKA„Rota”Podmiot liryczny, czyli Maria Konopnicka składa przysięgę na wierność swojej ojczyźnie.Nawołuje naród do walki o niepodległość i o wiarę.Wiersz ma wymowę patriotyczną ale i kulturową.Według poetki istnieje bowiem więź między tradycją niepodległościową i wiarą chrześcijańską.Stąd też bierze się refren: „Tak nam dopomóż Bóg”.„Contra spem spero”Wbrew nadziei mam nadzieję.Treść wiersza stanowi refleksję podmiotu lirycznego, który pomimo, że stracił nadzieję nadal w coś wierzy.Jest on bowiem jak ślepiec, który choć nie widzi podnosi oczy w niebo i wierzy, że co dzień wschodzi promienne słońce.Podmiot liryczny jest patriotą.Wierzy on w swój naród, który choć jest już pogrzebany, w mogile nadal ma jeszcze szansę na poprawę.Nadal wierzy i ma świadomość narodową.Podmiot liryczny wierzy w możliwość powrotu narodu do poprzedniego stanu, do czasów świetności, a jego słowa niosą z sobą trochę optymizmu i wiary w poprawę, o czy świadczą końcowe wersy wiersza: „…Contra spem spero”.I w magii głębi czuję życia dreszcze.I ufam jeszcze [ Pobierz całość w formacie PDF ]