[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zlustrował ją wzrokiem, zwracając uwagę na miejsca, gdzie ktoś mógłby się ukryć,upewniając się, \
e nikogo tam jednak nie ma.Sięgnął do kabury, wyjął pistolet i.Wpadł do środka.- Arret!Błyskawicznie obrócił się w prawo, potem w lewo, trzasnął skrzydełkiem bezpiecznika,przeładował broń.Ale pokój był.pusty.Nikogo w nim nie było.Nie miał co do tego wątpliwości.Nie wyczuwał obecności \
ad-nego intruza.Mimo to, nie opuszczając pistoletu, krok po kroku szedł tu\
przy ścianie, a\
sta-nął przy drzwiach do małej biblioteki.Były otwarte, tak jak je zostawił.Biblioteka - a raczej kolejny salonik z biurkiem, fote-lem i ksią\
kami na półkach - te\
była pusta.Od progu widział ka\
dy jej kąt, ka\
dy zakamareki wiedział, \
e nikogo tam nie mą.38Mimo to nie chciał ryzykować.Kuchnia.Podbiegł do podwójnych drzwi, pchnął je iwszedł do środka z gotowym do strzału pistoletem w ręku.W kuchni te\
nie było nikogo.Szybko przeszukał pozostałe pomieszczenia - jadalnię, składzik, du\
ą garderobę, paka-merę na szczotki - i stwierdził, \
e nikt się tam nie ukrywa.Dopiero wtedy trochę mu ul\
yło.Nikogo.Nigdzie.Czuł się głupio, ale wiedział, \
e niewolno mu kusić losu.Wróciwszy do salonu, zauwa\
ył jeszcze coś: butelkę Delamain Reserve de la FamilieGrande Champagne Cognac na barku.Zwykle stała naklejką do pokoju - teraz stała odwrot-nie.Ktoś ją przesunął.Otworzył mahoniowe pudełko na papierosy i stwierdził, \
e ich podwójna warstwa jestnaruszona.Przerwa w warstwie górnej była uprzednio po trzecim papierosie od końca - terazpo piątym.Ktoś je wyjął, \
eby przeszukać pudełko.Ale czego szukał? Dokumentów? Klu-czy? Stephen nigdy niczego tam nie ukrywał, ale włamywacz o tym nie wiedział.Znalazł te\
inne ślady.Zamiast po lewej, włącznik antycznej, mosię\
nej lampy był terazpo prawej stronie, co wskazywało, \
e ktoś ją podniósł.Owszem, to dobry schowek, ale on zniego nie korzystał.Słuchawka telefonu - le\
ała inaczej, inaczej zwisał izolowany płótnemprzewód.Ktoś ją podniósł: \
eby zadzwonić? Czy te\
po prostu przesunął aparat, \
eby zajrzećdo komody, na której stał? Przesunął równie\
cię\
ki, ozdobny marmurowy zegar na kominku:zdradził to zarys jego podstawy w warstwie zalegającego tam kurzu.Przeszukał mieszkaniedokładnie, bardzo dokładnie: odgarnął nawet popiół w kominku i zajrzał do popielnika, kolej-nego przemyślnego schowka, którego Stephen nigdy nie u\
ywał.Szybko wrócił do sypialni i otworzył szafę w głębokiej niszy.Garnitury i koszule wisia-ły jak dawniej, ale odstępy między wieszakami były teraz inne.Ktoś ostro\
nie wyjął ubranie iprzeszukał kieszenie.Kieszenie i całą szafę, lecz na szczęście nie zauwa\
ył sprytnego schowka, który jeden zfachmanów Corcorana wbudował w jej tylną ściankę.Stephen przesunął drewnianą płytkę,odsłaniając cię\
ki stalowy sejf.Strzałka na jego tarczy wcią\
wskazywała siódemkę, a deli-katna warstewka kurzu mówiła, \
e nikt tu nie zaglądał.Sejf, w którym przechowywał pienią-dze, zaszyfrowane numery telefonów i fałszywe dowody to\
samości, uszedł uwagi włamywa-cza.Metcalfe przyjął to z wielką ulgą.Ten, kto tak dokładnie - i tak porządnie - przeszukał całe mieszkanie, nie znalazł sejfu,jedynego dowodu, \
e Daniel Eigen jest tak naprawdę amerykańskim szpiegiem.I nie poznałjego prawdziwej to\
samości.Słowem, nie znalazł tego, czego szukał.Ale.ale czego właściwie szukał?Przed wyjściem zadzwonił do Nowego Jorku do Howarda.Brat był zaskoczony, ale i ucieszony.Zdziwił się jeszcze bardziej, gdy Stephen wykazałnagłe zainteresowanie kopalnią manganu w Gruzji, którą Metcalfe'owie eksploatowali wraz zradzieckim Ministerstwem Handlu.Interes był to niewielki i przy tych wszystkich sowieckichobostrzeniach i nieuchronnych łapówkach ledwo przynosił zysk.Rosjanie ju\
od dawnachcieli wykupić ich udziały i Stephen zasugerował, \
e mo\
e to nie taki zły pomysł, \
e chętniepojedzie do Moskwy, spotka się z kim trzeba i obgada sprawę [ Pobierz całość w formacie PDF ]