[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W uchylonych drzwiach ukazała się blada, piegowata twarzAnn McBride.Ann sypiała obecnie w przybudówce obok kuchni i pomagała Bryony wporządkach i praniu.Quincy miał rację, mówiąc, \
e ta dziewczyna nie ma pojęcia, jak sięzabrać do najprostszych rzeczy.- Bo\
e miłosierny - wydyszała Ann.- Tak mi przykro, Bryony.Bryony wstała, spoglądając na rudowłosą dziewczynę z coraz lepiej znanymprzeczuciem nadciągającej katastrofy.Ann twierdziła, \
e pracowała jako słu\
ąca w Glasgow,zanim ją skazano - niesłusznie, jak się upierała - za próbę zastawienia w lombardzie kompletuhaftowanych poduszek do igieł, nale\
ących do jej pani.Mo\
e mówiła prawdę, bo Bryony zaczynała podejrzewać, \
e udręczonapracodawczyni Ann uległa pokusie oskar\
enia dziewczyny tylko dlatego, \
eby się jej pozbyć.- Co się stało, Ann? - spytała.- Zostawiłam otwarte drzwi do mleczarni, kiedy poszłam dziś rano po masło, i teraz teprzeklęte kury dziobią twoje sery!Hayden wjechał na podwórze akurat w momencie, gdy Bryony, wymachując bojowomiotłą, wkraczała do mleczarni.Kiedy chciała, potrafiła przeklinać równie płynnie jak ka\
dy126inny skazaniec zesłany do Zatoki Botanicznej i właśnie teraz miotała przekleństwa swoimmatowym, niemal szorstkim głosem.Z
ciągnął wodze i z uśmiechem przyglądał się, jak rozgania nawszystkie strony przeraz
liwie rozgdakany drób.Wszyscy uwa\
ali te kury za własnośćBryony, poniewa\
to ona je karmiła i zbierała jajka.On jednak wiedział, \
e Bryony ichnienawidzi i wcale go nie zdziwiło, \
e z niemal dzikązawziętością ciska miotłą, biorąc odwet za ka\
de złośliwe dziobnięcie i ka\
de zmarnowanejajko.Jedna z kur, szczególnie dokuczliwa, ale wydajna w znoszeniu jaj, którą Bryony zniewyjaśnionych nigdy powodów nazwała Eunice, wyró\
niała się spośród swoich sióstrniespotykaną zadziornością.Zamiast uciekać z gdakaniem i trzepotem piór, Eunice stanęła wdrzwiach mleczarni, pogardliwie wysuwając głowę.Długa chuda szyja wygięła się w pałąk, apaciorki oczu bez mrugnięcia patrzyły na Bryony.A potem znienacka Eunice rzuciła się naswoją \
ywicielkę.Bryony zręcznie schwyciła atakującą kurę i jednym ruchem ukręciła jejpierzastą szyję.- Ha! Masz za swoje, ty głupi zarozumiały ptaku! - zawołała triumfalnie, wychodzącpo schodach mleczarni z martwą kurą w ręce.Ann omal się nie zachłysnęła.- Bryony! Zabiłaś swoją najlepszą nioskę!Hayden wybuchnął śmiechem.Bryony gwałtownie odwróciła głowę.Póz
ne letnie słońce zapaliło ogniste błyski wewłosach okalających jej twarz gęstwiną kędziorów.Miała zaró\
owione policzki, blaskzwycięstwa w oczach i pierś falującą przy ka\
dym zdyszanym oddechu.Wpatrywał się w niąz zamierającym na ustach uśmiechem, zdumiony, \
e nawet w starej roboczej sukience, zmartwą kurą w dłoni, wzbudza w nim nieodparte po\
ądanie.Miał ochotę natychmiast porwaćją w ramiona i zanieść do łó\
ka.Podeszła do niego z ogniem w oczach, potrząsając gniewniezabitym ptakiem.- Cholerne kury! Weszły do mleczarni i podziobały wszystkie moje sery.Powoli zsunął się z siodła.Stanęła tu\
przed nim, wymachując mu przed nosemzdechłą kurą.- Potrzebuję kurnika! Mam ju\
dość szukania jajek po całym tym cholernympodwórzu i potykania się o te cholerne kury w kuchni, przy ka\
dym cholernym kroku.A wzeszłym tygodniu jakiś cholerny dingo zakradł się w nocy na podwórko i porwał tę białą kurę,którą sama odchowałam od pisklęcia.Gdyby zabrał tę tu Eunice.- jeszcze raz potrząsnęłaznienawidzonym ptakiem -.wcale bym nie \
ałowała.Ale potrzebuję kurnika!- Dlaczego nazwałaś ją Eunice?- Co? - Powoli opuściła rękę i znieruchomiała.- Skąd się wzięło to imię, Bryony? Kto to jest Eunice?Nagle wyparowała z niej cała złość i zapalczywość, a ich miejsce zajął smutek.- Moja ciotka.Eunice jest moją ciotką.\
oną mojego wuja Edwarda.To ona.maMadeline.Chciała się odwrócić, \
eby odejść, ale poło\
ył jej dłoń na ramieniu.- Ka\
ę moim ludziom od razu zabrać się za budowę kurnika - obiecał.Chciał powiedzieć, \
e dałby jej wszystko, czego by tylko zapragnęła, gdyby to jąmogło uszczęśliwić.Ale nie powiedział.Hayden siedział na krześle w ogrodzie czytając  Sydney Gazette" i paląc cygaro,podczas gdy Bryony pracowała przy swoich ziołach.Mimo swobodnej pozy, wcale nie byłrozluz
niony, bo co chwila musiał się zrywać, \
eby ratować Simona, który na przemian spadałz werandy albo próbował zjadać ró\
ne paskudztwa znalezione w trakcie odkrywania ogrodu [ Pobierz całość w formacie PDF ]