[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mianowany przewodniczącym sądudworskiego, do końca swego bogatego i pełnego przygód życia posła i dyplomaty, poświęcaćsię będzie pracy nad tworzeniem przepisów prawnych na Pomorzu w nowej sytuacji politycz-nej i administracyjnej.Służba w dyplomacji zbliżyła go do dworu księcia Wallensteina we Frydlandzie.Przeby-wał także na dworze króla Szwecji, przed jego przybyciem do Szczecina, oraz na dworzeksięcia elektora brandenburskiego.Po śmierci Bogusława XIV i zajęciu Pomorza Zachodniego przez Szwedów, należy do takzwanego międzyrządu , w którym obok 82 członków wymieniany jest na siódmym miejscu.W latach 1638-1639 pełni służbę poselską w Gdańsku.Jednakże najważniejsza jego dzia-łalność przypada na lata 1646-1648, gdy pracuje nad traktatem pokojowym kończącym zma-gania wojny 30 letniej.W tym samym czasie następuje podział Pomorza Zachodniego międzySzwecję i Brandenburgię, która otrzymuje część wschodnią Pomorza.Było to następstwempolityki Zygmunta III i Władysława IV, którzy podczas wojny 30 letniej nie stanęli w obozieantyhabsburskim, co niewątpliwie umożliwiłoby odzyskanie Pomorza Zachodniego, nie mó-wiąc już o Zląsku.Przeszkodziła temu zarówno dynastyczna polityka Wazów, jak i politykapolskiej arystokracji, kierująca Polskę na wschód, z jednoczesnym zaniedbywaniem jej ży-wotnych interesów na zachodzie.Traktat westfalski podpisywał Matthias von Krockow jako polski rezydent.Mimo, żePolska nie występowała tu ani w roli mocarstwa, ani strony, miał Matthias pierwszorzędnąokazję, by zwrócić uwagę cesarza na kolejne niebezpieczeństwo ze strony Szwedów, którzyw dalszym ciągu zamierzali okupować ujścia głównych niemieckich rzek.Charakterystyczne są słowa Matthiasa wypowiedziane w czasie westfalskiego finałupodpisywanego podwójnie, w Osnabr�ck ze strony protestantów i w M�nster przez katoli-ków:Korona polska nie ma żadnych gwarancji, że dominium maris baltici nie pozostanie w rę-kach Szwedów, gdy trwać będą oni przy wylotach rzek niemieckich, nie mówiąc już o tym, że idla sąsiednich krajów będzie to dużą niedogodnością.Nie da się ukryć, że interesy Niemiec i Polski będą wówczas wspólne.Historycy zgodnie oceniają Matthiasa von Krockowa jako odpowiedniego człowieka naodpowiednim miejscu.W Osnabr�ck miał wygłosić następujący sąd: Mój król jest za tym, abyPomorze oddać temu, komu się ono prawnie należy, a więc księciu elektorowi.Jan Kazimierz mianował Matthiasa radcą prawnym.Kronika rodzinna wspomina, że wdowód uznania dla dyplomatycznego talentu został obdarowany złotym naszyjnikiem z kon-terfektem jego królewskiej mości.Wkrótce jako pełnomocnik króla rozpoczął swą misję dyplomatyczną w Szwecji.Następne lata poświeci służbie u wielkiego księcia elektora, kiedy to jako poseł doWiednia i Regensburga był ekspediowany.Tak sumiennie zabiegał o interesy Brandenburgii,że cesarz niemiecki postanowił nadać Matthiasowi von Krockow tytuł barona.Zaś w uznaniuzasług dlakształtowania i tworzenia zrębów prawa na Pomorzu otrzymał probostwo katedry w Koło-brzegu, gdzie zmarł 6 marca 1675 roku.Tam też został pochowany.Mimo, iż pochodził z linii Ossecken, przez z górą dwa stulecia przechowywany był nazamku w Krokowej jego portret w polskim mundurze, z czasów pokoju westfalskiego.45 Kołobrzeski relief nagrobny pokazuje głowę Matthiasa w glorii chwały przyozdobioną takmodną wówczas, zwyczajowo noszoną peruką.Trzecim synem Georga jest Joachim Ernest związany ściśle z czasem wojny trzydzie-stoletniejmiedzy katolickimi Habsburgami, a ich protestanckimi poddanymi.Jego imię, o czym za-świadczają badacze jest mocno związane z tą wojną i będzie wspominane tak długo, jak długowspomnienie tego niesławnego czasu w pamięci ludu pozostanie.Jeśli wierzyć historykom, swoją przynależność narodową zmieniał nie mniej niż sześć ra-zy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
