[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie usunął również Jerina, którego oddziały w Czeczenii oskarżano o dopuszczaniesię kradzieży i zbrodni na ludności cywil nej.Jelcyn przymykał oko na ich błędy aż do kompromita cji w Budionnowsku, któranajwyraz
niej przeważyła szalę.Prezydent ocalił za to (przynajmniej na razie) Pawła Graczowa, któregopubliczny wizerunek był znacznie gorszy niż Sllepaszyna.Fakt, że był prawrlnnndobnie skorumpowa ny, a także klęska armii rosyjskiej,która miała zająć teryto rium Czeczenii szybko i sprawnie, urosły do rangiogólnona rodowego skandalu.Co więcej, Graczow, jak sam przyznał w póz
niejszym wywiadzie, również ponosiłodpowiedzial ność za tragedię w Budionnowsku.Jego oddziały zwiadow cze pozwoliły ludziom Basajewa swobodnie przemieszczać siępo terytorium Czeczenii, a lokalny garnizon nie potrafił skutecznie przyjść zpomocą milicji podczas pierwszego ataku.Graczow twierdził, że złożył rezygnację na feralnym posiedzeniu RadyBezpieczeństwa i że Jelcyn przyjął ją wraz z dymisjami szefa straży granicznejNikołajewa, pre miera Czernomyrdina i marszałka Rady Federacji Szumiejki, zostałjednak przegłosowany68.Gdyby rzeczywiście prezy dent chciał wyrzucić Graczowa, oczywiście mógłby tozrobić - konstytucja dawała mu prawo powoływania i odwoływania najwyższegodowództwa wojsk rosyjskich.Jelcyn mógł rów322ROK 1995: PONOWNIE W KR�LESTWIE KGBnież zdymisjonować Korżakowa i Barsukowa, którym podle gał oddział "Alfa",ale nie posunął się do tego i udało im się wyjść z całej sprawy bez szwanku69.Chociaż Stiepaszyn i Jerin dobrze służyli Jelcynowi, nad szedł kres ichprzydatności.Odnosi się to zwłaszcza do Stiepaszyna, który w przeciwieństwie do Korżakowa,Barsuko wa i Graczowa nigdy nie był w zbyt bliskich osobistych sto sunkach zprezydentem (nie wiadomo nic na przykład, by towarzyszył mu w saunie, tak jakjego poprzednik Barannikow).Co więcej, Graczow, mimo swego dwuznacznego za chowania w czasiepaz
dziernikowego kryzysu w 1993 roku, pozyskał w końcu zaufanie Jelcyna.W czasie gdy wojsko odgrywało coraz większą rolę w tłumieniu wewnętrznychniepokojów - w samej Moskwie 30 000 żołnierzy patrolowa ło ulice i strzegłobudynków rządowych - Jelcyn musiał mieć ministra obrony, na którym mógłpolegać70.Jeśli chodzi o Jerina, Jelcyn nie zostawił go na lodzie.Ku powszechnemu zaskoczeniu został on mianowany zastępcą szefa Służby WywiaduZagranicznego, odpowiedzialnym za zwalczanie przestępczości międzynarodowej.Według jedne go ze z
ródeł.Jelcyn nie mógł po prostu powiedzieć "nie" Bohaterowi Rosji (tytuł nadanyJerinowi po paz
dzierniku 1993 roku).Zdymisjonowanemu mini strowi (tak jak skazańcowi) przysługiwało ostatnieżyczenie.Było nim sta nowisko.Wkrótce potem odbył on rozmowę z dyrektorem SWR Primakowem.Zdając sobie sprawę, że w tego typu sprawach nie ma sensu przyj mować zbytbezkompromisowej postawy, Primakow postanowił pójść Jelcynowi na rękę i znalez
ćsynekurę dla jego byłego współpracownika71.W wypadku Stiepaszyna takie rozwiązanie nie wchodziło w rachubę.Jako czwarty szef bezpieczeństwa, zwolniony po niecałych czterech latach,definitywnie wypadł z branży.Je go dymisja, wkrótce po awansie na generała armii, po raz kolejny pokazała,jak niepewne jest to stanowisko.Szef bezpieczeństwa i kontrwywiadu zawsze stąpa po kruchym lodzie, zwłaszczaprzy prezydencie takim jak Jelcyn, który wykorzystuje służby specjalne dobrudnych rozgrywek ze swymi politycznymi przeciwnikami i daje im wolną rękę323.ROZDZIAA
DZIEWI
TYprzy ryzykownych operacjach wewnętrznych.Biorąc pod uwagę, że Stiepaszyn nie był starym ubekiem i nie miał wielkiegodoświadczenia w tym zawodzie, trudno się dzi wić, że zaczął mieć problemy.Chociaż Stiepaszyn energicz nie i skutecznie rozszerzał władzę swojej firmy, niemiał w FSB grupy lojalnych współpracowników, którzy by go wspierali - liczne zaśbyło grono doświadczonych funkcjo nariuszy, którym nie podobał się żółtodziób nastanowisku szefa72.Najważniejsze były jednak rosnące wpływy Zarzą du Ochrony, kierowanego przezKorżakowa i Barsukowa, którzy, jak pokazały dalsze wydarzenia, mieli istotnepowo dy, by usunąć Stiepaszyna z gry.NOWE STANOWISKO M3CHAIA
A BARSUKOWARosyjska prasa rzuciła się w wir spekulacji, kto zastąpi dwóch zwolnionychministrów.Wiadomość o następcy Jerina nadeszła szybko i nie była specjalnie zaskakująca:został nim Anatol!j Kulików, dowódca sił rosyjskich w Czeczenii i wiceminister spraw wewnętrznychod 1992 roku, po wszechnie uważany za jastrzębia, za czasów ZSRR szef MSW napółnocnym Kaukazie.Jako bezpośredni dowodzą cy operacją w Czeczenii Kulików ponosił osobistąodpowie dzialność za zachowanie się tam oddziałów MSW.Decyzji o powołaniu następcy Stiepaszyna oficjalnie nie ujawniono [ Pobierz całość w formacie PDF ]