[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A jeśli ona im ufała, to i mychyba możemy.- Chcesz sama im zawiez
ć rękopis?- Tak.Babcia zleciła mi tę misję tuż przed śmiercią.Jestem przekonana, żecała ta sprawa była dla niej szczególnie ważna.Teraz więc stała się szczególnieważna i dla mnie.- Szczerze mówiąc, Fundacja Helsinga nie cieszy się zbyt dobrą opinią.Zawiele o niej nie wiadomo.Mają masę pieniędzy, świetnie wyposażone pracowniei laboratoria, a nikt nie wie, skąd się biorą pieniądze na to wszystko - zauważyładwokat.- Bzdury.- Oby.Wolałbym nie procesować się z instytucją, o której brak jakichkolwiekdanych.Pojawiły się nawet pogłoski, że to ośrodek sponsorowany przez handla-rzy bronią i kolumbijskie kartele narkotykowe, bo tamci w ten sposób piorąbrudne pieniądze.- Wszystko mi jedno.Mnie zależy tylko na renowacji i przetłumaczeniu tegotekstu.I nieważne, skąd pochodzą pieniądze fundacji - oświadczyła Afdera,chcąc zakończyć rozmowę.Nie miała ochoty wtajemniczać Sampsona w to, co Crescentia Brooks mówiłao niebezpieczeństwach związanych z tą misją i o ciemnych siłach, które z pew-nością zechcą zdobyć rękopis.Zanim się rozeszli, adwokat poinformował ją jesz-cze, że w ciągu kilku dni będzie można otworzyć testament.- Wszystkim się zajmę, włączając w to uregulowanie kwestii związanych zpodatkiem spadkowym tutaj, w Szwajcarii i w Stanach.To, co należało do twojejbabci, w tym jej firmy, należy teraz do ciebie i Assal.Crescentia życzyła sobie,żebyście we dwie przejęły interes.Będę ci pomagał, dopóki zechcesz.Bo w każ-dej chwili możesz zrezygnować z moich usług.- Och! Przecież nie potrafiłabym się bez ciebie obejść! - odparła Afdera.- As-sal też nie - dorzuciła, uśmiechając się kpiąco.- A, jeszcze jedno - powiedział adwokat, ignorując jej ostatnią uwagę.- Jeślipodejrzewasz, że komuś mogłoby zależeć na zawartości tego pudełka, dobrze jeLRTzabezpiecz.Ktokolwiek interesuje się tą sprawą, z pewnością już wie, że sejf wHicksville został opróżniony.***WatykanW Sekretariacie Stanu wrzało, a to z powodu zbliżającej się wizyty prezy-denta Francji.Kardynał Lienart, zamknięty w swoim gabinecie w Pałacu Apo-stolskim, zajęty był dopinaniem wszystkiego na ostatni guzik.- Siostro Ernestine, proszę do mnie wezwać ojca Mahoneya - polecił, prze-glądaj ąc j akieś dokumenty.Francuska zakonnica pilnowała rozkładu zajęć i prowadziła korespondencjękardynała od kilku dekad.W Watykanie porównywano ją często do słynnej Pas-caliny Lehnert  wszechpotężnej sekretarki papieża Piusa XII, pracującej z nimod czasu, gdy w 1917 roku został nuncjuszem apostolskim w Niemczech, z sie-dzibą w Bawarii, aż do jego śmierci w 1958 roku.Przeciwnicy Lienarta wręcznazywali siostrę Ernestine papieżycą.Nie było szans, by bez jej zgody dostać sięz czymkolwiek przed oblicze kardynała.Wpływowy kardynał Ulrich Kronauer,osobisty asystent Jego Z
wiątobliwości, a przy okazji jeden z najgroz
niejszychwrogów Lienarta, poważnie brany pod uwagę na dwóch ostatnich konklawe, po-wiedział nawet przy jakiejś okazji, że łatwiej byłoby ewentualnemu zabójcy sfor-sować zaporę Gwardii Szwajcarskiej i dostać się do Ojca Z
więtego, niż wywieśćw pole siostrę Ernestine, by przedrzeć się do  naszego drogiego kardynała Lie-narta".Obecni przy tym dostojnicy zaśmiali się z dowcipu, byli jednak trochęniespokojni, czy ten żart nie dotrze aby do uszu sekretarza stanu.Kiedy indziej,przechadzając się po watykańskich ogrodach, kardynał Kronauer rzekł do space-rujących z nim osób:  Wszystkich nas zalewają fale ciemności, ale podczas gdymy, członkowie Kolegium Kardynałów Z
więtego Kościoła Rzymskiego, obijamysię o ściany, próbując walczyć o dobro Ojca Z
więtego, Lienart siedzi sobie spo-kojnie na środku pokoju".Zaraz po tych słowach reszta dostojników rozpierzchłaLRTsię w pośpiechu, jakby nie chcąc, by potężny sekretarz stanu ujrzał ich w nieod-powiednim towarzystwie.W przeciwieństwie do siostry Ernestine ojciec Mahoney, mimo że nosił tytułoficjalnego sekretarza, odpowiadał za prywatny kalendarz spotkań kardynałaoraz za jego sprawy - by tak rzec - równoległe.Po drodze do zajmowanego przez Lienarta, obszernego i jasnego gabinetu,znajdującego się bezpośrednio pod komnatami papieża, Mahoney obserwowałożywiony ruch spowodowany wizytą francuskiego prezydenta.- Eminencja mnie wzywał?- Tak, bracie Mahoney.Proszę, proszę do środka.Jeszcze tylko przejrzę menuprzewidziane na obiad, który Jego Z
wiątobliwość spożyje ze swoim gościem, ijuż przechodzimy do rzeczy.Przy biurku kardynała stał szef kuchni Pałacu Apostolskiego ze swą pomoc-nicą.- No, dobrze.Drogi Luigi, droga siostro Germano, spójrzmy, co my tu ma-my.- zwrócił się do nich Lienart, w zamyśleniu wodząc wzrokiem po podanejmu liście dań.- Najpierw S
uf � la Medici albo garganelli in brodo con riga-glie*6.Jako danie główne pascoline d'agneau � la royale*7, gotowany pstrąg wdelikatnejaromatycznej marynacie lub szaszłyki mięsne z ziołami.Na deser puddingmleczngtrryżowy z miodem i kasztanami.Wreszcie, do kawy i herbaty, panetto-ne, ciastka watykańskie i marcepanowe  kości świętego" [ Pobierz całość w formacie PDF ]