[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Subite li kun grandioza movo etendis si-ajn brakojn kvaza� por a� �irka�braki Aldan kaj Johanon a�veki atenton de granda publiko. Jen ni! li diris per vibranta vo�o.Ardo sub cindro kaj om-bro de mortintaj idealoj! Jen vi! Ekbrilas la unua juna flamo,konturi�as la fre�e juna bildo de la unuaj idealoj. Ho, Dio en la �ieloj, kvankam mi apena� scias, �u mi kre-das al vi a� vin neas, mizera kaj grandioza estas la vivo de lahomoj, kiujn vi kreis!*108VIVO VOKASeLIBROVI.n iu sekvanta vespero Ajna venis al la hejmo de Johano.EAnta�e �i foje estis tie dum sia kluba kunlaboro kunEriko.La patrino �atis �in.Nun kiel anta�e �i afable akceptis�in, sed samtempe rigardis �in demande.Ajna tion rimarkis. Mi eniris nur por iom babili kun Johano, �i diris. Mipreska� kredis, ke vi volas paroli kun Eriko.Li forveturis.�uvi scias tion? Jes. Jes, li forveturis.�u vi scias, kien li veturis? Jes.Ni ja multe kunlaboris, li devis paroli kun mi pridiversaj aferoj. Nu ja, nu ja, diris la patrino kaj klinskuis la kapon.x
irigardis Ajnan kun pripensa mieno.Subite �i levis la manonkaj karese frapetis la �ultron de Ajna.Ajna renkontis �ianrigardon kaj eksentis, ke la patrino komprenas �ian sekreton. Nu ja, nu ja, ripetis la patrino kun nova kapklino, babi-lu kun Johano! Dume mi faros tason da kafo por ni.Johano kaj Ajna iris en la �ambron.Ajna sidigis sin en so-fangulon.Johano restis staranta apud la tablo, silenta, kvaza�en atendo. Venu sidi tie �i! Mi atendis vin jam en anta�aj vesperoj, diris Johano,preninte lokon apud �i.109VIVO VOKASeLIBRO Mi volis iri, sed samtempe mi sentis, ke mi ne povusparoli kun vi & Vi ne bezonas paroli. En tiu vespero, post nia disi�o, �ajnis al mi, ke mi havassenfine multe da aferoj por diri al vi.Sed jam en la sekvantatago �ajnis al mi, ke mi ne povas diri al vi e� unu vorton &Tiel estis tagon post tago & Venis karto el Gotenburgo, elHamburgo kaj hodia� el Parizo.Jen tiu lasta! �u mi legu vian karton & de li? Ne estas sekretoj, �i diris, kaj la vo�o sonis melankolie,kvaza� �i beda�rus, ke ne estas.Johano legis:  Kamaradino! De Hamburgo kaj tien �i mida�rigis la dormveturadon, kiun mi komencis en Sassnitz.Preska� tute ne scias, kiaj aspektas la pejza�oj, tra kiuj ni ve-turis.Sed mi ja ne estas turisto.Iom laca sed fartas bone.Skri-bos al Johano tre balda�.Leteron anka� al vi kiel eble plejbalda�.Manpremon! Eriko.Li redonis la karton kaj dankis, sed cetere nenion diris.x
iatende rigardis lin, sed fine mem rompis la silenton. Hodia� mi diris al mi, ke mi tamen devas viziti vin, �armi komprenis, ke li ankora� ne skribis al vi.x
i haltis, kaj ili en silento rigardis unu la alian.x
iaj lipojektremis, sed �i kunpremis ilin kaj duonflustre da�rigis: Mi estis tiel korpreme sola hejme en la vesperoj, ke finemi ne eltenis.Denove ili senvorte rigardis unu la alian.Johano prenis�ian manon kaj diris: Vi ne bezonas paroli kun mi pri tio, ne klarigi.Ni japovas anka� silenti kune, kiel multfoje en la rondo. Vi nenion rakontis al Alda? diris Ajna duon demande.110VIVO VOKASeLIBRO Via traviva�o apartenas sole al vi.Kiel mi rajtus donaci�in al alia? Ni ofte diris, ke inter ni sekretoj ne ekzistas. Sekreto estas ka�inda�o, sekreto signifas, ke oni hipokri-tas.Hipokrita�o estas koto, kiun mi ne volas tu�i.Sed se homoestas sincera, mi devas respekti lian traviva�on same kiel linmem. En nia rondo ni tiel plene estis amikoj, ke nenio restisnedirita.Sed homo eble devas havi ion sole por si mem. Certe ni anka� havis tion.Arne multe sentis kaj pensis,kion li ne diris al ni, same Alda, same mi rilate al vi aliaj, kajsame vi, �u ne?x
i rigardis lin pripense kaj iom mire. Vi pravas.�u tiel multe vi pensis pri tiaj aferoj? Sufi�e multe, pli multe ol mi diris, kvankam ni multerezonis, li diris ridetante.Denove �i silentis.x
iaj palpebroj duone fermi�is, kaj �i �aj-nis rigardi al malproksima horizonto.Sur la fermitaj lipojku�is esprimo de maltrankvilo, atendo kaj miro, kvaza� �einfano, kiu devas trapasi ion tute novan en la vivo.Johano rigardis �in, sed �i ne rimarkis a� ne atentis tion.Fine �i turnis sin al li, kvaza� revenante. Nu, kion vi volas diri? �i demandis, kiam �i vidis lianmeditan esprimon. Mi rigardis vin, kaj mi ekpensis: Se Arne nun estus tie �i,li certe desegnus vin. Vi volas diri, ke li trovus ion novan? Nu jes, nu jes.Mi�atus vidi, �u li povus tion desegni.*111VIVO VOKASeLIBROen patrino malfermis la pordon kaj anoncis, ke venis kna-Jbo, kiu volas paroli kun Johano.Tiu knabo estis Gustavo.Johano kun manpremo bonvenigis lin kaj poste konatigisAjnan kaj lin unu al la alia. A ha, diris Gustavo, kaj lia �eno anta� �i malaperis, viestas tiu, kiu ne povis partopreni la ekskurson.Viaj kamara-doj menciis pri vi, kiam ili estis �e ni.Sed Ajna �is nun nenion a�dis pri Gustavo, kaj Johanodevis rakonti iom pli pri ilia interkonati�o. Mi deziris viziti vin pli frue, diris Gustavo, sed mi devisunue iom prepari min.Krome somero kaj a�tuno donas mul-te da laboro. �u nun vi estas libera por la vintro? demandis Johano.Gustavo rigardis lin senkomprene, poste ridetis. Vi ver�ajne ne havas sperton pri terkulturo? li demandis [ Pobierz całość w formacie PDF ]