[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Volonte mi liveros ¸in al la leûtenanto.Estos bone,ke mi ne estos hontigata kvankam mi fiÿkaptas tiel prok-sime al via bordo, mi diris. Tion vi ne riskas, çar trenhoko estas permesata ençiu akvo, li diris.Nu.Mi tiris la boaton sur la bordon kaj levis miajnezokojn.Kaj la lasta pezis dudek du funtojn kaj ¸i havistian longon, ke ¸i batis min sur la tibioj, kiam mi portis¸in sur la dorso.Sed kiam mi alvenis ¸is la leûtenanto, li rigardis mindirante: Estis bona fiÿkapto, tiu! Sed vi tamen ne aspektas¸oja.Çu eble estas malplene en la kuirejo?Kaj mi respondis: Tion mi ne neas.Tiam diris li: Tio estas prihelpota.Akompanu min!La latunan sitelon mi tamen kunportis por ke ne-niu tuÿu ¸in dum mi forestis.Ni envenis do en la biendoman kuirejon, kaj la leûte-nanto diris al la kuiristino: Jen fiÿkaptisto, kiu estas kaj malsata kaj mal¸oja, çarne trovi¸as io tie hejme en lia kuirejo.Donu al li gran-dan buterpanon kaj grandan drinkon da brando.54UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROSonis bone, tio.Poste diris la leûtenanto: Vi venis oportune hodiaû! Mi ¸uste volis havi kelkajnezokojn; mi kunportu ilin, çar mi veturos al festeno çemia bofilo. Sed, kion vi volas havi por la fiÿoj?Pri tio mi respondis: La gesinjoroj donu, kiom ili volas, çar estos uzata porman¸aîo çio, kion mi povos ricevi por ili.Tiam li diris, ke tiaokaze la sinjorino zorgu pri la pago.Kaj tion ÿi faris honorinde.Çar mi ricevis tiom da faru-no, ke ¸i pezis sur la ÿultro, kaj beninde grandan platpa-non, kaj plene da lakto en mia sitelo kaj grandan buter-bulon en ¸i.Tion mi diras, ke estis fiÿkaptinto ¸oje reminta hej-men.Kvankam la portaîo tre pezis inter la lago kaj lafarmbieneto, ¸i tamen estis la plej agrabla, kiun mi iamportis.Tion mi diru.Mi revenis hejmen antaû la elliti¸o de la knabo.Laedzino ploris pro ¸ojo kaj helpis al mi çe la ordigo.Kajfroma¸o kaj pano kaj butero venis sur la tablon, kaj lalatuna sitelo brilis tiel beninde kun la bona lakto en si tiesur la benko.Kaj, kredu, en la farunujo belege lumiskiam la sako malpleni¸is tien.Sekve mi vekis la knabon.Kaj, ekvidante çi tiun bone-gaîon sur la tablo, li saltis el la lito sur la plankon kajekdancis en la nura çemizo pro ¸ojo.55UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROMi ne scias, çu pli granda ¸ojo en nia domo iam oka-zis pro la diaj donaîoj.Estis prospero kun la malnova la-tuna sitelo de panjo.¯i ne volis veni for el la domo kaj¸i restos tie tiom longe kiom mi vivos.August BondessonEl Miaj ordinaraj spicoj56UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROTransdono de salutoa tramo ekhaltis kaj la konduktoro malfermis la por-Ldon kaj enmetis la kapon. Salikstrato, li diris al pasa¸ero en la maldekstra an-gulo, tie çi vi eliros, sinjoro.Altstatura, malgrasa viro kun okulvitroj, mallongetondita bruna lipbarbo kaj malmolaj trajtoj stari¸is kajeliris el la tramo.Maldecide li haltis sur Flemingstrato, rigardante postla malrapide malaperanta tramo.La subita konfuzo ensinteno kaj movi¸oj kontrastis videble kontraû la aspek-to de la viro, kaj ÿajnis kvazaû li mem scias tion kaj sen-tas embarason.Ia fremdeco trovi¸as en liaj maniero kajvesto, eç la irado ÿajnis fremdlanda.Sperta okulo aten-tis tuj, ke çapelo, vestaîoj kaj ÿuoj estas laû moderna,angluja fasono.Li bruligis cigaron kaj komencis iri surSalikstrato.En la pensoj li ripetis la refreÿigan voja¸on, kiun lifaris de sia agadkampo en Ameriko: la grandajn urbojn,kiujn li vizitis kaj rigardis, la agrablajn kaj utilajn inter-konati¸ojn, kiujn li sukcesis ligi.Jes, çio okazis tre bonelaû prudente projektita plano kaj dank al abunda voja¸-57UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROkaso.Sed restas kelkaj aferoj, kiuj estas malsa¸aîoj, çarili estas nebezonataj kaj absolute ne utilaj al li kaj efek-tive nek al iu alia.Nu, unu el ili povus ja esti farinda li intencis viziti sian maljunan vartistinon, kiu laû lia sciotransloki¸s al Stockholm kaj edzini¸is, eç bonege edzi-ni¸is.Tiu vizito ne povus esti malagrabla; en New Yorkli açetis sinjorinan horlo¸on kun duobla kovrilo kaj mal-granda surmuntita diamanto, ¸i flatos al ÿi kaj samtem-pe ¸i montros, kia viro fari¸is la antaûa bubo.Li havis laskatoleton en sia poÿo cetere povos esti amuze babi-li pri malnovaj memoroj el la infana¸o, ÿi estas la sola,kiu ankoraû vivas el tiuj, kiujn li konis el la knabtempo,kaj dudek kvin jaroj pasis post kiam li vidis ÿin.Sed unueli vizitu tute fremdajn homojn çi tie por prezenti sendi-tan saluton.Tiu saluto tamen ¸i estas malsa¸aîo kaj malagrablaafero.Li abomenas çian sentimentalecon, la vivo kon-dutis severmane kontraû li, kaj li kutimi¸is pagi per sam-speca mono.Apud io milda kaj senprudenta li fari¸isnefirma, povas apenaû trovi vortojn, kaj agas sen pri-penso.Devis esti momento de vera malforto, kiam liprenis sur sin çi tiun komision.Veni kun saluto de mor-tinto kaj de iu kiu mortis en tia mizero, kiel la deka-denca kaj alkoholdetruita Georg.Eç kiam li alvenis tientransen li estis neriparebla, kaj la instigo, pri kiu ili su-pozeble esperis tie çi hejme, ¸i okazis neniam.Kia estis58UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROla afero: li ja projektis fari¸i kuracisto, kaj la patro, kiuestas oficeja servisto aû io tiaspeca, eç ne havis la ¸ojonvidi lin kiel veterinaron li ja ÿan¸is al tio sian karieron.Sed ankaû tion li ne povis atingi kiaj aferoj okupis linçi tie, li fari¸is malebla en Svedujo kaj sekve oni skrap-kolektis la lastajn monerojn kaj sendis lin al Ameriko,komprenelble.Ja ja, ne sukcesos se estas pasinta trolonge.Helpis la mizerulon tie transe, tion faris kaj li kaj aliaj.Ekzemple kiam Georg venis al la negocejo, kie li estaspartohavanto, li sukcesis akiri, ke Georg ekhavis la zor-gadon pri la çevaloj, esti iaspeca intendanto por la trans-portfako.Estis sendanke çe la unua salajropago li tutesimple malaperis, estis ebria dum du semajnoj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]